Στο πλαίσιο της ποιμαντικής του επίσκεψης στην Εξαρχία της Ουγγαρίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αυστρίας, Έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης κ. Αρσένιος, προέστη την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2021 στο Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Ιεροθέου και Στεφάνου στην Βουδαπέστη της Θείας Λειτουργίας πλαισιούμενος υπό των Πρεσβυτέρων Γρηγορίου Nácsinák και Ιωσήφ Ötvös, και του Αρχιδιακόνου Μαξίμου Rudko παρουσία περιορισμένου αριθμού πιστών εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων για την διασπορά της πανδημίας του νέου κορωνοϊού.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης αναφέρθηκεστην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, η οποία κάνει λόγο για την θεραπεία του τυφλού Βαρτιμαίου της Ιεριχούς.
Σημείωσε, εν πρώτοις, την απροσμέτρητη επιμονή και τον αξιοθαύμαστο δυναμισμό του τυφλού να συναντήσει τον Κύριό μας και να γευθεί το έλεός Του.
Κατά δεύτερον, ότι αυτός ο πόθος του να δεί τον Χριστό δεν ανακόπτεται ούτε από την απαράδεκτη συμπεριφορά του κόσμου, που προσπαθεί ματαίως να τον φιμώσει και να τον ανακόψει. Τουναντίον επιμένει και φωνάζει πιο δυνατά παρακαλώντας τον Κύριο να τον ελεήσει, παραδεχόμενος τοιουτοτρόπως ότι ο Χριστός, το φως του κόσμου, δεν είναι μόνον δωρητής του σαρκικού, αλλά ταυτοχρόνως και του πνευματικού φωτός.
Τελικώς έχοντας ομολογήσει με τα λόγια και την συμπεριφορά του την πίστη προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού κερδίζει και την σωματική και την πνευματική του όραση. Ακόμη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας προέτρεψε απαξάπαντες μέσα στην δύσκολη καθημερινότητά μας να μην σταματήσουμε να επιζητούμε την συνάντηση με τον Κύριό μας όπως ο τυφλός της Ιεριχούς. Εκείνος θα έλθει ως επισκέπτης και ως διαβάτης. Όσα εμπόδια κι αν ορθώνονται μπροστά μας, να μην Τον αφήσουμε να περάσει αδιαφορώντας γι᾽ Αυτόν. Να είμαστε βέβαιοι ότι θα μας ακούσει, θα μας πλησιάσει και θα μας επιτρέψει να εισοδεύσουμε στην πραγματικότητα του Θεού.
Εν κατακλείδι κι αναφερόμενος στο ζήτημα της γνωστής θανατηφόρας πανδημίας υπενθύμισε στο καθόλου εκκλησίασμα, ότι κάθε άνθρωπος από την φύση του δεν παύει να κινδυνεύει από διάφορες μεταδοτικές ασθένειες, ενδεχομένως και μέσα σε χώρους λατρείας. Μέσω όμως της προσευχής μας και της συμμετοχής μας στην εκκλησιαστική ζωή ενισχύουμε την πίστη μας στον Θεό, αφήνουμε την ζωή μας στην πρόνοια του Αναστημένου Χριστού, με τον Οποίο είμαστε ενωμένοι όπως και με την Αγία Εκκλησία Του, η οποία τοιουτοτρόπως δεν καθίσταται μόνον τρόπος, αλλά ταυτοχρόνως και τόπος της δικής μας νίκης κατά του θανάτου και κατά συνέπεια τόπος της δικής μας ανάστασης.
