Ορθόδοξες Προβολές
09 Απριλίου, 2020

“Ας μετανοήσουμε για το λάθος μας και ας εκτιμήσουμε ότι είχαμε”

Διαδώστε:
φωτ αρχείου asceticexperience

And God said, “Let us make man in our image, after our likeness: and let him have dominion over the fish of the sea, and over the fowl of the air, and over the cattle, and over all the earth, and over every creeping thing that creeps upon the earth.” So, God created man in his own image, in the image of God created he him; male and female, he created them. (Genesis 1: 26-27) As we see, the Holy Scripture speaks of one man—he speaks of the singular, even though, at first glance, he has to speak of two men: man and woman. What do we know about God? That there is only one God in three persons: the Holy Trinity. So, the only God made a single man in many persons of two kinds: male and female. Unfortunately, however, this original unity does not exist today because this unique Adam was cut in pieces by sin. This unique mirror, this unique image of the one God, has fallen and broken in many pieces. This is the fall of Adam. Because of this, God the Word has incarnated—Jesus Christ—saying, “Let's rebuild Adam because, otherwise, you are in the hell which you alone have generated. Whoever wishes to be united with Me and, through Me, among you?” What did God create? A created god, a gigantic mind. All the persons were meant to cooperate in real time, mentally, without any disagreement, for the fulfillment of the same purpose, yet retaining their specificity. So, the gift of knowing thoughts is a natural gift and speaking is actually a lower level of communication. For the people who are approaching God (the saints), this gift of knowing thoughts reappears. How, however, could this union be realized concretely for the same purpose, while preserving our specificity? It is as in the case of a body that, for example, climbs a ladder: the feet do something, the hands do something else, the eyes do something else—each member does something else, but all the members work together in real time to achieve the same goal: the person climbing. When the Apostle Paul says that the Church is the body of Christ and we are members in part, the Saint does not speak poetically but in a very concrete way, as we have shown above. In this body, Christ is the head and the Holy Spirit is the spiritual blood that gives life to the members. We cannot find our happiness and resurrection in any other way than only in this spiritual nation. The true nation is the communion between the living, the communion between the dead, the communion between the living and the dead in the midst of the Holy Liturgy. Based on Saint Sophronios Sacharov of Essex, Genesis 1: 26-27, 1 Corinthians 12: 3-30 In the photo, Metropolitan Athanasios of Limassol surrounded by monks. Vatopedi Monastery, Mount Athos.

Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος: «Μήπως να το πάρουμε όλοι μας σαν ένα επιτίμιο από τα Θεό και να πούμε καλά να πάθουμε διότι δεν εκτιμούσαμε αυτό που είχαμε;»

Από την άλλη οδυνηρό είναι και βιώνουμε μια μεγάλη οδύνη κάθε νύχτα της Αναστάσεως, το βράδυ μόλις λέγαμε το Χριστός Ανέστη που βλέπαμε χιλιάδες ανθρώπους μόλις άκουγαν Χριστός Ανέστη έφευγαν όλοι, και έφευγαν, έφευγαν. έφευγαν, Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ και οι χριστιανοί μας έφευγαν και διασκορπίζονταν και πήγαιναν σπίτια τους να φάνε τη σούπα τους και να πουν τα χρόνια πολλά με τους οικείους τους και πόσοι μέναμε στην Εκκλησία, ελάχιστοι, μήπως να το πάρουμε όλοι μας σαν ένα κανόνα σαν ένα επιτίμιο από τα Θεό και να πούμε καλά να πάθουμε διότι δεν αξιολογούσαμε και δεν εκτιμούσαμε αυτό που είχαμε;

Δηλαδή ποιο ήταν το πιο οδυνηρό, αυτό το Πάσχα το οποίο θα είμαστε αναγκασμένοι από ανώτερες από μας εξουσίες να το κάνουμε στα σπίτια μας με τη τηλεόραση ή το άλλο Πάσχα που είμαστε ελεύθεροι και όμως φεύγαμε και φεύγαμε και δεν δίναμε καμιά σημασία να μείνουμε στην Εκκλησία, να κοινωνήσουμε, να ακούσουμε τη Θεία Λειτουργία, και ήταν το μυαλό μας να πούμε Χριστός Ανέστη και να σουβλίσουμε και να φύγουμε. Άραγε ποιο είναι το ευάρεστο στο Θεό;

Νομίζω αυτό που θα ζήσουμε φέτος είναι πιο ευάρεστο στο Θεό παρά το προηγούμενο. Το προηγούμενο ήταν επιλογή μας, επιλέγαμε να φύγουμε, αυτό δε θα επιλέξουμε να φύγουμε, με πόνο θα μείνουμε στα σπίτια μας … επειδή στέκομαι και απέναντι στο κόσμο και βλέπω τον κόσμο από την εξέδρα, τι να σας πω δεν υπήρχε πιο οδυνηρή εικόνα από εκείνη την αναχώρηση και επειδή κρατούσαν και τα κεριά τους φαίνονταν έτσι μια πορεία αναμένων κεριών να φεύγει να φεύγει και εμείς να λέμε Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν. και οι αδελφοί μας οι χριστιανοί μας να επαληθεύουν την προφητεία αυτή και να φεύγουν μακρά του Θεού.

