Σε πανηγυρική και χαρμόσυνη ατμόσφαιρα εορτάσθηκε στο Σεπτό Κέντρο της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας η μεγάλη Εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Στη Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε σήμερα, Τετάρτη, 25 Δεκεμβρίου , στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και συλλειτούργησαν οι Αρχιερείς Γέρων Περγάμου Ιωάννης, Φιλαδελφείας Μελίτων, Μύρων Χρυσόστομος, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Κυδωνιών Αθηναγόρας και Τελμησσού Ιώβ.
Κατά τη διάρκειά της, ο Παναγιώτατος χειροτόνησε στο βαθμό του Πρεσβυτέρου τον διάκονο Ιάκωβο Rindlisbacher, από την Ελβετία, και στο βαθμό του διακόνου τον υποδιάκονο Ανδρέα Webster, από την Σκωτία, αδελφούς αμφοτέρους της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας.
Στην ομιλία του, πριν από τις δύο χειροτονίες, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στον υπερεθνικό χαρακτήρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο δεν συνδέεται με περιβάλλοντα στενά εθνικά. Υπενθύμισε δε τους λόγους του Μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου Ιωάννη, ο οποίος, σε ομιλία του για τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είχε επισημάνει ότι, “αν δεν υπήρχε ο θεσμός αυτός, θα έπρεπε να είχε εφευρεθεί. Χωρίς το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ορθοδοξία θα περιπέσει στη δίνη των εθνικισμών, στην καυχησιολογία του παρελθόντος, στην εσωστρέφεια της αυτάρκειας, στην περιφρόνηση του συγχρόνου κόσμου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέδειξε ότι μπορεί να μετουσιώνει το παρελθόν σε παρόν, το παρόν σε μέλλον, το χθες και το σήμερα σε αύριο. Και τούτο, γιατί πέρα από τη θεσμική του ιδιότητα, είναι φορέας μιάς ανοικτής νοοτροπίας, μιάς καθολικότητας και μιάς ευαισθησίας για τον άνθρωπο κάθε εποχής. Και αυτό αποτελεί την κατ᾿ άνθρωπον εγγύηση του μέλλοντός του».
Μιλώντας προς τον διάκονο Ιάκωβο και τον υποδιάκονο Ανδρέα, ο Παναγιώτατος έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην αποστολή και στη σημασία της διακονίας του κληρικού στον σύγχρονο κόσμο.
“Ο λειτουργός του Υψίστου δεν ανήκει εις τον εαυτόν του, αλλά εις τον Χριστόν και εις την Εκκλησίαν. Ο καλός κληρικός είναι ψυχή τε και σώματι αφιερωμένος εις το ευλογημένον έργον του, πάντοτε θυσιαστικός, ευαίσθητος διά τον ανθρώπινον πόνον, πράος και απλούς, ουδέποτε νωθρός ή απαισιόδοξος.
Υπάρχει, ως ανεφέρομεν και παλαιότερον, μία «εικονική ιερωσύνη», η οποία επιθυμεί περισσότερον να φαίνεται παρά να είναι, να επιδεικνύεται παρά να προσφέρη. Αυτή η τάσις ευνοείται σήμερον από την νέαν, λεγομένην «ηλεκτρονικήν τάξιν πραγμάτων», η οποία φαίνεται ότι μεταφέρει το κέντρον της ζωής από την απτήν εις την εικονικήν πραγματικότητα. Δυστυχώς, η γοητεία της τεχνολογίας αλλοιώνει τον τρόπον της χριστιανικής μαρτυρίας μας, συρρικνώνει την προσωπικήν της διάστασιν. Η αγάπη είναι πάντοτε μία συγκεκριμένη σχέσις με συγκεκριμένα πρόσωπα, είναι ζώσα συνύπαρξις, συνομιλία, συνεργασία. Δεν ευδοκιμεί ως μία αφηρημένη επικοινωνία εις τον κυβερνοχώρον, ως ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων και εικόνων. Το «αφηρημένον» και «διαδικτυακόν» ψύχει την κοινωνίαν και την αγάπην. Ο διάκονος του Χριστού επιθυμεί παρακλητικώς να συμπεριληφθή εις την «Βίβλον της Βασιλείας», να εγγραφή εις την αιωνίαν μνήμην του Θεού και όχι να καταχωρισθή εις τας «δέλτους της ιστορίας», εις την μνήμην και τον «σκληρόν δίσκον» του ηλεκτρονικού υπολογιστού. Το πεδίον μαρτυρίας του κληρικού είναι ο ναός και όχι τα διάφορα sites”.
Στη συνέχεια, ο Παναγιώτατος, απηύθυνε πατρικές παραινέσεις και συμβουλές στους δύο υποψηφίους προς χειροτονία.
“Σας υπενθυμίζω πατρικώς, ότι είναι μέγα προνόμιον δι᾿ υμάς να ανήκετε εις τον ιερόν κλήρον της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ο οποίος, εις όλας τας πτυχάς του πνευματικού έργου του, οφείλει εκφράζη το πνεύμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίον είναι κληρονόμος και φύλαξ της παραδόσεως των Αποστόλων και των Πατέρων. Την μοναδικήν ταύτην παράδοσιν της αληθείας συγκροτούν οι Άγιοι και οι μάρτυρες της πίστεως, το δόγμα και το εκκλησιαστικόν ήθος, οι ναοί και τα ιερά προσκυνήματά μας, η δοξολογική λειτουργική ζωή, ο ένθεος ζήλος των κληρικών, οι ασκητικοί αγώνες των μοναχών και των μοναζουσών, ο σταυροαναστάσιμος βίος του χριστεπωνύμου πληρώματος, η ποιμαντική διακονία και η εξαγγελία του Ευαγγελίου και η καλή μαρτυρία «περί της εν ημίν ελπίδος» εν τω κόσμω.
