Το πρωί της Κυριακής της Σαμαρείτιδος, 30 Μαΐου, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος ιερούργησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, στο προάστιο Marrickville του Σύδνεϋ, και κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μέσα σε ατμόσφαιρα πνευματικής χαράς και συγκίνησης, χειροθέτησε σε Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού Θρόνου, τη προτροπή και αδεία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τον π. Νικόλαο Μποζίκη.
Σημειώνεται ότι ο π. Νικόλαος συμπληρώνει φέτος 50 συναπτά χρόνια ιερατικής διακονίας. Η απονομή του οφφικίου του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου σηματοδοτεί ακριβώς την αναγνώριση, εκ μέρους της Μητρός Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριάρχου, της πολυετούς και ευκλεούς ιερατικής διακονίας του. Όπως ανέφερε ο Σεβασμιώτατος κ. Μακάριος κατά την προσφώνησή του, “ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, ο πατέρας και Γέροντάς μας, ο άνθρωπος ο οποίος από το πρωί μέχρι το βράδυ αναλώνεται για όλη την Ορθοδοξία, σου απονέμει σήμερα, δια των ταπεινών χειρών μου, το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου. Δοξάζω τον Θεό γιατί πρόκειται για μία αναγνώριση μετά από 50 ολόκληρα χρόνια ιερωσύνης”.
Ο Αρχιεπίσκοπος επέμεινε ιδιαίτερα στη βαρύνουσα αξία της πολυετούς αυτής ιερατικής πορείας του π. Νικολάου, αξία που, όπως παρατήρησε, δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί με πληρότητα. “Ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πόσοι άνθρωποι αναπαύθηκαν στο πετραχήλι σου, πόσες χιλιάδες ψυχές σώθηκαν, πόσοι κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, πόσοι εισήλθαν δια του βαπτίσματος από τα χέρια σου στην Εκκλησία και πόσοι έλαβαν την ευλογία της Εκκλησίας δια του Μυστηρίου του γάμου”, διέκρινε χαρακτηριστικά. “Αλλά, ακόμα περισσότερο, ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι για έναν κληρικό να κρατήσει το ράσο του για 50 χρόνια ακηλίδωτο”, επισήμανε με έμφαση. “Το ράσο μας είναι μαύρο”, συνέχισε, “αλλά είναι πολύ δύσκολο να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτό το μαύρο ράσο λευκό και καθαρό στα χρόνια της διακονίας μας. Απαιτεί πολύ κόπο, πολλή υπομονή και πολύ αγώνα. Γι’ αυτό θέλω να σε συγχαρώ, π. Νικόλαε, διότι σε αυτά τα 50 χρόνια της ιερωσύνης σου κατάφερες να τιμήσεις το ράσο σου, να τιμήσεις τη διακονία σου, να τιμήσεις την οικογένειά σου, αλλά και να τιμήσεις την Ιερά Αρχιεπισκοπή, τους προκατόχους μου Αρχιεπισκόπους, αλλά και την ελαχιστότητά μου κατά τα δύο χρόνια της παρουσίας μου εδώ στους Αντίποδες”. Ο Σεβασμιώτατος ολοκλήρωσε την ομιλία του με εγκάρδιες ευχές προς τον π. Νικόλαο και με την παρότρυνση να συνεχίσει να αγαπάει και να στηρίζει τη Μητέρα Εκκλησία και τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Από την πλευρά του, ο νέος Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας και προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, καταθέτοντας με συγκίνηση τη δέσμευσή του να παραμείνει πιστό τέκνο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, και του σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως έπραττε σε όλη τη διάρκεια της ιερατικής του διαδρομής.
