Κείμενο – Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος
Μετά τον Εσπερινό της Συγνώμης – Κυριακή της Τυρινής, ακούγεται μεταξύ των μοναχών ή και των προσκυνητών η εξής φράση: «Καλή Σαρακοστή και καλό Τριήμερο».
Η λέξη Τριήμερο δεν έχει το κοσμικό νόημα «καλά να περάσετε», αλλά πνευματικό νόημα.
Είναι παλαιά μοναστηριακή παράδοση, στην αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, οι μοναχοί και οι μοναχές, για τρεις ημέρες, να απέχουν από την λήψη τροφής και νερού, και να τηρούν απόλυτη σιωπή (δεν μιλούν μεταξύ τους), τηρώντας τα διακονήματά τους προσευχόμενοι.
Στα Μοναστήρια επικρατεί απόλυτη ησυχία… μόνο ήχος από το κελάϊδισμα των πουλιών ακούγεται. Μετά την πρώτη Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία της Τετάρτης, το πρόγραμμα συνεχίζεται, σύμφωνα με το τυπικό της κάθε Ιεράς Μονής.
Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι αυστηρή και παλαιότερα που άνθρωποι στην πατρίδα μας, ήταν περισσότερο ευλαβείς την τηρούσαν με ακρίβεια «καλογερική» . Κάποιοι μάλιστα, συνήθως ευλαβείς γυναίκες μεγάλης ηλικίας, στην αρχή αυτής της νηστείας, με την ευλογία του πνευματικού τους «έκαναν τριήμερο», απείχαν από φαγητό και νερό την Καθαρά Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη.
Μου έλεγε ο Ιερομόναχος πατήρ Β.Β. ότι στα χωριά των Αγράφων (Ευρυτανικά & Θεσσαλικά), παλαιότερα επικρατούσε η άποψη μεταξύ των κατοίκων, ότι αν σου δώσει ευχή, «γιαγιά που κάνει τριήμερο», είναι σαν να παίρνεις ευχή από Δεσπότη!
