Σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, 19 Απριλίου, η Εκκλησία επιτελεί ανάμνηση της παραβολής των δέκα παρθένων λόγω της ευαγγελικής περικοπής, η οποία διαβάζεται το πρωί στον Εσπερινό με Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
Κατά τη διάρκεια της εσπερινής αυτής ακολουθίας επαναλαμβάνονται αρκετά τροπάρια, τα οποία ήδη ψάλθηκαν χθες βράδυ στον όρθρο της Μεγάλης Τρίτης. Μεταξύ άλλων γίνεται αναφορά στα τάλαντα, που ο Θεός χαρίζει στον κάθε άνθρωπο, ο οποίος καλείται να αγωνιστεί, για να τα πολλαπλασιάσει ως καλός οικονόμος της θείας Χάριτος. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Χριστός προσφέρει την ευκαιρία έστω με ένα τάλαντο και σε εκείνο τον άνθρωπο που δεν θέλει ή δεν προσπαθεί με ταπείνωση να εργαστεί και να ενεργοποιήσει το τάλαντο για τον αγιασμό και τη σωτηρία του.
Το απόγευμα σήμερα τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Τα τροπάρια που ψέλνονται αναφέρουν και το γεγονός της μετάνοιας της πόρνης γυναίκας, που άλειψε με το μύρο τον Κύριο.
Από μέρους των υμνογράφων γίνεται παρουσίαση και του αρνητικού σχολιασμού, του γεγονότος της άλειψης των ποδιών του Ιησού Χριστού, από κάποιους μαθητές, πιθανότατα και του Ιούδα του Ισκαριώτη, ο οποίος μόλις πριν μερικές ημέρες διαπίστωσε ανάλογη πράξη της Μαρίας της αδελφής του τετραήμερου Λαζάρου, έσπευσε αμέσως να σχολιάσει πονηρά, όπως συμβαίνει από τέτοιας ποιότητας ανθρώπους σε κάθε εποχή. Η απορία και παράλληλα η υπόδειξη: «Γιατί χαλούμε το μύρο τούτο και δεν το πουλάμε και τα χρήματα που θα εισπραχθούν να δοθούν στους πτωχούς;», κρύβει τη σκληρότητα και την υποκρισία του Ιούδα, γιατί ενώ ο ίδιος κρατά το ταμείο της ομάδας των μαθητών, κλέβει από αυτό και παράλληλα σχεδιάζει το πώς θα παραδώσει το Διδάσκαλο και διαπραγματεύεται την αντιμισθία για την προδοσία του Διδασκάλου. Αναζητά τρόπους για να καλύψει τις δικές του ενοχές.
Παράλληλα, παρουσιάζεται η συντριβή και η μετάνοια της περιθωριακής γυναίκας που βρήκε το θάρρος, αισθανόμενη τη συγχώρεση και την αγάπη του Σωτήρος Χριστού προς το πλάσμα του, να πλησιάσει και να εκφράσει, όπως εκείνη γνώριζε, τη μεταμέλειά της.
Οι χριστιανοί, ειδικά απόψε, σπεύδουν στους ναούς για να ακούσουν το τροπάριο της Κασίας ή Κασσιανής μοναχής της υμνογράφου. Η υμνογράφος Κασσιανή έγραψε και άλλα εκκλησιαστικά ποιήματα, τα οποία διατηρούνται μελοποιημένα στα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας καθόλη τη διάρκεια του έτους.
Ας ευχηθούμε η τέχνη της εκκλησιαστικής βυζαντινής μουσικής να βοηθήσει πνευματικά και κατανυκτικά όλους μας να εισέλθουμε στο πανίερο νόημα της Μεγάλης Εβδομάδας, που οδηγεί στη μετάνοια και τη συγχώρεση εμβαθύνοντας στο πλατύτερο θεολογικό νόημα του ύμνου, το οποίο επιδιώκει προσευχητικά ο πιστός δια της υμνογράφου: «του αμέτρητου ελέους του Σωτήρος Χριστού».
«Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους, τίς ἐξιχνιάσει ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος».
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου