Άρχων Έπαρχος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας χειροθετήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο Πολιτικός Διοικητής του Αγίου Όρους, Αλκιβιάδης Στεφανής, το πρωί της Κυριακής, 24 Νοεμβρίου 2024, στον εν Αθήναις Ναό Οικουμενικού Πατριαρχείου, Άγιο Νικόλαο Πτωχοκομείου.
Ο Παναγιώτατος χοροστάτησε κατά την Θεία Λειτουργία στην οποία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Ιεράρχες του Θρόνου και πολλοί Άρχοντες οφφικίαλοι. Κατά την Θεία Λειτουργία ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του υπογράμμισε τη σημασία της λειτουργία του ναού του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, και μεταξύ άλλων, είπε: “Ἐάν αἱ ἐν τῷ ἐξωτερικῷ ἱεραποδημίαι τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἀποτελοῦν πηγήν δυνάμεως καί ψυχικῆς ἐνισχύσεως δι᾽ ἡμᾶς, ἐσεῖς, τά ἐν τῇ φιλτάτῃ Ἑλλάδι εὐσεβῆ τέκνα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖτε καύχημα καί ὑπερηφάνειαν δι᾽ αὐτήν, διότι διακρίνεσθε διά τήν ἀφοσίωσίν σας εἰς αὐτήν καί διά τήν ἐμμονήν σας εἰς τά πάτρια καί διότι μέ τήν ἐργατικότητα καί τήν ἐντιμότητά σας προοδεύετε κοινωνικῶς καί ἀποτελεῖτε εἰς τό περιβάλλον σας παράδειγμα πρός μίμησιν.”. (Διαβάστε ΕΔΩ ολόκληρη την Πατριαρχική Ομιλία).
Κατά το τέλος της Θεία Λειτουργίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος χειροθέτησε σε Άρχοντα Έπαρχο της Μ.τ.Χ.Ε. τον Πολιτικό Διοικητή του Αγίου Όρους, Αλκιβιάδη Στεφανή.
Κατά την προσφώνησή του ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε:
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων κ. Ἀλκιβιάδη Στεφανῆ,
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, ἡ ἀεί σεμνυνομένη ἐπί τῇ καλῇ ἀναστροφῇ καί τῇ προόδῳ τῶν ἀνά τήν οἰκουμένην τέκνων αὐτῆς, ἐπιβραβεύει σήμερον, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, τήν ὑμετέραν φιλτάτην ἡμῖν Γενναιότητα, διά τῆς ἀπονομῆς εἰς ὑμᾶς, ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί, τοῦ ὀφφικίου τοῦ Ἀρχοντος Ἐπάρχου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
Γνωρίζομεν καλῶς ἐκ τῆς ἱστορίας ὅτι ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, ἡ Νέα Ρώμη καί τοῦ Κωνσταντίνου Πόλις, οὐδόλως ὑπελείπετο εἰς αἴγλην, λαμπρότητα καί τιμήν τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, καθώς λέγει καί ὁ ἐν ἁγίοις προκάτοχος ἡμῶν Γρηγόριος ὁ Θεολόγος:
«Δύο μέν οὐ δέδωκεν ἡλίους φύσις,
Δισσάς δέ Ῥώμας, τῆς ὅλης οἰκουμένης
Λαμπτῆρας, ἀρχαῖόν τε καί νέον κράτος,
Τόσον διαφέροντας ἀλλήλων, ὅσον
Τήν μέν προλάμπειν ἡλίου,, τήν δ’ ἑσπέρας
Κάλλει δέ κάλλος ἀντανίσχειν συζύγως»[1].
Τόσον ἡ Πρεσβυτέρα ὅσον καί ἡ Νέα Ρώμη ὑπῆρξαν αὐτοτελῆ καί αὐτοδιοίκητα, οὕτως ἐπεῖν, τμήματα τῆς Αὐτοκρατορίας μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Ἔπαρχον τῆς πόλεως -Praefectus Urbi-, ὁ ὁποῖος ἐκέκτητο εὐρυτάτας διοικητικάς, οἰκονομικάς, ἀστυνομικάς καί δικαστικάς ἁρμοδιότητας, [2] τῶν τελευταιῶν αὐτῶν μάλιστα ἐκτεινομένων καί πέραν τῶν ὁρίων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐν ταῖς Ἐπαρχίαις τῆς Βιθυνίας, τῆς Παφλαγονίας, τῆς Λυδίας, τοῦ Ἑλλησπόντου, τῶν Νήσων καί ἄλλων περιοχῶν, καθ’ ὅτι ἐν αὐταῖς ἐξεδίκαζεν ὁ Ἔπαρχος τάς ἀσκουμένας ἐφέσεις. [3] Ἦτο μάλιστα τόσον σπουδαῖον τό ἀξίωμα τοῦ Ἐπάρχου τῆς Πόλεως, ὥστε τό περίφημον ἔργον τοῦ 10ου αἰῶνος τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Ζ’ τοῦ Πορφυρογεννήτου Περί τῆς Βασιλείου Τάξεως νά χαρακτηρίζῃ τόν Ἔπαρχον «πατέρα πόλεως»[4].
