Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
4 Μαρτίου 1851 – 3 Ιανουαρίου 1911
- Από τον Δημήτρη Μαυρόπουλο
Το διήγημα «Αγάπη στον κρεμνό» πρωτοδημοσιεύθηκε το 1913, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Παπαδιαμάντη. Το απόσπασμα της διήγησης του Γιαννιού μας δείχνει ότι ο Παπαδιαμάντης είχε το χάρισμα να καταργεί τα όρια ανάμεσα στον πεζό και ποιητικό λόγο – όλα τα γραπτά του να είναι ποιήματα.
Με την ευκαιρία της επετείου του θανάτου του, 3 Ιανουαρίου 1911, θυμίζω ότι κατά την ημέρα της κηδείας του χιόνιζε, και το φέρετρο, που μεταφερόταν ξεσκέπαστο από την Εκκλησία των Τριών Ιεραρχών στα Μνημούρια, στρώθηκε με χιόνι, σαν σάβανο. Τη συνθήκη αυτή είχε περιγράψει ο ίδιος στο διήγημα «Ο Έρωτας στα χιόνια», όπου ο μπαρμπα–Γιαννιός, ο ήρωας του διηγήματος, πεθαίνει σαβανομένος από το χιόνι: «Και ο μπαρμπα-Γιαννιός άσπρισεν όλος, κ᾽ εκοιμήθη υπό την χιόνα, διά να μη παρασταθή γυμνός και τετραχηλισμένος, αυτός και η ζωή του και αι πράξεις του, ενώπιον του Κριτού, του Παλαιού Ημερών, του Τρισαγίου»
Mε αφορμή την επέτειο του θανάτου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,
ο εκδότης του ΔΟΜΟΥ και των ΑΠΑΝΤΩΝ Δημήτρης Μαυρόπουλος διαβάζει απόσπασμα από το διήγημα “Αγάπη στον κρεμνό”.
Ακούστε τον εδώ:
