Στην Βιβλιοθήκη «Άγιος Αγαπητός» της Μητρόπολης Χίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης

Διαδώστε:

Παρουσία των δύο Βουλευτών του Νομού, του Περιφερειάρχη, των Δημάρχων των νησιών, του δωρητή της Βιβλιοθήκης εφοπλιστή Γ. Προκοπίου και πολλών άλλων εκλεκτών καλεσμένων, ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος υποδέχθηκε και ξενάγησε την παρασκευή το πρωΐ τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη, στις εγκαταστάσεις της Βιβλιοθήκης της Ι. Μητροπολεως Χίου Ψαρών και Οινουσσών Αγ. Αγαπητός. Ο Παναγιώτατος ανακηρύχθηκε επίτιμος Πρόεδρος της Βιβλιοθήκης.

Τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος. Αναλυτικά η προσφώνηση:

«Kαί εἶπε Kύριος πρός Mωσῆν˙ ἀνάβηθι πρός με εἰς τό ὄρος καί ἴσθι ἐκεῖ˙ καί δώσω σοι τά πυξία τά λίθινα, τόν νόμον καί τάς ἐντολάς, ἅς ἔγραψα νομοθετῆσαι αὐτοῖς» (Ἐξόδ. 24, 12).

«Kαί ἀποστρέψας Mωϋσῆς κατέβη ἀπό τοῦ ὄρους, καί αἱ δύο πλάκες τοῦ μαρτυρίου ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ, πλάκες λίθιναι καταγεγραμμέναι ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν αὐτῶν, ἔνθεν καί ἔνθεν ἦσαν γεγραμμέναι˙ καί αἱ πλάκες ἔργον Θεοῦ ἦσαν, καί ἡ γραφή γραφή Θεοῦ κεκολαμμένη ἐν ταῖς πλαξί» (Ἐξόδ. 32, 15-16).

Τό θεόπνευστον κείμενον τοῦ Νόμου, ἡ παιδαγωγός εἰς Χριστόν Παλαιά Διαθήκη, περιγράφει διά τῶν εἰρημένων τήν ἱεράν στιγμήν, καθ’ ἥν ὁ θεόπτης Μωϋσῆς παραλαμβάνει ἐπί τοῦ θεοβαδίστου ὄρους Σινᾶ ἐν δισσί ἁγίαις πλαξί παρά τοῦ Θεοῦ τά θεοχάρακτα γράμματα.

Κορυφαία παρουσία παραδόσεως κειμένου ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ πρός τό δημιούργημά Του. Ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἡ Ἐκκλησία ἐνηγκαλίσθη ἀδιαλείπτως τόν γραπτόν λὀγον, προσευχομένη μάλιστα ὅπως ὁ Δίκαιος Κριτής ἀναγράψῃ τά ὀνόματα τῶν πιστῶν «ἐν βίβλῳ ζωῆς».

Τυγχάνει γνωστόν εἰς πάντας ὅτι, ἀπό τῶν πρώτων βυζαντινῶν χρόνων ὑπῆρχεν παράδοσις ἱδρύσεως ὑπό τῆς Ἐκκλησίας βιβλιοθηκῶν. Ἡ Πατριαρχική Βιβλιοθήκη τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων εἶχε τοὺς προδρόμους αὐτῆς ἐν τῇ Ἀνατολῇ. Τὰ μεγάλα χριστιανικά κέντρα, Ἱεροσόλυμα, Ἀντιόχεια, Ἀλεξάνδρεια καὶ Καισάρεια διέθετον πλουσίας βιβλιοθήκας, τῶν ὁποίων ἱδρυταί ἦσαν οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ἐν λόγῳ πόλεων.

Ἡ πρώτη βιβλιοθήκη ἐν Ἱεροσολύμοις ἱδρύθη ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Ἀλεξάνδρου τὸ 212. Τὰ ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ ταύτῃ θησαυρισθέντα βιβλία διέφυγον τὴν καταστροφήν κατά τὸν μέγαν ἐπί Διοκλητιανοῦ διωγμόν. Τὸν ἕκτον αἰῶνα ἐθεωρεῖτο ὡς διαθέτουσα πλῆθος πατερικῶν κειμένων, εἶχε δὲ μεταφερθῆ ἔν τινι μοναστηρίῳ κειμένῳ παρά τὸν Πανάγιον Τάφον. Κατά τὴν ἔριν τοῦ μονοθελητισμοῦ κατεφάνη ἡ σημασία τῶν βιβλίων αὐτῆς. Ὁ Πατριάρχης Σωφρόνιος κατά τὴν ἕκτην Οἰκουμενικήν Σύνοδον ἐχρησιμοποίησεν ὑπέρ τὰ ἑξακόσια χωρία Πατέρων, τῶν ὁποίων τὰ ἔργα ἐφυλάσσοντο ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ. Καὶ μετά τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως ὑπό τῶν Ἀράβων διετηρήθη ἡ Πατριαρχική αὐτῆς Βιβλιοθήκη, ἡ ὁποία ἐξηκολούθησε τὸν βίον αὐτῆς παραλλήλως πρὸς τὰς μοναστηριακάς τῆς Παλαιστίνης βιβλιοθήκας.

