Ένα λουλούδι. Ένα κλαδί. Τα φύλλα του κορμού του άπλωσε ψηλά το άνθος για να κρατηθεί.
Έρχονται οι Χαιρετισμοί. Για να μάς διασώσουν κάτω από τη γη. Η Παναγία μας δεν ελεεί. Η Παναγία σώζει. Αυτοστιγμεί. Σαν αστραπή αρπάζει τ’ άνθη για πάνω στο κλαδί.
Έρχονται οι Χαιρετισμοί. Ήρθαν οι Χαιρετισμοί.
Αν είχαμε γνώση του οφέλους, το πώς αρπάζει η Παναγία και σώζει τους ανθρώπους, θα είχαμε θεσμοθετήσει αντίστροφες μετρήσεις, όπως σε μεγάλα γεγονότα, μέχρι να ακουστεί το πρώτο Χαίρε.
Θα λέγαμε «ζήτω!». Θα βάζαμε πυροτεχνήματα. Θα ντυνόμασταν κουστούμια την πρώτη εσπέρα Παρασκευή, τη μία από τις πέντε. Είναι, όμως, Σαρακοστή. Κι ίσως, αρμόζει, η συγκράτηση. Μία αγωνία για το πρώτο Χαίρε και ύστερα μέσα μας μία ήσυχη αλλά δυνατή με πυροτεχνήματα γιορτή.
Κώστας Παναγόπουλος – Πρακτορείο “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ”