Το Αναστάσιμο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αυστρίας κ. Αρσενίου αναφέρει μεταξύ άλλων “Η αναστάσιµη ελπίδα δεν είναι λοιπόν µία αόριστη ιδέα, αλλά συνδέεται µε το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού. Η Ανάσταση του Χριστού γίνεται ο ακρογωνιαίος λίθος της πίστεώς µας πάνω στον οποίο στηρίζεται και η δική µας πεποίθηση για Ανάσταση και Σωτηρία. Χωρίς την Ανάσταση Εκείνου η πίστις µας θα ήταν µάταια, χωρίς ουσία, µε στόχους κοσµικούς, περιορισµένους στο χρόνο.Ο άνθρωπος µε τα τόσα χαρίσµατα και τις τόσες δυνατότητες θα ήταν χειρότερος από το χορτάρι της γης, αν όλα θα τελείωναν µε τη φθορά του σωµατος, αν δεν υπήρχε ελπίδα αιωνίου, άχρονης Σωτηρίας, επανενώσεώς του µε την πηγή της Ζωής, µε την τελεία Αγάπη”.
Διαβάστε αναλυτικά το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου:
«Θανάτου ἑορτάζοµεν νέκρωσιν, ᾅδου τὴν καθαίρεσιν»
Ἀγαπητά µου παιδιά “Χαίρετε”!
Μᾶς ἀξιώνει γιὰ ἀκόµη µία χρονιὰ ὁ Θεὸς νὰ ἑορτάσουµε τὴν Ἁγίαν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ λόγος τῆς Ἀναστάσεως, ἀδελφοί µου, ἀποτελεῖ «ἄγκυραν ἐλπίδος» καὶ αἰτία χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Καὶ πῶς νὰ µὴν συµβαίνει αὐτό, ἀφοῦ διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἔπαψε ἡ παντοδύναµος ἰσχὺς τοῦ θανάτου, τοῦ ᾅδη, τῆς ἀπουσίας τῆς Ζωῆς, τῆς ἀγνοίας τοῦ Θεοῦ; Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Χριστὸς χάρισε τὴ Ζωὴ στὸ ἀνθρώπινο γένος συµπαρασύροντας πρὸς αὐτὴν ὅλους τοὺς νεκρούς, ὑποδούλους στὸ κράτος τοῦ θανάτου. Ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε καὶ δώρισε τὴν ἀθανασία στὸν ἄνθρωπο. «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;» (Α΄ Κορ. 15,55) ἀναφωνεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος σηµειώνει ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς ἀπὸ Θεοῦ εἰρήνης, τὴν ἀφορµὴ τῆς συµφιλιώσεως µὲ Ἐκεῖνον, τὴν ἧττα τοῦ διαβόλου.
Ἡ ἀναστάσιµη ἐλπίδα δὲν εἶναι λοιπὸν µία ἀόριστη ἰδέα, ἀλλὰ συνδέεται µὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γίνεται ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς πίστεώς µας πάνω στὸν ὁποῖο στηρίζεται καὶ ἡ δική µας πεποίθηση γιὰ Ἀνάσταση καὶ Σωτηρία. Χωρὶς τὴν Ἀνάσταση Ἐκείνου ἡ πίστις µας θὰ ἦταν µαταία, χωρὶς οὐσία, µὲ στόχους κοσµικούς, περιορισµένους στὸ χρόνο. Ὁ ἄνθρωπος µὲ τὰ τόσα χαρίσµατα καὶ τὶς τόσες δυνατότητες θὰ ἦταν χειρότερος ἀπὸ τὸ χορτάρι τῆς γῆς, ἂν ὅλα θὰ τελείωναν µὲ τὴ φθορὰ τοῦ σώµατος, ἂν δὲν ὑπῆρχε ἐλπίδα αἰωνίου, ἄχρονης Σωτηρίας, ἐπανενώσεώς του µὲ τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς, µὲ τὴν τελεία Ἀγάπη.
