“Τα σκοτάδια που ζούμε σήμερα είναι προσωρινά. Ο Χριστός είναι το φως μας”

Ἀρχιεπισκοπικὴ Ἐγκύκλιος εἰς τὸ Ἅγιο Πάσχα

Πρὸς τοὺς Σεβασμιωτάτους καὶ Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τοὺς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καὶ Διακόνους, τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὶς Μοναχές, τοὺς Προέδρους καὶ τὰ Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τοὺς Διακεκριμένους Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὰ Ἡμερήσια καὶ Ἀπογευματινὰ Σχολεῖα, τὶς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τὴν Νεολαία, τὶς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καὶ ὁλόκληρο τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός! (Πασχάλιος Κανών, Ὠδή β’)

Ἂν καὶ βρισκόμαστε ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, μέσα στὸ σκοτάδι τῆς δυσκολότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς στὴν ἱστορία, μὲ τὸ ραγδαίο περιορισμὸ τῆς ζωῆς μας, μὲ τὸν κίνδυνο νὰ ἀσθενήσουν τόσοι ἄνθρωποι ὅσοι ποτὲ ἄλλοτε, μὲ τὴ θλιβερὴ πρόωρη ἀπώλεια μελῶν τῆς οἰκογενείας μας, φίλων καὶ γειτόνων μας, θαρσεῖτε διότι ἐπιτέλους φτάσαμε στὴν ἀνατολή.

Ὅπως οἱ Μυροφόρες ἐκείνη τὴ σκοτεινὴ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ξεκίνησαν γιὰ τὸν τάφο τοῦ Κυρίου, «λίαν πρωΐ, ὄρθρου βαθέος», ἔτσι καὶ ἐμεῖς, βρισκόμαστε ἀκόμα στὸ βαθὺ σκοτάδι, ἀπὸ τὸ ὁποῖο προσευχόμαστε νὰ λυτρωθοῦμε. Ἂς θυμηθοῦμε ὅμως τὴν ὑπόσχεση ἐκείνης τῆς νύχτας:

Καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

Πράγματι, σήμερα ὅλα φωτίζονται λαμπρά, τὰ «πάντα πεπλήρωται φωτός». Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἴδιος τὸ φῶς τοῦ κόσμου, τὸ φῶς ποὺ ποτὲ δὲν σβήνει.  Αὐτὸ τὸ ἀναστάσιμο φῶς διώχνει μακριὰ ἀπὸ τὶς ψυχές μας τὶς σκιὲς καὶ τὸ φόβο, φωτίζει καὶ καίει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι ὥστε ὁ κάθε καρδιακὸς χτῦπος νὰ εἶναι χτῦπος δοξολογίας καὶ ἀνεκλαλήτου χαρᾶς.

Ὁ ἀναστημένος Χριστὸς πλημμυρίζει τὸν κόσμο μὲ τὸ φῶς του, φωτίζοντας τὶς χειμαζόμενες ψυχές μὲ χαρά, ἀγάπη, συγχωρητικότητα, ἐλεημοσύνη καὶ ὑπομονή. Καὶ ἂν αὐτὴ τὴ χρονιὰ δὲ μποροῦμε νὰ μεταδώσουμε αὐτὸ τὸ ἀναστάσιμο φῶς ἀπὸ λαμπάδα σὲ λαμπάδα, μποροῦμε ὅμως νὰ τὸ μεταδώσουμε ἀπὸ καρδιὰ σὲ καρδιά.  Διότι, ἀδελφοί, ἡ ἁγιότερη φλόγα ποὺ καίει χωρὶς νὰ καταστρέφει εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀφοῦ ὁ Θεός μας εἶναι «πῦρ καταναλίσκον» (Ἑβρ. 12:29). Πράγματι, ὁ Θεὸς ἀγάπησε τὸν κόσμο τόσο πολύ, ὥστε δὲν ὑπῆρχε πάθημα ποὺ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστεῖ, προκειμένου νὰ δείξει τὴν ἀγάπη του γιὰ μᾶς. Στὸν τίμιο καὶ ζωοποιὸ σταυρό του, τὸ δικό του πέρασμα ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωή, γιὰ μᾶς εἶναι ἡ τελείωση: «τετέλεσται».

Γιατὶ τώρα πλέον ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν! «Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν» (Κορ. Α, 15:20). Εἶναι ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ὡς ὁ Κύριος ζώντων καὶ νεκρῶν, εἶναι ὁ ἴδιος ἡ ὑπόσχεση, τὸ «ἀμὴν» τῆς μελλούσης αἰωνίου ζωῆς μας.

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἂς χαροῦμε σήμερα αὐτὸ τὸ ὑπέρλαμπρο φῶς τῆς ἀναστάσεως, τὸ ὁποῖο ἀκτινοβολεῖ ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ φωτίζει τὶς καρδιές μας. Ἡ αὐγὴ αὐτὴ δὲν ὁριοθετεῖται ἀπὸ τὴ γραμμὴ τοῦ ὁρίζοντα, ἀλλὰ φωτίζει ἀκόμα καὶ στὰ βάθη τοῦ Ἅδη.

Δεχθεῖτε αὐτὸ τὸ φῶς μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σας. Ἀφῆστε το νὰ φωτίσει τὴν καρδιά σας, τὸ μυαλό σας, ὅλο σας τὸ εἶναι. Διαδῶστε το σὲ ὅλους μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ εὐγένεια. Δεχθεῖτε τὴ δύναμη ποὺ ἔχει νὰ ἀλλάξει ἐσᾶς καὶ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Καὶ νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τὰ σκοτάδια ποὺ ζοῦμε σήμερα εἶναι προσωρινά. Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς μας, αὐτὸς ποὺ διαλύει κάθε ἴχνος σκότους καὶ μᾶς ἀνασταίνει μαζί του στὸ ἀνέσπερο φῶς καὶ στὴν αἰώνια ζωή.

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!

Μὲ πατρικὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη.

† Ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος