“Στην περίοδο των διωγμών ο αυτοκράτωρ- φιλόσοφος, Μάρκος Αυρήλιος, απορούσε με τη δύσκολη για τη λογική έννοια της πίστης, αυτής που κάνει του μελλοθάνατους στις αρένες να είναι πράοι και χαρούμενοι με το τέλος της βιολογικής τους ύπαρξης” αναφέρει σε επίκαιρη ανάρτησή του, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης, κ. Πρόδρομος.
“Αιώνες μετά, η νεότερη μια σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή ονόμασε την πίστη όπιο, ναρκωτικό, ανασταλτικό των κοινωνικών μας ευαισθησιών. Την οποιαδήποτε πίστη, είτε στο μεταφυσικό, είτε στο ενδοκοσμικό, είτε σε κάθε οργάνωση που δημιουργεί φαινόμενα μαζοποίησης, όπως τα αθλήματα”.
“Προσωπικώς” γράφει περαιτέρω ο Θεοφ. Επίσκοπος, “γνωρίζοντας τις αγνές φυλές της Αφρικής, αντιλήφθηκα ότι η πίστη, είτε ως έκφραση θρησκευτική είτε ως έκφραση οπαδική σε ένα άθλημα, μόνο όπιο δεν είναι. Είναι η συμπόρευση με τους καταγωγικους μας μύθους, με την ανθρώπινή μας φυση. Είναι η ενεργοποίηση των μηχανισμών κοινωνίας προσώπων, το κοινό “τερέν” της συνύπαρξής μας. Αυτό που δημιουργεί κοινωνίες με χρώμα και ιδιαιτερότητες, μακριά από κάθε έννοια κοινωνικού πολτού. Για αυτό το λόγο, ευκαίρως- ακαίρως, μετά τη λατρευτική μας σύναξη, διοργανώνουμε μικρά ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, για να έρθουμε όσο πιο κοντά γίνεται. Σε αυτό βοήθησε εξαιρετικά η δωρεά της Ομάδας Ποδοσφαίρου της Σπάρτης με το μακρύτερο σουτ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, Λακωνία- Μαδαγασκάρη”.