Ἡ Ἀντιόχεια εἶχε μεγίστην πνευματικήν παράδοσιν κατά τοὺς ἑλληνιστικούς χρόνους, ὁ δὲ Ἀντίοχος ὁ Μέγας ὡς καὶ οἱ λοιποί ἡγεμόνες εἶχον φροντίσει, ὥστε ἡ πρωτεύουσα τοῦ κράτους αὐτῶν νὰ ἀποκτήσῃ πλουσίαν βιβλιοθήκην κατά τὸ πρότυπον τῆς Ἀλεξανδρείας. Ἡ βιβλιοθήκη αὕτη ὑφίστατο καὶ κατά τὴν ῥωμαϊκήν ἐποχήν.

Τὸν τέταρτον καὶ πέμπτον αἰῶνα τὴν πόλιν ἐκόσμουν ὡσαύτως πλούσιαι βιβλιοθῆκαι, ἀφοῦ πρὸς τοῖς ἄλλοις ἦτο σημαντικόν κέντρον σπουδῶν. Τὸν πέμπτον αἰῶνα ἡ βιβλιοθήκη περιεῖχε πολλά ἔργα Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ταῦτα προφανῶς χρησιμοποιήσας ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας προσήνεγκε κατά τὴν Σύνοδον τοῦ 680/81 ἀφθονίαν πατερικῶν ρήσεων. Μέχρι τοῦ 1084 ἡ Ἀντιόχεια ἐτέλει ὑπό βυζαντινήν διοίκησιν μετά τὴν ἐκδίωξιν τῶν Ἀράβων κατὰ τὸ 969˙ ἑπομένως καὶ ἡ βιβλιοθήκη αὐτῆς ἐξηκολούθησεν ὑφισταμένη.

Τὴν μεγαλυτέραν παράδοσιν ἐν τῷ κόσμῳ τόσον ὡς πρὸς τὴν ποικιλίαν τῶν βιβλίων, ὅσον καὶ ὡς πρὸς τὸν ἀριθμόν αὐτῶν εἶχον αἱ βιβλιοθῆκαι τῆς Ἀλεξανδρείας.

Ἡ Ἀλεξάνδρεια κατά τοὺς πρώτους αἰῶνας τοῦ Χριστιανισμοῦ οὐδόλως ἀπώλεσε τὴν λάμψιν αὐτῆς ὡς κέντρου πολιτιστικοῦ. Τὰς τελευταίας δεκαετηρίδας τοῦ δευτέρου αἰῶνος αἱ ἐν αὐτῇ σπουδαί εὑρίσκοντο εἰσέτι ἐν πλήρει ἀκμῇ. Ἡ παρουσία ἐν τῇ πόλει τοῦ Ὠριγένους, τοῦ ὁποίου ἡ πολυμάθεια καὶ ἡ συγγραφική παραγωγή ἔμειναν παροιμιώδεις, ἀλλά καὶ τοῦ περιφήμου Κλήμεντος, ἀρκεῖ διὰ νὰ δεχθῶμεν ὅτι εἰς τὴν διάθεσιν τούτων ὑπῆρχε πλῆθος βιβλίων περιεχόντων ἔργα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, ἔργα ἰουδαϊκά, γνωστικά συγγράμματα κ.λπ. Ἡ ἐπισκοπική τῆς πόλεως βιβλιοθήκη κατά τὸν τέταρτον αἰῶνα ἦτο πλουσιωτάτη∙ τοῦτο ἐπέτρεψεν εἰς τὸν διάκονον Ἀθανάσιον νὰ ἐπιδείξῃ τὴν καταπληκτικήν γνῶσιν τῶν πατερικῶν χωρίων ἐν τῇ Συνόδῳ τῆς Νικαίας. Ἀλλά καὶ καλλιγραφικά ἐργαστήρια διέθετεν ἄριστα ἡ βιβλιοθήκη∙ οὕτως ἐξηγεῖται ἡ ὑπό τοῦ Κώνσταντος παραγγελία ἀντιγράφων τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἰς τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον.

