Η μοναστική ζωή κατά την εκλογή της είναι ζωή μετά τινός ανθρώπου.
Δεν είναι αποδοχή μίας ιδεολογίας ή ικανοποίησις ορισμένων πόθων, που μπορεί να χαράξη κάποιος στην καρδιά του. Δεν είναι εφαρμογή των όσων διάβασε στα βιβλία.
Μοναστική ζωή σημαίνει, ακολουθώ έναν άνθρωπο.
Επομένως, το κέντρο του μοναχού είναι ένας άνθρωπος, ο Γέροντας.
Το νόημα της ζωής του, η ιδεολογία του, οι επιθυμίες του, τα προβλήματά του, οι χαρές του, όλα έχουν σχέση με τον Γέροντα. Όλα εξαρτώνται από το πως θα τα δη εκείνος και πως θα τα αντιμετωπίση, αν θα τα δεχτή ή θα τα αρνηθή, αν θα χαμογελάση ή θα σκυθρωπάση.
Πάνω από όλα είναι ο Γέροντας, διότι αυτόν επέλεξα να κατευθύνη την πνευματική πορεία μου.
Πρακτορείο “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ”. Αλιεύουμε από: ΑΡΧ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΒΒΑ ΗΣΑΪΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Γ’ ΕΚΔΟΣΗ, σελ. 2 -3