Για 11η φορά εκδόθηκε στις μέρες μας ο βίος του Αγίου Νικηφόρου του λεπρού και θαυματουργού του Σίμωνος Μοναχού από τις εκδόσεις Επτάλοφος.
Στα κριτικά σχόλια του Παναγιώτη Δρακόπουλου για το βιβλίο αναφέρονται τα εξής:
«Κατά τρόπο τουλάχιστον περίεργο, οι χριστιανοί παρακαλούμε όλοι να μας δίνει ο Θεός την υγεία μας και να μην έχουμε δοκιμασίες. Τον παρακαλούμε να ζήσουμε μια ζωή χωρίς προβλήματα, έως τα βαθειά γηρατειά μας χωρίς μέριμνες, δοκιμασίες και άγχη. «Να μας έχει ο Θεός καλά», προσευχόμαστε. Δεν ζητούμε από τον Θεό να μας βοηθά να είμαστε υπηρέτες Του σε όποια κατάσταση κι αν βρεθούμε. Να μπορούμε να Τον ευχαριστούμε και να Τον δικαιώνουμε, έτσι ώστε η ζωή μας να είναι ένας αίνος του ονόματός Του, είτε είμαστε ασθενείς, είτε πνιγμένοι στην ανημπόρια και τα προβλήματα.
Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε τι χτύπημα ήταν για τον έφηβο Νικηφόρο, μόλις 17 χρονών ψηλό κι όμορφο παλικαράκι, όταν είδε πως μολονότι πιστός χριστιανός, μια μέρα διαπιστώθηκε πως είναι λεπρός. Φαντασθείτε το χτύπημα και στους δικούς του: λεπρό το κυπαρισσάκι τους, να πρέπει να ζήσει σε απομόνωση από τους ανθρώπους έως ότου πεθάνει.
Πάνε οι χαρές, πάνε οι ελπίδες για ζωή, πάνε οι προσδοκίες «θα γίνω αυτό κι εκείνο», πάνε τα όνειρα για γάμο και όμορφη οικογένεια. Μια ανίατη ασθένεια, μια αθεράπευτη κατάρα τα πήρε όλα αυτά τα φυσιολογικά της νιότης. Στο εξής, μπροστά του αυτό το παλικάρι είχε μόνο μέρες δακρύων και απόγνωσης. Στο εξής, δεν θα είχε τίποτε σημασία.
Κι όμως, το παλικαράκι σήκωσε ανάστημα. Θέλησε να καταλάβει γιατί ο Κύριος του χάραξε αυτό το δρόμο, γιατί τούδωσε αυτό το μη-μέλλον. Δεν κινήθηκε παραπονούμενο, δεν αυθαδίασε στον Θεό του. Μόνο να καταλάβει τι να κάνει λοιπόν, αυτό θέλησε.
Και ο Κύριος το βοήθησε το παλικάρι. Του έστειλε δίπλα του έναν άγιο γέροντα που ήξερε και αγαπούσε τους λεπρούς, τον άγιο Άνθιμο της Χίου. Ο άγιος τον στήριξε ψυχικά, και τον έκανε μοναχό. Με την ευλογημένη καθοδήγηση του αγίου γέροντά του, ο νεαρός Νικηφόρος ένιωσε τον βαθύτερο λόγο της αρρώστιας του, όπως και πως θα μπορέσει όχι απλά με αυτήν, αλλά χάρις σε αυτήν να υπηρετήσει τον Θεό.
Δεν θα σταθώ στα ορόσημα αυτής της υπέροχης, της αγίας πορείας. Το βιβλίο του π. Σίμωνος είναι εδώ, έτοιμο να δώσει απαντήσεις, να βοηθήσει τον αναγνώστη. Το κοινό ανταποκρίθηκε στον συγγραφέα: μπροστά μου έχω τη 11η έκδοση – που φανερώνει την αγάπη χιλιάδων αναγνωστών προς τον άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό αλλά και προς τον συγγραφέα, τον μοναχό Σίμωνα, που με τόση χάρη αφηγείται. Το βιβλίο ολοκληρώνει ένα cd, τον Παρακλητικό κανόνα προς τον Άγιο.
Ο νεαρός από την Κρήτη, έγινε Άγιος Νικηφόρος. Την απουσία μέλλοντος στη ζωή του, ο Νικηφόρος την είδε ως πύλη της αιωνιότητος. Την αθεράπευτη αρρώστια την ένιωσε ως ιερό βήμα προσφοράς. Είθε όλοι μας να παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Κύριο να μας χαρίζει τη δύναμη να ευλογούμε το όνομά Του».
Και ο συγγραφέας του βιβλίου, μοναχός Σίμων, αναφέρει και εύχεται:
…. Η γλυκυτάτη μορφή του Οσίου Πατρός μας Νικηφόρου του Λεπρού έχει γίνει ήδη οικεία και αγαπημένη με τις πολλές εκδόσεις του βιβλίου… Ευχόμεθα από καρδίας ο όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος, ο εις την τελειότητα πασών των αρετών φθάσας, και σκεύος πλήρες του Αγίου Πνεύματος γενόμενος, να πρεσβεύη προς τον φιλάνθρωπον Κύριον και Θεόν ημών υπέρ υγείας, φωτισμού και σωτηρίας πάντων των τιμώντων και αγαπώντων αυτόν.
Σίμων Μοναχός