Ἡ Ἀλεξάνδρεια διέθετεν ἀναμφισβητήτως τὴν πλουσιωτέραν καὶ σημαντικωτέραν ἐπισκοπικήν βιβλιοθήκην τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Καὶ διετήρησεν ἐν τούτῳ τὰ σκῆπτρα μέχρι καὶ τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, ὁπότε ἡ πόλις περιῆλθεν εἰς τὰς χεῖρας τῶν Περσῶν πρῶτον (619), εἶτα τῶν Ἀράβων (642). Παρά ταῦτα ἡ πόλις ἐξηκολούθησε νὰ τηρῇ πιστῶς τὴν παράδοσιν τῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας. Οἱ Πατριάρχαι, ἀπολαύοντες τῶν γνωστῶν προνομίων, διετήρησαν τὴν βιβλιοθήκην αὐτῶν, ἡ ἀνάπτυξις τῆς ὁποίας ἑκάστοτε ἦτο στενῶς συνδεδεμένη πρὸς τὴν λογιότητα τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας.

Ἐξ ἴσου περίφημος πρὸς τὴν τῆς Ἀλεξανδρείας ἦτο καὶ ἡ ἐπισκοπική βιβλιοθήκη τῆς Καισαρείας κατά τοὺς πρώτους αἰῶνας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ φήμη αὐτῆς ὀφείλεται κυρίως εἰς τὸ γεγονός ὅτι ὁ πολύς Ὠριγένης διωχθείς ἐξ Ἀλεξανδρείας κατέφυγεν εἰς Καισάρειαν συναποκομίζων καὶ τὴν πλουσίαν προσωπικήν αὐτοῦ βιβλιοθήκην, τὴν ὁποίαν ἐφρόντισε νὰ ἐπαυξήσῃ διὰ τῆς συγκεντρώσεως τῶν ἀπαραιτήτων εἰς αὐτόν βιβλίων. Ὁ Ὠριγένης ἀποθανών (253) κατέλιπε τὴν βιβλιοθήκην αὐτοῦ εἰς Καισάρειαν. Ὁ πρεσβύτερος Πάμφιλος ἀνέλαβε τὴν ἀνασυγκρότησιν τῆς βιβλιοθήκης, αἱ δὲ ὑπ’ αὐτοῦ καταβληθεῖσαι προσπάθειαι ἦσαν τόσον μεγάλαι καὶ τὸ ἐπιτελεσθέν ἔργον τόσον σπουδαῖον, ὥστε οὗτος ἐθεωρήθη ὡς ἱδρυτής τῆς βιβλιοθήκης. Οὐ μόνον τὰ ἔργα τοῦ Ὠριγένους ἀντεγράφησαν, ἀλλά καὶ μεγίστη προσπάθεια κατεβλήθη διὰ τὴν μεταγραφήν τῶν ἔργων τῆς βιβλιοθήκης ἐκ τῶν παπύρων εἰς περγαμηνάς. Ὁ Εὐσέβιος, ἀπό τοῦ 313 Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ἐπί τῶν βιβλίων τῆς ἐν λόγῳ βιβλιοθήκης ἐστηρίχθη διὰ νὰ συγγράψῃ τὴν χρησιμωτάτην Ἐκκλησιαστικήν Ἱστορίαν αὐτοῦ. Ἡ σημασία τῆς Βιβλιοθήκης τῆς Καισαρείας διὰ τὴν χριστιανικήν γραμματείαν παραλληλίζεται πρὸς τὴν σημασίαν τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Μουσείου διὰ τὴν ἀρχαίαν ἑλληνικήν. Τὴν ἐξέλιξιν τῆς βιβλιοθήκης παρακολουθοῦμεν μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος ἐχρησιμοποίησεν αὐτήν.

