«Μακάριοι οἱ νεκροί οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ ἄρτι… ἴνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν, τά γάρ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μέτ’ αὐτῶν» (Αποκ. ιδ΄ 13).
Ο Ειρηνούπολεως Δημήτριος γράφει για την Αδελφή Θέκλα, Ιεραπόστολο και μητέρα των παιδιών της Αφρικής, σε κείμενο που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2021 απο τον ιστοστόπο της Αδελφότητος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
Με βαθυτάτη συγκίνηση αποχαιρετίσαμε στις 23 Μαΐου στο ταξίδι της αιωνιότητος μία αγία ψυχή! Την Μοναχή Θέκλα, την Ιεραπόστολο, την Μητέρα των παιδιών της Αφρικής.
Γεννήθηκε στην Αγχίαλο της Θεσσαλονίκης το 1947, σε μία ευλογημένη χριστιανική οικογένεια και γαλουχήθηκε με τα νάματα της ορθοδοξίας καθ’ ότι είχε συγγενείς μοναχούς στο Άγιον Όρος. Το 1970 σε πολύ νεαρή ηλικία έγινε Μοναχή από τον μακαριστό Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη και τον Αρχιμ. Δαμιανό Μαυρίδη.
Όλοι όσοι ζήσαμε κοντά στη Μοναχή Θέκλα και διακονήσαμε στην Αφρική και στην Ελλάδα ενθυμούμεθα την οσιακή μορφή της! Την ταπείνωση και την απλότητα του χαρακτήρος της, την προσήνεια, την ανιδιοτέλεια και τη φιλανθρωπία της, την ευλάβεια και την ασκητικότητά της, τη γλυκυτάτη φωνή της και τα καταγάλανα μάτια της, τα οποία προλάβαιναν να κοιτάξουν και να προβλέψουν κάθε ανάγκη, ιδίως για τα «μικρά παιδιά της»!
Διηκόνησε με υποδειγματική αφοσίωση και θυσιαστικό πνεύμα τα παιδιά της Αφρικής, τα παιδιά του Θεού, τα «δικά της παιδιά» επί 35 έτη ως μητέρα, ως αδελφή και ως διάκονος της αγάπης!
Ήταν φορεύς του διακονικού ήθους της Ορθοδοξίας, της φιλοθεΐας και φιλανθρωπίας της, βιώσα και εκφράζουσα εμπράκτως την πίστη προς τον Θεό και την αγάπη προς τον πλησίον, προς τον «αδελφόν», «δι᾿ ὅν Χριστὸς ἀπέθανεν» (Α΄ Κορ. η΄ 11). Στον πυρήνα της πνευματικότητος της Μοναχής Θέκλας ανήκε η απόλυτος εμπιστοσύνη εις την θείαν χάριν, την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα.
Η αείμνηστος Μοναχή Θέκλα υπηρέτησε επί 40ετία το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας άλλοτε στην Αιθιοπία με τον Αρχιμ. Δαμιανό Μαυρίδη και τα τελευταία 15 έτη στην Τανζανία πλησίον μου με σύνεση, υπακοή, γενναιότητα, θάρρος και σπάνια αυταπάρνηση.
Διακρίθηκε διά την αφοσίωσή της στην Εκκλησία. Ως πάντων διάκονος, ποτέ δεν επεδίωκε τιμές και εν τω συνδέσμω της αγάπης με τον λαό του Θεού, υπηρέτησε με φιλανθρωπία όλους τους ανθρώπους, δίχως διακρίσεις φυλής, θρησκείας και καταγωγής. Όλοι την ενθυμούνται μέχρι σήμερα ως «Μητέρα Θέκλα», ικανότατη κατηχήτρια, άριστη ιεροψάλτρια, αρωγό των πενήτων, αλλά και ως γνήσια πνευματική Μητέρα. Ακόμα και οι αλλόθρησκοι μουσουλμάνοι ή παγανιστές συμπολίτες μας στην Τανζανία την αποκαλούσαν «Μάμα Θέκλα» «Mamma Tekla»! Αυτή της η αγάπη και η ταπείνωση ήταν που οδήγησαν και στην ορθοδοξία εκατοντάδες ψυχές κυρίως ορφανών παιδιών!
Ας είναι η μνήμη Της αιωνία και οι αρετές Της παράδειγμα για όλους μας. Αμήν! Χριστός Ανέστη!
Ο Ειρηνουπόλεως Δημήτριος