Ἡ κοινὴ Ἀνάσταση ἀνέκαθεν προκαλοῦσε τὸν νοῦ τοῦ ὀρθολογικῶς σκεπτοµένου ἀνθρώπου. Γιὰ µᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὅµως ἀποτελεῖ ἔνα ἀδιαµφισβήτητο ἱστορικὸ γεγονὸς ποὺ ἄλλαξε τὴν πορεία τοῦ ἀνθρωπίνου
γένους. Τὸ κενὸ Μνηµεῖο, ἡ χαρὰ ποὺ ἀντικατέστησε τὸ φόβο τῶν Μυροφόρων, ἡ ἔκπληξη τῶν πορευοµένων πρὸς Ἐµµαούς, ἡ ἀγαλλίαση τῶν Μαθητῶν ὅταν «τῶν θυρῶν κεκλεισµένων» ἄκουσαν τὸ «Εἰρήνη ὑµῖν» καὶ εἶδαν τὰ σηµάδια τοῦ Πάθους στὸ ἀναστηµένο σῶµα τοῦ Κυρίου εἶναι γεγονότα ποὺ προηγήθηκαν τῆς δικῆς µας προσωπικῆς ἐµπειρίας τῆς Ἀναστάσεως, µέσῳ τῆς Κοινωνίας τῶν ἀφθάρτων καὶ ἀχράντων Μυστηρίων, τοῦ Παναγίου Σώµατος καὶ τοῦ Τιµίου Αἵµατός Του. Κάθε φορὰ ποὺ µετὰ τὸ βάπτισµά µας, ἂν καὶ ἀνάξιοι, δεχόµαστε στὸ φθαρτὸ σῶµα µας τὴν «καλὴ µετουσία τῶν ζωοποιῶν µυστικῶν δωρηµάτων» εἴµαστε µέτοχοι τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως καὶ ὁδηγούµεθα ἀπὸ τὴν παροῦσα φθαρτὴ κατάσταση στὴν ἀφθαρσία καὶ ἀπὸ τὰ ἐν χρόνῳ παρόντα, στὴν αἰωνιότητα. Δὲν πρόκειται λοιπὸν γιὰ µιὰ παραµυθητικὴ ὑπόσχεση ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἀνάσταση ποὺ ζοῦµε τώρα. «Τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονε καινὰ τὰ πάντα». Διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε πραγµατικότητα ἡ καταλλαγὴ µὲ τὸ Δηµιουργό µας.
Τώρα «εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινὴ κτίσις» (B΄Κορ. 5,17) Ἀδελφοί µου, ἡ πίστις σήµερα κλονίζεται, ἡ ἐλπίδα ἀµφισβητεῖται. Ὅµως ἐµεῖς, ὡς πιστοὶ Χριστιανοί, ὀφείλοµε νὰ ἔχοµε σταθερὴ ἐµπιστοσύνη στὸν Άναστάντα Κύριο, βασιζόµενοι στὸ λόγο Του: «Ἰδοὺ ἐγὼ µεθ’ ἡµῶν εἰµι πάσας τὰς ἠµέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Τὰ θεῖα λόγια εἶναι ἡ ἄγκυρα τοῦ πλοίου τῆς ὑπάρξεώς µας. Γνωρίζοµε ὅτι δὲν εἴµεθα µόνοι, δὲν ἁγωνιζόµεθα ἀβοήθητοι, ἀλλὰ ἔχοµε σύµµαχο καὶ συνοδοιπόρο τὸν Ἀναστάντα Χριστό, τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου. Ναί, τίποτε, οὔτε ὁ κορονοϊός, οὔτε ἄλλη ἀπειλὴ µποροῦν νὰ σπείρουν φόβο θανάτου στὴν ψυχή µας διότι «Χριστὸς Ἀνέστη»!
Σᾶς προτρέποµε πατρικὰ τοῦτες τὶς δύσκολες ἡµέρες, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ ἀνθρωπότητα κλονίζεται ἀπὸ ἕναν πειρασµὸ καὶ µία δοκιµασία ἐπηρεάζει τὶς ζωές µας καὶ ἐκεῖνες τῶν δικῶν µας ἀνθρώπων, νὰ διατηρήσουµε ὅλοι ἀκέραια καὶ ἀκλόνητη τὴν πίστη καὶ ἄσβεστη τὴν ἐλπίδα στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου µας ποὺ νίκησε τὴν φθορὰ καὶ τὸ θάνατο, τὸν πόνο καὶ τὸ φόβο.
Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις ἐπαναλαµβάνοµε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς Ἀποστόλους: «Χαίρετε! Εἰρήνη ὑµῖν»!
Μὲ πατρικὴ ἀγάπη
†Ὁ ΑὐστρίαςἈρσένιος