Η ιερα νήσος Πάτμος υπήρξε η γήινη πατρίδα του Αθανασίου και μετέπειτα Γέροντος Αμφιλοχίου ο οποίος με τον οσιακό βίο του έμελλε να δοξάσει όχι μόνο αυτό το νησί αλλά και πολλά από τα γειτονικά νησιά.
Στις 29 Αυγούστου 2018 το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην Αγιοκατάταξη του Γέροντα Αμφιλοχίου Μακρή.
Στο βίντεο που ακολουθεί ο Σεβ. Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας κ. Αμφιλόχιος μιλάει για τα βιώματά του κοντά στον πνευματικό του πατέρα όσ. Αμφιλόχιο Μακρή.
Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής εκοιμήθη την Πέμπτη 16 Απριλίου 1970. Είχε όμως Θεία ειδοποίηση γι αυτό: ”Είδα την Παναγία και τον Θεολόγο, και τους παρεκάλεσα να μείνω κοντά στα παιδιά μου κι αυτό το Πάσχα, αλλά μου είπαν: Δεν γίνεται άλλο, ελήφθη η απόφασις. Πάσχα θα κάμης στους Ουρανούς μαζί μας!”
Πνευματικές νουθεσίες Αγίου Αμφιλοχίου της Πάτμου
‘’Όπως όλα τα κράτη τα ξεχωρίζουμε από τις σημαίες τους, έτσι και τον πραγματικό χριστιανό τον ξεχωρίζει κανείς από την ταπεινοφροσύνη’’
Φεβρουάριος 1963:’’Eίμαστε τώρα σε πολύ άσχημες εποχές και πάει πολύ εκείνο το Γραφικό:’’Mωραίνει ο Θεός λαόν όν βούλεται απολέσαι’’.Όλα τα κράτη είναι σαν να στέκονται με τα όπλα στο χέρι. Και τι όπλα; Ομαδικής καταστροφής και παγκοσμίου ολέθρου. Και είναι όλα εξ’αμαρτιών μας, γιατί ξεχάσαμε τον Θεό. Η καρδιά μας πάγωσε και δεν της έμεινε πιά θέρμη αγάπης, γι’αυτό είναι όλες τούτες οι ακαταστασίες παντού, σε όλα τα κράτη, σε όλα τα πράγματα.
‘’Τα παλιά τα χρόνια ο Θεός με τον κατακλυσμό αφάνισε τους πάντας. Τώρα με τη φωτιά θα ξανακάνει αφανισμό. Κι αν δεν τα δούμε εμείς θα τα δείτε εσείς οι νεώτεροι. Με τη φωτιά που ο ίδιος ο άνθρωπος σαν από τρέλα κατεσκεύασε για την ίδια του την καταστροφή, τις βόμβες του ατόμου και υδρογόνου. Γι’αυτό εμείς που μας έκανε χάρη ο Θεός και μας έφερε εδώ στο μοναστήρι, που θα μπορούμε να διατηρούμε έστω και λίγη θέρμη στην καρδιά μας, θέρμη αγάπης, πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε έτοιμοι , γιατί δεν ξέρουμε τι θα μας έρθει. Και να παρακαλούμε τον Θεό και για όλο τον κόσμο και για τους πιστούς και για τους απίστους. Γιατί και οι άπιστοι, αδελφοί μας είναι , που μπλέξανε και σκλαβώθηκαν στα νύχια του σατανά. Ο θεός να μας δίνει αγάπη, υπομονή, ταπείνωση, αγιωσύνη κι ας έχουμε την ελπίδα ότι θα μας προφυλάξει και μας σαν σε άλλη κιβωτό, αν προσπαθούμε πάντα να είμαστε κοντά του.
Η προσευχή χωρίς την αγάπη είναι σαν ένα πουλί χωρίς φτερά και δεν μπορεί να πετάξει.
Σχετικώς δε με την τιμήν του ράσου έλεγεν: ‘’To ράσο είναι η σημαία της Εκκλησίας του Χριστού μας,γι’αυτό πρέπει πολύ να προσπαθούμε με την αγίαν κατά πάντα ζωήν μας να το τιμάμε εμείς που το φοράμε, και τότε μόνο θα το τιμούν και θα το σέβωνται και όσοι δεν το φορούν.
Δεν μπορείτε σεις να εκδικηθείτε με την αγάπη εκείνους, που σας πειράζουν; έλεγε. ‘’Η καλύτερη εκδίκησις είναι η αγάπη. Όταν ένα χαρακτήρα θέλεις να τον μεταβάλλεις , η δύναμις που μεταποιεί είναι η αγάπη. Μεταποιεί και την άλογη κτίση και τα θηρία ακόμη η αγάπη.
Εγώ παιδί μου , γεννήθηκα για ν’αγαπώ. Δεν με μέλλει αν είναι μαύροι, αν είναι άσπροι. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου βλέπω την εικόνα του θεού και γι’αυτήν την εικόνα του θεού είμαι έτοιμος να θυσιάσω τα πάντα.
