Στην Τρίγλια τελέστηκε σήμερα ο καθαγισμός των υδάτων με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο. Της Θείας Λειτουργίας που τελέστηκε προεξήρχε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Στην ομιλία του προς τους Τριγλιανούς μεταξύ άλλων ο Οικουμενικός Πατριάρχης τόνισε ότι: “Υπάρχει παντού εις τα ευλογημένα αυτά χώματα η σφραγίδα του Ορθοδόξου τρόπου ζωής”.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Παναγιώτατος:
«Δοξολογούμεν τον φιλάνθρωπονΘεόν, ο οποίος μας αξιώνει σήμερα να τελέσωμεν την ΘείανΛειτουργίαν των Θεοφανείων και την κατάδυσιν του Τιμίου Σταυρού εις την ιστορικήνΤρίγλιαν. Συλλειτουργεί μαζί μας εις τον ιστορικόν ναόν του και ο Μέγας Βασίλειος, ο ουρανοφάντωρ Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, ο υψιπέτης αετός της θεολογίας, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας, ο πρωτοπόρος και πρωτεργάτης της ωργανωμένης φιλανθρωπίας και κοινωνικής προνοίας, το σύμβολον της θυσιαστικής αγάπης προς τον άνθρωπον. Αγάλλονται και αιψυχαί των προγόνων μας, οι οποίοι αναπαύονται εις αυτά τα χώματα. Όλοι είναι μαζί μας κατά την εόρτιον αυτήν ημέραν Ευχαριστούμενόλους τους Τριγλιανούς, οι οποίοι ευρίσκονται σήμερα μαζί μας, και όλους τους άλλους ευσεβείς προσκυνητάς. Η επίσκεψις εις τα αγιασμένα μέρη της Μικράς Ασίας προκαλεί πάντοτε έντονον συγκίνησιν και υπαρξιακόνσυγκλονισμόν, τα οποία δεν δυνάμεθα να κατανοήσωμεν, εάν δεν ευρεθώμεν οι ίδιοι εις την αγιότοκον αυτήν γην. Συγχαίρομεν τον ποιμενάρχην της επαρχίας αύτης, τον Ιερώτατον αδελφόν ΜητροπολίτηνΠρούσηςΕλπιδοφόρον, διά την πρωτοβουλίαν της οργανώσεως της σημερινής εορτίου λατρευτικής συνάξεως και τον προτρέπομεν να συνεχίση το ευλογημένον έργον του, εκκλησιαστικόν, ποιμαντικόν, συγγραφικόν, θεολογικόν. Είναι η πρώτη φορά από τον Ιανουάριον του 1922, που τελείται κατάδυσις του Τιμίου Σταυρού και Αγιασμός των υδάτων εις την Τρίγλιαν, εις τα πανέμορφα νότια παράλια της καλλίστης θαλάσσης του Μαρμαρά».
Απευθυνόμενος στους Τριγλιανούς, που ταξίδεψαν στη γενέτειρα των προγόνων τους για να ζήσουν αυτή την ιστορική στιγμή, ο Παναγιώτατος τόνισε:
«Ο Πατριάρχης σας συμβουλεύει και σας παρακαλεί να μη λησμονήσετε τις ρίζες σας. Να μεταδίδετε εις τα τέκνα σας ταςπολυτίμους αξίας της παραδόσεώς μας και τον υψηλόνπολιτισμόν των προγόνων σας. Να τα βοηθήτε να αποδεχθούν την μικρασιατικήνκαταγωγήν των ως κεντρικόνστοιχείον της ταυτότητός των. Να έχετε συνεχώς εις τον νούν και την καρδίαν σας την γην των Πατέρων σας, να επισκέπτεσθε την αλησμόνητον πατρίδα, όπου βέβαια δεν είσθε απλοί επισκέπται, αλλά σαρξ εκ της σαρκός της. Δεν πρέπει να ομιλούμεδιά «περασμένα μεγαλεία,» που «διηγώντας τα να κλαίς», όπως στιχουργεί ο ποιητής, αλλά διά τα «περασμένα μεγαλεία» που διηγώντας τα «να μην κλαίς», όπως έλεγεν ο αοίδιμος Προκάτοχος μας εις τον Οικουμενικόν Θρόνον Πατριάρχης Αθηναγόρας. Υπάρχει παντού εις τα ευλογημένα αυτά χώματα η σφραγίδα του Ορθοδόξου τρόπου του βίου, η θυσία των μαρτύρων της πίστεως, η εύλαλη σιωπή των ερειπωμένων ναών, εξωκκλησιών, ιερών