Συνεχώς να στρέφεστε στον εαυτό σας και να ρωτάτε. Ποιο είναι το νόημα της ζωής μας στον κόσμο ως μοναχών; Σαν πιστοί καλεσμένοι από το Θεό, στενάζουμε. Αν είμαστε λίγο προσεκτικότεροι, η αίσθησις της παρουσίας της χάριτος θα μας έπειθε να είμαστε διακαείς επιθυμηταί της αναχωρήσεως από αυτόν τον κόσμο. Να έλθει μια ώρα νωρίτερα αυτή η στιγμή, για να μας μεταστήσει.
Γιατί στους πραγματικούς πιστούς γίνεται αυτό που λέει ο Παύλος· «εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος».
Τί νόημα έχει η ζωή μας σε αυτόν τον κυκεώνα, σε αυτήν την κόλαση; Με τους απατεώνες αυτούς που πέρασαν και τους δαίμονες, τί δουλειά έχουμε εμείς; Και σε τί θα μας φοβίσουν με τα διάφορα μέσα που επινοούν εις βάρος μας; Σε μας είναι επιθυμητός ο θάνατος, γιατί την ματαιότητα αυτή, που οι άλλοι την κλαίνε και την αναζητούν, εμείς την πετάξαμε μόνοι μας. Μόνοι μας δεν ήρθαμε εδώ και εξοριστήκαμε; Με επίγνωση το κάναμε αυτό. Γι’ αυτό δεν μας τρομοκρατούν αυτά.
Είναι όμως και το δεύτερο σκέλος. Όπως λέει, ο Κύριος μας, για τις ανθρώπινες φύσεις «το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σάρξ ασθενής». Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα, όπως προσδοκούμε, πρέπει να βρίσκεται μαζί μας κατ’ ενεργείαν η θεία Χάρις, ως ενδημούσα κατάσταση. Γι’ αυτό να είμαστε περισσότερο προσεχτικοί. Γι’ αυτό κάθε μέρα σας θυμίζω. Μη ξεχνάτε το σκοπό σας. Μην παρασύρεστε από τίποτε. Τίποτε για μας δεν έχει σημασία.
ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