Θα ήθελα και εγώ να δοξάσω για ακόμα μία φορά την Αγία Τριάδα και τον πολύ πονεμένο άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό, που έκανε και σ’ εμάς, τους ταπεινούς δούλους του Θεού, το θαύμα του.
Ο γυιός μου έπασχε από κατάθλιψη, μια αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε και τον είχε καθηλώσει μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Δεν είχε την δύναμη ούτε το κέφι να σηκωθή από το κρεβάτι ούτε για να φάη.
Ήταν συνέχεια σκεπασμένος και έκλαιγε μέρα και νύχτα. Τον πήγαμε σε πολλούς γιατρούς, αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Στην σκέψη μας είχαμε πάντα την προσευχή και να παρακαλούμε να γίνη καλά και να μην μείνη από 45 ετών στο κρεβάτι του πόνου.
Ένα βράδυ ήρθε η ανηψιά μου και μας έφερε το βιβλίο του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Όταν έβγαλε το βιβλίο από την τσάντα της, ευωδίαζε! Το προσκύνησε πρώτος ο γυιός μου που σηκώθηκε με ευχαρίστηση από το κρεβάτι!
Στην συνέχεια οι υπόλοιποι το ασπαστήκαμε με πολύ πίστη και παρακαλέσαμε τον Άγιο με δάκρυα να μας βοηθήση. Μετά από τρεις ημέρες, ενώ δεν σηκωνόταν από το κρεβάτι ούτε για φαγητό, ήρθε πάλι η ανηψιά μου και μας έφερε την εικόνα του Αγίου που είχε παρακαλέσει να της δώσουν.
Τον σταυρώσαμε και μετά από 20 λεπτά ο άγιος Νικηφόρος μάς έδειξε την μεγάλη χάρη του!
Ο άρρωστος σηκώθηκε από το κρεβάτι, έφαγε, γελούσε μετά από δυόμισυ χρόνια σαν να ήταν κάποιος άλλος άνθρωπος!
Δοξάσαμε τον Άγιο και είπαμε: Ο άγιος Νικηφόρος έκανε θαύμα! Ήταν η τελευταία ημέρα που ο γυιός μου ήταν στο κρεβάτι. Από τότε έχει επανελθεί στην καθημερινότητα, με κέφι για ζωή, για δουλειά, σταμάτησαν τα μάτια του να τρέχουν καυτά πονεμένα δάκρυα.
Δοξάζω την Άγια Τριάδα που, με τις μεσιτείες του αγίου Νικηφόρου, το παιδάκι μου άρχισε πάλι να πηγαίνη στην δουλειά του.
Ο Άγιος ας είναι προστάτης του και όλου του κόσμου! Δοξασμένο το άγιο όνομα του αγίου Νικηφόρου!
Μαρτυρία της AM από τα Μέγαρα, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνα, ο «Άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ο Θαυματουργός», 9η έκδοση.