Επισκέφθηκαν κάποτε μερικοί αδελφοί τον αββά Μακάριο στη Σκήτη.
Μέσα στο κελί του δεν υπήρχε τίποτε εκτός από νερό χαλασμένο, και του είπαν:
«Αββά, έλα πάνω στο χωριό και θα σε φροντίζουμε».
Κι ο Γέροντας τους λέει: «Αδελφοί, γνωρίζετε το ψωμάδικο του τάδε στην πόλη;»
«Ναί», του είπαν.
«Το ξέρω κι εγώ» τους αποκρίθηκε.
«Ξέρετε και το χωράφι του δείνα απ᾿ όπου περνάει ο ποταμός;».
Του είπαν: «Ναί».
Και κατέληξε ο Γέροντας: «Κι εγώ το ξέρω. Όταν λοιπόν θέλω κάτι, δεν σας έχω ανάγκη. Παίρνω τα πόδια μου και πηγαίνω».
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ – Περί ακτημοσύνης