Οφείλετε να διαφυλάσσετε το φιλάνθρωπον πνεύμα και την διακονικήν παράδοσιν της Ορθοδοξίας, να διακονήτε τον Χριστόν εν τω προσώπω των «αδελφών Αυτού των ελαχίστων» (πρβλ. Ματθ. κε’, 31-46). Ενθυμούμεθα εις το σημείον αυτό την στοργικήν παραίνεσιν του προκατόχου της ημών Μετριότητος εν τω Θρόνω της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, Γρηγορίου του Θεολόγου: «Έως εστί καιρός, Χριστόν επισκεψώμεθα, Χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συναγάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν» (Περί φιλοπτωχίας, ΙΔ’, μ’, ΒΕΠΕΣ 59, 83).
Η εποχή μας απαιτεί πολλά και θυσιαστικά από τους λειτουργούς της Εκκλησίας του Χριστού, με δεδομένον ότι πρωτόγνωροι τάσεις και εξελίξεις, αι οποίαι φαλκιδεύουν το ανθρώπινον πρόσωπον και τοποθετούν τον «ανθρωποθεόν» εις την θέσιν του «Θεανθρώπου», παρεμποδίζουν το ευάγγελον μήνυμα του χριστιανισμού να φθάση εις τον νούν και την καρδίαν των συνανθρώπων μας. Καλείσθε, εν επιγνώσει των αδιεξόδων και των προβλημάτων του συγχρόνου ανθρώπου αλλά και των θετικών προοπτικών του πολιτισμού του, να διακονήτε τον λαόν του Θεού εν απολύτω πιστότητι προς την παράδοσιν της Εκκλησίας, εν ειλικρινεί αγάπη προς τον άνθρωπον, εν φυλακή ανυστάκτω έναντι των σημείων των καιρών. Η εκκλησιαστική παράδοσις θα είναι δι᾿ υμάς πηγή εμπνεύσεως και πνευματικού πλουτισμού. Όταν ακούετε τας ευηχείς σάλπιγγας του πνεύματος, την κρυσταλλίνην φωνήν των Πατέρων, οξύνονται τα πνευματικά αισθητήριά σας, αποκτάτε ευήκοον ούς εις την κραυγήν αγωνίας και τας αναζητήσεις του ανθρώπου της εποχής μας, τον οποίον θα στηρίζετε «συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή…, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού» (Β’ Κορ. στ’, 4-7)”.
Νωρίτερα, ο Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, Αρχιμ. Ιωακείμ, ανέγνωσε την Πατριαρχική Απόδειξη για την εορτή των Χριστουγέννων.
Εκκλησιάστηκαν οι Μητροπολίτες Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος, Άρχοντες Οφφικιάλιοι της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Νικόλαος Δένδιας, με την οικογένειά του, ο Πρέσβης της Ελλάδος στο Βιετνάμ Ιωάννης Ραπτάκης, η Πρέσβης Ελένη Βακάλη, Αναπληρώτρια επί κεφαλής στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα, η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου, ο Γενικός Πρόξενος της Ουκρανίας στην Πόλη κ.Oleksandr Gaman, παράγοντες της Ομογενείας, Καθηγητές και μαθητές του Ζαππείου και του Ζωγραφείου Λυκείου, μέλη της Ουκρανικής Κοινότητας της Πόλεως, και πλήθος πιστών από την Πόλη και το εξωτερικό.
Παρέστη, μεταξύ άλλων, ο Αντιπρόεδρος της Εβραϊκής Κοινότητας της Πόλεως κ.Moris Levi, Εκπρόσωπος των Θρησκευτικών και Μειονοτικών Κοινοτήτων στο Δ.Σ. της Γενικής Διευθύνσεως Βακουφίων, που εδρεύει στην Άγκυρα.
Ακολούθως, ο Παναγιώτατος δέχθηκε στο Πατριαρχικό Γραφείο τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος κ.Ν.Δένδια, και την οικογένειά του, καθώς και τον Δήμαρχο του Μητροπολιτικού Δήμου της Πόλεως, κ. Ekrem Imamoglu, ο οποίος προσήλθε μετά τη Θεία Λειτουργία προκειμένου να εκφράσει τις θερμές ευχές του προς τον Πατριάρχη και την περί αυτόν Ομογένεια για την εορτή των Χριστουγέννων. Παρέστησαν, επίσης, δήμαρχοι και στελέχη της Αυτοδιοικήσεως από διάφορους δήμους της Πόλεως.
Ακολούθησε στη συνέχεια κατ’ ιδίαν συνάντηση του Πατριάρχου και του Υπουργού κ.Δένδια. Παρέστησαν οι Αρχιερείς Γέρων Περγάμου Ιωάννης και Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιος, ο Άρχων Διδάσκαλος του Γένους Κωνσταντίνος Δεληκωσταντής, Ομοτ.Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και η Πρέσβης Ελένη Βακάλη, Αναπληρώτρια επί κεφαλής στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα, και η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου.
Το απόγευμα το Φανάρι επισκέφθηκε ο νέος Αρμένιος Πατριάρχης στην Τουρκία Sahak Maşalyan, συνοδευόμενος από συνεργάτες του, προκειμένου να ευχηθεί στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για την εορτή των Χριστουγέννων.
