Της Ουρανίας Μπούρτζινου, Ποιήτριας
Κυριακή των Βαΐων
Πορεία αγίων, φρικτών
και σωτηρίων παθών.
Ωσαννά, Ιερός Νιπτήρας,
Μυστικός Δείπνος,
Προσευχή, φίλημα προδοσίας,
Άρνηση, φόβος, προσβολές,
ραπίσματα, εμπαιγμοί,
μαστίγωση, δίκη, φυλακή.
«Άρον άρον σταύρωσον Αυτόν»
σταυρικός θάνατος, ταφή, ανάσταση.
Μεγάλη Δευτέρα
Προετοίμασε σώμα και ψυχή
λεύκανε την καρδιά σου,
του Νυμφίου συνοδεία να γενείς
στης Αγάπης το γάμο.
Σκοτεινές σκέψεις θα γίνουν πράξεις
Παρανομία, προδοσία, οδηγούν στο Έρεβος.
Τα χαρίσματα, τα τάλαντα που έχεις λάβει
αξιοποίησε, πλήθυνε… μεγαλούργησε
Επικεντρώσου στα σημαντικά,
μόνο στα ουσιώδη,
στην Αλήθεια ν’ ανυψωθεί η ψυχή.
Μεγάλη Τρίτη
Περιμένοντας το Νυμφίο
μη έχοντας προετοιμασθεί
περνώντας η ώρα ξεχνιέσαι
έλλειψη θρυαλλίδας φωτός.
Η συνάντηση δεν θα γίνει.
Αλλαγή στις σκέψεις, στις πράξεις,
στην όποια αλόγιστη αστοχία.
Μετάνοια, η προσμονή της λύτρωσης.
Δούλος κακίας, πάθος χρημάτων,
σκοτισμένος νους, άνομη πράξη.
«Ω! Αμέτρητη ανοησία!
Πάει χαμένο ακριβοπληρωμένο μύρο,
ανόητη γυναίκα, αργύρια χαμένα.
Γρήγορα πορεύομαι
για τα δικά μου αργύρια
εκπλήρωση προδοσίας.»
Μεγάλη Τετάρτη
Νίβει, σφουγγίζει τα πόδια
ο αφέντης στους δούλους,
ο βασιλιάς στους υπηκόους,
ο δάσκαλος στους μαθητές
ο ευεργέτης στους ευεργετούμενους
ο μέγιστος θεληματικά μικρός…
(κι ανάμεσά τους ο προδότης).
Άρτο και οίνο αθάνατο
το Σώμα και το Αίμα Του
για χάρη μας προσφέρει.
Σε κάθε καρδιά η παρουσία Του
ζωής χαρά να έχουμε
παντοτινή ενότητα μαζί Του.
Τα χέρια ανοίγει ο δόλιος
λαμβάνει το κλάσμα του άρτου,
τα χέρια ανοίγει ο προδότης
λαμβάνει τα ματωμένα αργύρια.
Ελεύθερος ο μαθητής
αρνείται Χριστό το Ζωοδότη,
μα τραγικός ο δρόμος του
προς το αιώνιο χάος.
Μεγάλη Πέμπτη
Περιφλεγής η προσευχή σου Θεέ μου.
Παράδειγμα, κληρονομιά σ’ εμάς.
Έπειτα, μ’ ένα φιλί παρέδωσε Εσένα
ο σκοτισμένος μαθητής.
Ο Σταυρός σου Χριστέ
η δική μας σωτηρία.
Μάνητας αντάριασμα
Πώς να δεχτεί τον Αχώρητο;
Κακία, μίσος, ψέμα, υποκρισία, κλεψιά,
αχαριστία, φιλαργυρία, προδοσία, απόγνωση.
Μετά τι;
Τρεις φορές αρνείται, ο κορυφαίος μαθητής,
τον Κύριο, ο Πέτρος.
Λαλεί ο πετεινός. Καρφιά τα λόγια του Χριστού.
Κλαίει πικρά, ταπείνωση, μετάνοια αληθινή,
συγγνώμη καρδιακή, φανέρωση ελέους.
Καρφιά, σφυριά, αγκάθινο στεφάνι,
χλευασμοί, εξευτελισμός, δίψα, ξύδι,
πάθος, συγκατάβαση, συγχώρηση.
Μεγάλη Παρασκευή
Μητέρα Παναγία πώς να δεχτεί
Του γιου Της το μαρτύριο.
Πώς να δικαιολογήσει
Των διωκτών το κρίμα;
Κρεμασμένος στο σταυρό
ο Υιός της και Θεός μας.
Ανώτατος άρχοντας Ιωσήφ
ο απ’ Αριμαθαίας
πρόσφερε το μνήμα του
σ’ Εσένα Θεέ μου
ενταφιασμός στο
άγιο σου Σώμα
Μυροφόρες θαρραλέες γυναίκες
θρηνούν για σένα Θεέ του Παντός.
Μεγάλο Σάββατο
Το Φως θε να’ ρθει!
Θα λάμψει σε βουνά, φαράγγια,
Λίμνες, ποτάμια, σε θάλασσες βαθιές,
ψηλά στον ουρανό, στα έγκατα της γης.
Θα διαχυθεί στο νου, στη σκέψη,
Στο σώμα, στην καρδιά,
μεγαλόπρεπη, ανεκλάλητη χαρά.
Κατέβηκες στον Άδη Σωτήρα Χριστέ
λαμπρύνοντας τα σκότη.
Πανάγιο Φως, άυλο, υπέρλαμπρο,
άκτιστο Φως, πύρινες γλώσσες,
σαν λάμψεις, αστραπές και καταιγίδες.
Φως της Χαράς, της Πίστης, της Ενότητας,
Της Ζωής, της Αιώνιας δοξολογίας Φως!
Κυριακή του Πάσχα
Φτάνουν στο μνήμα μυροφόρες
μ’αρώματα το Λυτρωτή του κόσμου
να μυράνουν.
Νεαρό στο φως λουσμένο συναντούν
τις γυναίκες προτρέπει.
Στο δρόμο της επιστροφής
Γίνονται αγγελιαφόροι της ανάστασης
του Κυρίου Ιησού Χριστού
Μέρα ανάστασης, μέρα λαμπρής.
Ευφρόσυνα τα σύμπαντα
στη γη τα καταχθόνια.
Ανεκλάλητη χαρά, τρανή γιορτή.
Ελευθερία κάθε ανθρώπου
απ’ του θανάτου τα δεσμά.
Βεβαία ελπίδα ο πρόσκαιρος θάνατος
πως είναι για λίγο κοίμηση.
Απόλαυση ανάστασης νεκρών
φωτισμένη αιώνια ζωή.