μονών, κοιμητηρίων και λοιπών σεπτών προσκυνημάτων του Γένους, τα «θεόκτιστα» σπίτια εις το μέτρον του ανθρωπίνου προσώπου, τα υπέροχα σχολεία, όλα κατάλοιπα της πολιτισμικής αποτυπώσεως της ευσεβείας και της ευφυίας, της ενθέουβιοτής και του σταυροαναστασίμου ήθους των ορθοδόξων πιστών. Καθ᾽ όλην την διάρκειαν της Πατριαρχίας μας, η οποία διανύει, χάριτι και ευδοκία του πανδώρου Θεού, το 28ον έτος της, αγωνίσθκαμεδιά να ακουσθή και πάλιν, μετά από πολλάς δεκαετίας σιωπής, εις την Μικράν Ασίαν, τον Πόντον και την ΑνατολικήνΘράκην, το «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» και το «Χριστός Ανέστη», να χαρούν αιψυχαί των κεκοιμημένων και προσδοκώντωνανάστασιν νεκρών, το Ευαγγέλιον της σωτηρίας του ανθρώπου και η δοξολογία του ονόματος του Θεού».
Στην προσφώνησή του ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος, καλωσορίζοντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αναφέρθηκε στο έργο της Μητροπόλεως Προύσης, η οποία εμπνεόμενη από το πνεύμα του Παναγιωτάτου κατάφερε ήδη να επανασυστήσει μια ερημωμένη, μετά το 1923, εκκλησιαστική επαρχία και να αγοράσει δύο παλαιούς βυζαντινούς ναούς και μία κατοικία ιερέως.
«Ζούμε, αγαπητοί μου χριστιανοί, μία ημέρα, εδώ στην Τρίγλια, στην οποία οι μεταγενέστεροι και οι διάδοχοί μας θα αναφέρονται ως ιστορικό γεγονός, ως ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Τριγλίας, στην ιστορία της ρωμιοσύνης και της ιεράς αυτής Μητροπόλεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου […]
«Είμαστε εμείς όλοι, η γενιά που αναθρέψατε Εσείς, Παναγιώτατε πατέρα μας. Από Εσάς μάθαμε να εργαζόμαστε ακούραστα για την Εκκλησία μας. Να σπείρουμε στις καρδιές των ανθρώπων τους καλούς σπόρους της αγάπης, της ειρήνης, του αλληλοσεβασμού, της συγγνώμης, της αγιότητος. Από Εσάς είδαμε στην πράξη πως είναι, πως γίνεται να αγαπάει κανείς όλους τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουμε διακρίσεις μεταξύ θρησκειών, εθνών, γλωσσών, χρώματος. Από Εσάς, όμως, μάθαμε και ένα άλλο μεγάλο μάθημα, το οποίο για την σημερινή ημέρα είναι τόσο επίκαιρο. Και αυτό είναι η αγάπη για την καταγωγή μας, ο σεβασμός για τις κοιτίδες των προγόνων μας. Η τιμή στη μνήμη των πατέρων μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα ιερά χώματα της Μικρασίας, της Βιθυνίας, της Τριγλίας.
Και όλα αυτά, Παναγιώτατε, μας τα μεταδώσατε με έναν τρόπο που δεν είχε ίχνος εχθρότητος και αρνητικών αισθημάτων προς κανένα. Αντιθέτως, η αγάπη για τις αλησμόνητες πατρίδες των προγόνων μας εκφράστηκε πάντα ως ειρηνοποιός γέφυρα αγάπης και συνεργασίας μεταξύ των λαών, διότι μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε όλοι μας να συνεχίσουμε τον κοινό βίο μας με δημιουργικότητα, πρόοδο και ανέφελη συνύπαρξη.
Σε αυτή τη δράση και σε αυτό το πνεύμα του Πατριάρχη μας οφείλουμε, μεταξύ άλλων, και το κλίμα εμπιστοσύνης που εδραιώθηκε, ώστε να είναι δυνατή η αναβίωση, βήμα–βήμα, των ιερών Μητροπόλεων που είχαν ερημώσει μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών του έτους 1923».