Ἡ μεταφορά τῆς πρωτευούσης τοῦ ῥωμαϊκοῦ κράτους ἀπό τῆς Ῥώμης εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ἐσήμανε καὶ τὴν μετάθεσιν τοῦ πνευματικοῦ κέντρου τῆς αὐτοκρατορίας ἐκ τῆς Δύσεως εἰς τὴν Ἀνατολήν. Κειμένη μεταξύ πόλεων διαθετουσῶν παράδοσιν αἰώνων πολλῶν εἰς τὴν καλλιέργειαν τῶν γραμμάτων καὶ θεωρουμένων ὡς τῶν σημαντικοτέρων κέντρων παιδείας, ὡς π.χ. αἱ Ἀθῆναι, ἡ Βηρυτός, ἡ Σιδών, ἡ Ἀλεξάνδρεια, ἡ Κωνσταντινούπολις ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς ᾐσθάνθη τὴν ἀνάγκην τοῦ συναγωνισμοῦ καὶ ἀπεδύθη εἰς ἀγῶνα ὑπεροχῆς, μεταξύ ἄλλων καὶ τῆς ἱδρύσεως βιβλιοθηκῶν, ἐν οἷς καὶ ἡ Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.

Αἱ περί τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων πληροφορίαι εἶναι ὀλίγαι. Διὰ τὸν τέταρτον, τὸν πέμπτον καὶ τὸν ἕκτον αἰῶνα αἱ εἰδήσεις σπανίζουν, ἐνῷ ἀπό τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος καὶ πέρα μνεῖαι, περιεχόμεναι ἐν τοῖς πρακτικοῖς τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὡς καὶ ἐν τοῖς ἔργοις τῶν διαφόρων συγγραφέων, ἐπιτρέπουν τὴν ἀνετωτέραν παρακολούθησιν τῆς ἐξελίξεως τῆς ἀναπτύξεως τῆς τόσον σημαντικῆς διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν βυζαντινόν καθόλου πολιτισμόν βιβλιοθήκης. Ὑφίστατο ὅμως αὕτη καὶ κατά τοὺς πρώτους τρεῖς αἰῶνας τοῦ βίου τοῦ κράτους; Ἀσφαλῶς ναὶ. Ἡ βιβλιοθήκη εἶναι τόσον ἀρχαία, ὅσον καὶ τὸ Πατριαρχεῖον.

Πλὴν τῆς ἐν τοῖς Πατριαρχείοις στεγαζομένης βιβλιοθήκης, ὑπό τὴν ὀνομασίαν «Πατριαρχική Βιβλιοθήκη» πρέπει νὰ περιλάβωμεν καὶ ἁπάσας τὰς βιβλιοθήκας τῶν κατά καιρούς ἀκμασασῶν ἀνωτέρων πατριαρχικῶν σχολῶν. Τοῦτο δὲ, διότι αἱ σχολαί αὗται, ἐφ’ ὅσον ἐλειτούργουν παραλλήλως πρὸς τὸ αὐτοκρατορικόν πανεπιστήμιον καὶ παρεῖχον μόρφωσιν κατά κανόνα διάφορον τούτου, ἦτο ἀπαραίτητον νὰ διαθέτουν ἰδίας βιβλιοθήκας εἰς χρῆσιν ὑπό τῶν καθηγητῶν, ἀλλά καὶ τῶν σπουδαστῶν. Ἡ παράδοσις αὕτη συνεχίσθη εἰς πλείστας Ἱεράς Μονάς, ἐν ταῖς βιβλιοθήκαις τῶν ὁποίων, διεσώθη ὁ θησαυρός τῆς Κλασικῆς Γραμματείας.

Στοιχούμενοι τῇ ἐκκλησιαστικῇ ταύτῃ διακονίᾳ προέβημεν εἰς τὴν ἵδρυσιν καὶ λειτουργίαν τῆς “Βιβλιοθήκης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρῶν καὶ Οἰνουσσῶν «ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ»”, τῇ βοηθείᾳ καὶ Χάριτι τοῦ ἐγχειρίσαντος τὰς θεογράφους πλάκας τῶν ἐντολῶν Του τῷ θεόπτῃ Μωϋσῇ καὶ ἀπαραχάρακτον ἐν τοῖς θεοπνεύστοις Βιβλίοις τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης τῇ Ἐκκλησίᾳ Του τὴν θείαν ἀποκάλυψιν διαφυλάξαντος.

Ἡ ἀνακαίνισις τῆς Βιβλιοθήκης ἐπραγματοποιήθη τῇ ἐξαιρέτῳ καί ἡγεμονικῇ χορηγίᾳ τῆς Μεγάλης Εὐεργέτιδος τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου Ἐντιμοτάτης Δεσποίνης κ. Ἀλεξάνδρας Μαμαλίγκα – Προκοπίου, τῶν ἐγκαινίων γενομένων ὑπό τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Ἀντωνίου Σαμαρᾶ, πρ. Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως τήν 25ην Ἀπριλίου 2018.

