Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια «μνημειώδη» κατασκευή στην Ιερουσαλήμ που αναφέρεται στη Βίβλο. Πρόκειται για τα ερείπια αρχαίας τάφρου που χτίστηκε πριν από περισσότερα από 3.000 χρόνια στην πόλη του Δαβίδ, η οποία θεωρείται μια από τις παλαιότερες πόλεις στην ιστορία.
Για 150 χρόνια, οι ερευνητές προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι η πόλη χωρίστηκε στα δύο – όπως περιγράφεται στη Βίβλο – και τώρα αποκάλυψαν την τάφρο που χώριζε τη νότια κατοικημένη περιοχή από την πάνω πόλη στο βορρά.
Η τάφρος είχε βάθος περίπου 30 πόδια και πλάτος σχεδόν 100 πόδια με κάθετους βράχους σε κάθε πλευρά που την έκαναν αδιάβατη.
Η ομάδα είπε ότι τα ευρήματα επιβεβαίωσαν ότι η τάφρος δημιουργήθηκε κατά την Εποχή του Σιδήρου, την ίδια περίοδο με τη συγγραφή του Βιβλίου των Βασιλέων και του Βιβλίου του Σαμουήλ που περιέγραφαν τη διάσπαση της Πόλης του Δαβίδ σε Όφελ και Μίλο.
«Πρόκειται για μια δραματική ανακάλυψη που ανοίγει μια νέα συζήτηση σχετικά με τους όρους από τη βιβλική βιβλιογραφία που αναφέρεται στην τοπογραφία της Ιερουσαλήμ», δήλωσαν Ερευνητές του Ισραηλινού Συνδέσμου Αρχαιοτήτων (IAA).
Οι όροι Όφελ και Μίλο χρησιμοποιούνται στη γραφή για να περιγράψουν διαφορετικά μέρη της Πόλης του Δαβίδ.
Μια αναφορά στους συγκεκριμένους όρους μπορεί να βρεθεί στο πρώτο Βιβλίο των Βασιλέων (11:27), στο οποίο αναφέρεται ότι ο Βασιλιάς Σολομών έχτισε την κατασκευή, η οποία ονομάστηκε «Μίλο» στο τείχος της Πόλης του Δαβίδ του πατέρα του.
Η αρχαία πόλη ήταν η γενέτειρα της Ιερουσαλήμ και χτίστηκε από τον βασιλιά Δαβίδ για να ενώσει το Ισραήλ γύρω από μια πρωτεύουσα.
Η τοποθεσία ήταν χτισμένη στην κορυφή μιας στενής, απότομης κορυφογραμμής με θέα σε λόφους και κοιλάδες που χώριζε τη γη και δυσκόλευε τη μετακίνηση από τη μια περιοχή στην άλλη.
«Δεν είναι γνωστό πότε κόπηκε αρχικά η τάφρος, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι χρησιμοποιήθηκε κατά τους αιώνες όταν η Ιερουσαλήμ ήταν η πρωτεύουσα του Βασιλείου του Ιούδα, σχεδόν 3.000 χρόνια πριν, ξεκινώντας από τον βασιλιά Ιωσία», δήλωσε ο Δρ Γιφτάφ Σάλεφ, διευθυντής ανασκαφών.
«Κατά τη διάρκεια εκείνων των ετών, η τάφρος χώριζε το νότιο οικιστικό τμήμα της πόλης από την κυρίαρχη Ακρόπολη στα βόρεια, την άνω πόλη όπου βρίσκονταν το παλάτι και ο ναός ».
Η IAA επιβεβαίωσε ότι τα κατασκευαστικά σχέδια όπως το συγκεκριμένο συνήθως χρονολογούνται από τη Μέση Εποχή του Χαλκού – περίπου 3.800 χρόνια πριν.
«Είμαστε βέβαιοι ότι η τάφρος χρησιμοποιήθηκε την εποχή του Πρώτου Ναού και του Βασιλείου του Ιούδα τον 9ο αιώνα π.Χ., επομένως δημιούργησε ένα σαφές διαχωριστικό μεταξύ της κατοικημένης πόλης στο νότο και της άνω πόλης στο βόρεια», είπε ο Δρ Σάλεφ.
Η κατασκευή ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960 από τη Βρετανίδα αρχαιολόγο Κάθλιν Κένυον, η οποία παρατήρησε ότι η τάφρος ήταν ελαφρώς ανατολικά του σημερινού χώρου στάθμευσης Givati.
Η Κένυον πίστευε ότι ο σχηματισμός ήταν απλώς μια φυσική κοιλάδα, ωστόσο, αποδείχθηκε ότι ήταν μια συνέχεια της τάφρου καθώς καμπυλωνόταν προς τα δυτικά.
«Για άλλη μια φορά, αποκαλύπτονται ανακαλύψεις που ρίχνουν νέο στη βιβλική λογοτεχνία», δήλωσε ο Eli Escusido, Διευθυντής του IAA.
«Όταν στέκεσαι στο βάθος αυτής της γιγαντιαίας ανασκαφής, που περιβάλλεται από τεράστιους λαξευμένους τοίχους, είναι αδύνατο να μην γεμίζεις με απορία και εκτίμηση για εκείνους τους αρχαίους ανθρώπους που, πριν από περίπου 3.800 χρόνια, κυριολεκτικά μετακίνησαν βουνά και λόφους».