Αὐτοῦ τοῦ ἀξιώματος μετεξέλιξιν ἀποτελεῖ τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχοντος Ἐπάρχου, κεχωρισμένον βεβαίως ἐκ τῆς κοσμικῆς αἴγλης καί ἐξουσίας αὐτοῦ ἀλλά εἰσέτι σημαῖνον καί ἐξαίρετον διά τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καί διά τούς φέροντας αὐτό. Τοῦ χαρίσματος καί Ἀρχοντικίου τούτου ἀξιοῦται σήμερον ἡ ὑμετέρα Ἐντιμολογιότης διά τάς πολυτίμους ὑπηρεσίας αὐτῆς πρός τε τό Γένος καί πρός τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης προσωπικῶς ἤχθημεν εὐχαρίστως εἰς τήν ἀπόφασιν ταύτην, ἐκτιμήσαντες οὐ μόνον τήν σπουδαίαν πορείαν ὑμῶν εἰς τά ὕπατα στρατιωτικά κλιμάκια καί τήν πολιτικήν ὑμῶν σταδιοδρομίαν, ἀλλά καί τήν εὐλάβειαν τοῦ ἀνδρός καί τήν πίστιν καί τήν υἱϊκήν ἀφοσίωσιν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον.
Ἀπό τήν στιγμήν αὐτήν, ἡ ὑμετέρα Ἐντιμολογιότης ἐντάσσεται εἰς τήν χορείαν τῶν Ἀρχόντων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καί καθίσταται μέλος τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἁδελφότητος Ὀφφικιαλίων «Παναγία Παμμακάριστος». Καθ᾽ ὅλην τήν ἱστορικήν πορείαν τοῦ Γένους καί τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι εἶχον ἀνεκτίμητον παρουσίαν καί προσφοράν ὡς φορεῖς, ἐκφρασταί καί διάκονοι τοῦ πνεύματος, τῶν ἰδανικῶν καί τῶν δικαίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Εἰς διακονίαν καί προσφοράν καλεῖσθε καί ὑμεῖς, ἀγαπητέ Ἄρχων, ἀλλά καί εἰς θαρραλέαν λόγῳ καί ἔργῳ προάσπισιν τῶν ἱερῶν προνομίων καί δικαίων τοῦ πρωτευθύνου Θρόνου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἔχετε καθῆκον, ὅπως προσφυῶς καταδεικνύεται ἀπό τόν τίτλον τοῦ ὀφφικίου σας, νά ἐπαγρυπνῆτε καί νά φρουρῆτε ἐν παντί τόπῳ, ὅπου καί ἐάν ἵστασθε, τά ἱερά ταῦτα θέσμια, ὥστε νά τηρῶνται ἀπαρασέλευτα καί νά παραδοθοῦν ἀκέραια εἰς τάς ἑπομένας γενεάς. Εἰς τό πρόσωπόν σας συνυπάρχουν ἡ ρωμαλεότης καί ἡ εὐγένεια, ἡ παραδοσιακότης καί τό σύγχρονον πνεῦμα, ἡ αἴσθησις τοῦ καθήκοντος καί το δραστήριον φρόνημα, ἡ ἀνυπόκριτος εὐθύτης καί τό σεμνόν τοῦ χαρακτῆρος.
Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως διότι, ἀποφάσει τῆς ἐντίμου Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἀπό τόν παρελθόντα Αὔγουστον ἡ ὑμετέρα Ἐντιμολογιότης κατέχει τήν εὐθυνέμφορτον καί εὐαίσθητον θέσιν τοῦ Πολιτικοῦ Διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἐπιδεικνύουσα ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων αὐτῆς διάθεσιν ἀγαστῆς συνεργασίας μέ τάς Ἱεροκοινοτικάς Ἀρχάς καί, βεβαίως, μέ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, εἰς τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ὑπάγεται τό Ἁγιώνυμον Ὄρος.
Περαίνοντες τόν λόγον, συγχαίρομεν ὁλοκαρδίως τήν ὑμετέραν προσφιλεστάτην ἡμῖν Ἐντιμολογιότητα ἐπί τῇ ἐπαξίᾳ περικοσμήσει αὐτῆς διά τοῦ ὑψηλοῦ ὀφφικίου τοῦ Ἄρχοντος Ἐπάρχου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, εὐχόμενοι ἐκ βαθέων ὅπως ἀξιοποιήσῃ αὐτό ἐπ᾽ ἀγαθῷ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου καί τοῦ Γένους παντός. Καταστέφοντες δέ ὑμᾶς, τήν Εὐγενεστάτην σύζυγον καί τά τέκνα ὑμῶν, τούς λοιπούς συγγενεῖς καί τούς παρόντας καί συμπροσευχομένους κατά τήν ἱεράν καί χαρμόσυνον ταύτην στιγμήν, διά τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν εὐλογίας, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν ζείδωρον χάριν καί τό ἀμέτρητον ἔλεος τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης.
Ἄξιος!
_____________
1. Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη, στίχ. 563-567, PG 37, 1068 A
2. Βλ. Φειδᾶ, Ἐκκλησιαστική Ἱστορία Α΄, Ἀθήνα 2002, σ. 832.
3. Βλ. Φειδᾶ, Ὁ Θεσμός τῆς Πενταρχίας τῶν Πατριαρχῶν Ι, Ἀθῆναι 1977, σ. 230-231.
4. Constantinti Porphyrogeniti Imperatoris, De Cerimoniis Aulae Byzantinae, vol I, Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae, Bonnae 1829, σ. 264 καί 528.
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης
