Ποίημα του Χρήστου Γούδη
Περήφανα ανεμίζουν στον Κεράτιο
Οι επισείοντες του δρόμωνα του βασιλέως
Το πλόϊμο με τον Φλαντανελά
Διέσπασε τον εχθρικό κλοιό
Μικρό διάλειμμα διαφημιστικό
Της ναυτοσύνης των Ελλήνων
*
Αλλοίμονο! Ο αγώνας έχει προ πολλού κριθεί
Οι συμπληγάδες ανελέητα χτυπούν τη Βασιλεύουσα
Βίαια προσραγέντα κύματα από Ανατολή και Δύση
*
Δικέφαλος ο αητός των Κομνηνών
Με τα φτερά του ανοιχτά ατσάλινα
Μάταια προσπαθεί να τα αναχαιτίσει
*
Κλονίζονται τα τείχη της Κωνσταντινούπολης
Απ’ το κανόνι – γίγαντα του Ουρβανού
Προτού η Θεομήτωρ Στρατηγός
Τον Μαγυάρο υβριστή εξαφανίσει
*
Αλλοίμονο! Ο αγώνας έχει προ πολλού κριθεί
Απ’ τον συνώνυμό του Ουρβανό τον δεύτερο
Και τους χριστιανομάχους σταυροφόρους
Που εκπορεύτηκαν απ’ την Αγία Δύση
*
Εθελοντές φιλέλληνες προστρέχουνε
Την ύστατη στιγμή
Ο Ιουστινιάνης μ’ εφτακόσιους Γενουάτες μαχητές
Πολύ αργά η πλάστιγγα για να γυρίσει
*
Η φλόγα του Αγίου Έλμου
Εγκαταλείπει την Αγιά Σοφιά
Σταλαγματιές η κόκκινη βροχή
Πέφτει αργά αργά στην Πόλη
*
Οι Τούρκοι ρίχνουνε στα τείχη
Εσταυρωμένους σταυραητούς
Περίσφιχτους με ιοβόλα φίδια
*
Ο Κωνσταντίνος ονειρεύεται ξανά
Τον εφιάλτη του Μεγάλου Κωνσταντίνου
Υπνοβατεί ανήσυχος επάνω στις επάλξεις
Βλέπει τυφλό τον Ρωμανό στην Πύλη του
Να επιστρέφει νικημένος απ’ το Μαντζικέρτ
Τον Βαγιαζήτ ξωπίσω του σαν κεραυνό να επελαύνει
*
Τα στίφη αλαλάζουν «Γιλντιρίμ»
«Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ Ασιανέ»
«Χαγάνε και Κυρίαρχε των οριζόντων»
«Μωάμεθ Πορθητή Γαζή»
«Γιέ του Σουλτάνου των Γαζήδων»
Ιμάμηδες μουλάδες και δερβίσηδες
Ολονυχτίς εκστασιάζουν τους γενίτσαρους
Με προσευχές τύμπανα και ζουρνάδες
*
Ήρθε η ώρα της αλήθειας της πικρής
Μάϊος 29 του χίλια τετρακόσια και πενήντα τρία
Καλύφθηκε η Βασιλεύουσα
Από την πλημμυρίδα της Ανατολής
Από το πυρωμένο μάγμα του Ισλάμ
Και το δρεπανηφόρο γιαταγάνι της ημισελήνου
Η Ρωμανία πάρθηκε
Η Πόλις αμετάκλητα εάλω
*
Όμως εμείς
Ελλήνων παίδες εσμέν
Και των βαρβάρων σμήνος
Ου πτοούμεθα
Και την ακτήν φοινίξωμεν
Αίμασιν εναντίων
*
Έσσεται ήμαρ
Όταν αετοφόρος πάλιν υψωθεί
Θριαμβικά στο πλόϊμο η φοινικίδα