Αυτό είναι που θέλει να μετανοήσουμε και αν θα μείνουμε σπίτι το Πάσχα το θεωρώ μικρότερο κακό από αυτό που κάναμε τόσα χρόνια. Για αυτό έχουμε ανάγκη μετανοίας. Και μπορεί εγώ να μην έφευγα ως επίσκοπος και ως κληρικός αλλά είχα και εγώ ευθύνη γιατί έφευγαν οι αδελφοί μου και τα τέκνα της Εκκλησίας, αν ήμουν καλός κληρικός και καλός επίσκοπος θα βοηθούσα τους ανθρώπους να μη φύγουν, άρα και δική μου αμέλια και δική μου απροσεξία και δική μου ανικανότητα και δική μου ανεπάρκεια έφερε αυτή την αγνωσία στο κόσμο και αμαρτάναμε μένοντας μακριά του Θεού την ώρα της Αναστάσεως. Για αυτό ας το πάρουμε ως ένα επιτίμιο μετανοίας παιδαγωγικό…

… αλλά σίγουρα και εμείς μπορεί να κολήσουμε αυτόν τον ιο όχι από τη Θεία Κοινωνία αλλά από τις συναναστροφές μας από τις εξόδους και εισόδους από τις δουλειές μας από το να συναναστραφούμε ανθρώπους που έχουν αυτό τον ιο, δε σημαίνει ότι εμείς της Εκκλησίας και οι ιερείς μας και οι επίσκοποι μας δεν θα αποκτήσουν αυτή την αρρώστια και αυτόν τον ιο. Ήδη ένας μητροπολίτης στη Σερβία εκοιμήθηκε με αυτόν τον ιο, αλλά ασφαλώς αυτόν τον ιο δεν θα τον πάρουμε από τη Θεία Κοινωνία και από τα Άγια Μυστήρια αλλά ως άνθρωποι που είμαστε και εμείς στον κόσμο αυτό συναναστρεφόμαστε και κινούμαστε σε πάρα πολλά επίπεδα καθημερινής κοινωνικής ζωής και όπως όλως ο κόσμος και εμείς κινδυνεύουμε

… ας κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία και ας μην ανησυχούμε. Η υπακοή στην Εκκλησία είναι ασφαλής οδός σωτηρίας.

…τώρα που δεν πάμε Εκκλησία τι πρέπει να κάνουμε, πρέπει εκείνο το χρόνο που αφιερώναμε στην Εκκλησία που πηγαίναμε πάλι να τον αφιερώνουμε στην προσευχή μας και έτσι εκείνη την ώρα που θα είμαστε στην Εκκλησία, να ακούμε τη Θεία Λειτουργία αφου υπάρχουν τα μέσα επικοινωνίας σήμερα, να προσευχόμαστε, να είμαστε αφιερωμένοι στο Χριστό μας και να μην κάνουμε εκείνη την ώρα άλλες δουλειές αλλά να αφιερώσουμε την ώρα για προσευχή και μελέτη πνευματική.

… να μην παραπονιόμαστε για τον Θεό γιατί πριν μας βάλει τον κανόνα αυτό τα κάναμε μόνοι μας και μόνοι μας δυστυχώς γυρίζαμε τα νώτα μας και φεύγαμε μακρά της Θείας Ευχαριστίας τη νύχτα της Αναστάσεως, για αυτό ας μετανοήσουμε για το λάθος μας και ας εκτιμήσουμε αυτό που είχαμε και αυτό που χάνουμε τώρα.

Ο Θεός αδελφοί μου να μας σκεπάσει όλους μας

Αποσπάσματα πρόσφατης ομιλίας περί κοροναϊού και μετανοίας του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου

Ακούστε την ομιλία

https://www.orthodoxianewsagency.gr/wp-content/uploads/2020/04/peri-metanias-kai-koronaiou.mp3?_=1
Διαδώστε:
Ανακαλυψτε την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
στα κοινωνικα δικτυα.