Μέχρι να περάσει ο άνθρωπος το πρώτο στάδιο της εισαγωγικής πίστεως, από την οποία μεταβαίνει στη λεγόμενη «πρακτική», του φαίνονται ακατανόητα τα λόγια και οι εντολές της υπερφυσικής αυταπαρνήσεως, ότι οφείλει να θυσιάσει «την ψυχήν του» (προσωπικότητά του) ολοκληρωτικά για να την κερδίσει κατά το λόγο του Κυρίου μας. Όταν όμως η θεία χάρη τον μεταφέρει στο δεύτερο στάδιο «της πίστεως της θεωρίας», το οποίο είναι γέννημα «της πείρας της θείας αντιλήψεως», τότε όχι μόνον δεν διστάζει στη φιλοπονία και αυταπάρνηση, αλλά με ζήλο και ορμή πέφτει μέσα στη θάλασσα των πειρασμών και μας υπενθυμίζει το λόγο του μεγάλου Πατέρα και οσίου Ιωάννου του Σιναΐτου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει ότι «ερεθίζει τους δαίμονας προς μάχη». Ποιός θα πείσει τώρα το χριστεπώνυμο πλήρωμα να συνειδητοποιήσει ότι «για να μπούμε στη Βασιλεία των ουρανών, πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις»;(βλ. Πράξ. 14, 22)
Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Αθωνική Μαρτυρία, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 2