Σ’ αυτόν τον κυκεώνα πού ζούμε,
πού οι πάντες σχεδόν αρνήθηκαν όχι τον Θεό, αλλά και την προσωπικότητα τους ακόμα
και έφθασαν στο χάος,
σε μας εδόθη ιδιαιτέρα χάρις να καυχώμεθα στις θλίψεις μας,
να είμεθα αυτοεξόριστοι και να μας προκαλεί αυτό τέρψη.
Και αν ακόμα είτε από απροσεξία, ή ασθένεια, ή αδυναμία γλυστρίσωμε,
αμέσως με άλαλήτους στεναγμούς διορθώνουμε το σφάλμα μας,
πενθούμε και κλαίομε και ζητούμε την επαναφορά μας
στα περιθώρια του νοήματος του Σταυρού.
ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ – Περί προσοχής και εσωστρέφειας (Μνήμη Αγίων Δωροθέου και Ιωάννου της Κλίμακος) – vatopedi.gr