Πρέπει να έχουμε ανοχή και πραότητα. Πρόσωπο θεού δεν θα δούμε όταν ταρασσόμαστε με το παραμικρό. Τα λάθη και τα βάρη των άλλων δεν πρέπει να μας κάνουν να θυμώνουμε ,γιατί ο θυμός είναι η αρχή του φόνου. Πρέπει με υπομονή και πραότητα πολλή να διορθώνουμε τον αδελφό μας που τυχόν πέφτει και όχι να οργιζόμαστε , γιατί εμάς κυρίως τους αφιερωμένους πρέπει να μας χαρακτηρίζει η λεπτότης και η ευγένεια.
Χαρακτηριστική και αποκαλυπτική είναι η μαρτυρία της μακαριστής Γερόντισσας Νεκταρίας, της ιεράς Μονής Καλυβιανής στην Κρήτη η οποία χρόνια εξομολογούνταν στον Άγιο Αμφιλόχιο
‘’Τον Άγιο Αμφιλόχιο τον γνώρισα το έτος 1953 και εξωμολογήθηκα γιά πρώτην φοράν εις αυτόν. Ήταν η αρχή της πνευματικής μου ζωής. Όταν λοιπόν ήλθε η ώρα να πάω στην εξομολόγηση ,χαιρόμουν ,διότι θα μου ελύοντο τα προβλήματα μου.Όταν εισήλθα στο εξομολογητήριον, ο Γέροντας μου λέει:
-Kαλώς την Βασιλική. Λοιπόν, Βασιλική έχεις πολλά προβλήματα.
Και αρχίζει εκείνος να μου απαντά σιγά σιγά σε όλες μου τις απορίες. Μείναμε πιο πολύ από μία ώρα μαζί. Μου έδωσε συμβουλές για τις αμαρτίες μου, χωρίς εγώ όλη αυτή την ώρα να του πώ ούτε μία λέξη. Δεν μου άφησε κανένα ερωτηματικό για να έχω κάτι να ρωτήσω. Έκτοτε ένοιωθα ότι είχα μπροστά μου έναν Άγιον. Το 1955 είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του. Αφού με συνεβούλευσε αρκετά και εγώ του ανέφερα τις αδυναμίες μου, τις πτώσεις μου, όπως καθόμουν δίπλα του, πήρε το χέρι μου, το κράτησε στα χέρια του και βλέποντας μακριά με το βλέμα του απλανές, άρχισε να μου λέει :
- Λοιπόν Βασιλική, άκουσε να σου πω κάτι. Ο πνευματικός σας πατέρας θα γίνει Δεσπότης. Θα κάμει ένα μεγάλο έργο. Εσύ θα τον βοηθήσεις, εσύ θα σταθείς δίπλα του.
- Μα εγώ ούτε πείρα έχω, ούτε μόρφωση, τίποτε δεν ξέρω. Μου επαναλαμβάνει :
- Έτσι θα γίνει. Θα σου δώσω όμως μία συμβουλή μεγάλη. Ποτέ να μην του κάνεις ανυπακοή. Ν είσαι πάντα έτοιμη στην υπακοή θα σε βοηθήσει στο έργο που θα σου αναθέσει.
- Θα γίνω Γέροντα μόναχη;
- Βεβαίως θα γίνεις. Θα γίνεις η ηγουμένη της μονής του.
Ύστερα από λίγο καιρό ο π.Τιμόθεος εξελέγη Επίσκοπος στην Κρήτη, όπως το είχε προείπει ο Γέροντας. Πήγε ο Γέροντας στην Κρήτη και τον βρήκε. Τον πήρε τότε ο επίσκοπος και τον έφερε στο προσκύνημα, Παναγία η Καλυβιανή. Του είπε δε, ότι σ’αυτόν τον τόπο σκέπτεται να δημιουργήσει το πνευματικό του έργο.Το ευλόγησε ο Γέροντας και του είπε:
- Θα γίνει και θα δοξάσει τον Θεό
Και φθάνουμε στο έτος 1964. Ο Σεβασμιώτατος απεφάσισε να με κείρει μοναχή και εν συνεχεία μου ζήτησε να αναλάβω την ηγουμενία της Μονής, διότι εν τω μεταξύ η Παναγία η Καλυβιανή είχε γίνει μοναστήρι. Πριν από εμένα είχαν γίνει μοναχές οι άλλες κοπέλες. Εγώ αντέδρασα φοβερά σ’αυτό και στη μεγάλη επιμονή του Σεβασμιωτάτου, του ζήτησα να πάω στην Πάτμο να δω τον Γέροντα.
Πράγματι έφθασα στην Πάτμο. Κλαίγοντας ανέφερα στον Γέροντα το πρόβλημα μου και ζητούσα τη βοήθεια του. Εκείνος, αφού με συνεβούλευσε αρκετά μου είπε:
- Θα γίνεις ηγουμένη , διότι αυτό είναι το θέλημα του θεού. Αργότερα όλο το βάρος θα μείνει στους ώμους σου. Βλέπεις αυτή τη σκούπα;
- Ναι τη βλέπω, του απαντώ.
- Θα πας πίσω στην Κρήτη και θα τραβήξεις όσα τραβάει αυτή η σκούπα.
- Μα Γέροντα αφού τόσα δεινά με περιμένουν, γιατί να πάω πίσω; Θα μείνω εδώ.
- Όχι μου λέει. Θα πας πίσω και θα αναλάβεις έργον.
Επαληθεύθηκε και αυτή η πρόρρησις του αγίου γέροντος.