Εἰς τήν Βιβλιοθήκην ἐδόθη, συμφώνῳ γνώμῃ καί τῆς Εὐεργέτιδος τό ὄνομα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀγαπητοῦ Ρώμης. Οὗτος ὑπῆρξεν ὁ πεντηκοστός ὄγδοος διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἀνελθών εἰς τόν θρόνον τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης τήν 13ην Μαΐου 535 μ.Χ.. Ἦτο ἀσκητικός Ἀρχιερεύς καί ἀνήρ μεγάλης ἀρετῆς. Μετέβη εἰς τήν Νέαν Ρώμην, ὅπου ὑπερεμάχησεν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀπεμάκρυνεν ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Πρωτοκλήτου Ἀνδρέου τόν μονοφυσίτην Ἄνθιμον τόν Α’ καί συνοδικῶς ἀνέδειξεν Πατριάρχην τόν Πρεσβύτερον Μηνᾶν. Ἔτυχε μεγάλης ὑποδοχῆς εἰς τήν Βασιλεύουσαν παρά τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ, τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Τοῦτο ἐγένετο διότι προέδραμεν ἡ χάρις τῆς θαυματουργίας, τήν ὁποίαν ἐπεδαψίλευσεν εἰς αὐτόν ὁ Θεός. Κατά τό ταξίδιόν του συνήντησεν εἰς λιμένα τῆς Ἑλλάδος, ἄνθρωπον ἐκ γενετῆς ἄλαλον καί χωλόν. Ὁ Ἅγιος Ἀγαπητός, ἀψάμενος τοῦ ἀσθενοῦς, ἐθεράπευσεν ἐπί τῷ ὀνόματι Κυρίου τήν χωλότητα καί ἐναποθέσας ἐπί τήν γλῶτταν Θείαν Κοινωνίαν ἔλυσεν τήν ἀλαλίαν αὐτοῦ. Μετά ταῦτα, εἰσερχόμενος εἰς τήν Βασιλίδα τῶν Πόλεων, καί δή εἰς τήν Χρυσῆν Πύλην, ἐθεράπευσεν τυφλόν. Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν τό 536 μ.Χ., καί τό ἱερόν σκήνωμά του ἐνεταφιάσθη εἰς τόν Ναόν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου καί ἐν Συνάξει ἐτιμᾶτο ἡ μνήμη του.

Ὁ Ἅγιος οὗτος ἀνήρ ὑπήρξεν ὁ πρῶτος, ὁ ὁποῖος μετά τοῦ Κασσιοδώρου ἵδρυσαν τήν πρώτην Βιβλιοθήκην Ἑλληνοφώνων καί Λατινοφώνων Πατέρων καί Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων εἰς τήν Ρώμην.

Εἰς τόν χῶρον τῆς ἡμετέρας Βιβλιοθήκης λαμβάνει χώραν τό «ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΝ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ», μορφωτική διακονία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου διά τήν μελέτην, ἔρευναν καί καλλιέργειαν τῆς θύραθεν παιδείας, ἐπιμορφωτικά σεμινάρια Κληρικῶν καί Λαϊκῶν Συνεργατῶν τῆς Ἐκκλησίας, συνάξεις εἰσηγήσεων θεμάτων Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τοῦ Συλλόγου Ἱεροψαλτῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΜΕΛΩΔΟΣ, παρουσιάσεις ἐκδόσεων, ἐκθέσεις βιβλίων ἐπί τοῖς ἐπετείοις ἐκκλησιαστικῶν ἤ ἱστορικῶν γεγονότων, μετακατασκηνωτικαί συνάξεις νέων, διαδικτυακαί συνεδρίαι Βιβλιοθηκῶν, ὡς ἐκείνων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης καί τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Μεγάλου Φωτίου ἔτους 2022 κ. ἄ.

Ὅθεν, ἐν σεβασμῷ βαθυτάτῳ, ἀφοσιώσει ὁλοθύμῳ καί εὐγνωμοσύνῃ ἀδιαλείπτῳ, ἤχθημεν εἰς τήν Ἀπόφασιν ἵνα ἀνακηρύξωμεν τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα ὡς Ἐπίτιμον Πρόεδρον τῆς Βιβλιοθήκης ἡμῶν καί παρακαλοῦμεν τήν Ἐντιμοτάτην Μεγάλην Εὐεργέτιδα κ. Ἀλεξάνδραν Μαμαλίγκα – Προκοπίου ὅπως ἐπιδώσῃ εἰς Ὑμᾶς τήν σχετικήν Ἀπόφασιν.

Πηγή: alithia.gr