«Τα παιδιά δεν έχουν φάρμακα, εμβόλια και πεθαίνουν από ελονοσία. Πεθαίνουν από ασιτία. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν, μητέρες γεννούν στο δάσος και κόβουν τον ομφάλιο λώρο με μια πέτρα. Ανθρώπινος νους δεν μπορεί να φανταστεί αυτές τις καταστάσεις, παρά μόνο αν τις ζήσει από κοντά…».
Είναι η πραγματικότητα του πιο φτωχού σημείου της Γης, της «μαύρης ηπείρου», όπως περιγράφει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής και τη Βάλια Νικολάου ο Μητροπολίτης Γουινέας, κ. Γεώργιος.
Εν έτει 2019, σε πολλές χώρες της Αφρικής υπάρχουν άνθρωποι που ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά, ζουν για μία σταγόνα νερό, ένα κομμάτι ψωμί. «Πηγή» ελπίδας οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι, που βρίσκονται εκεί, στην «πρώτη γραμμή», δίνοντας σκληρές μάχες εναντίον της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Εκεί όπου το φάντασμα της πείνας απλώνεται απειλητικά η Ορθόδοξη Εκκλησία αναπτύσσει ισχυρό ιεραποστολικό δίκτυο. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υπό την αιγίδα του το ιεραποστολικό έργο στην Ασία, τα ιεραποστολικά κλιμάκια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής δραστηριοποιούνται στην αφρικανική ήπειρο, ενώ στο Πατριαρχείο Αντιοχείας ανήκουν οι μητροπόλεις τα ποίμνια των οποίων δοκιμάζονται από τις πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή.
Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχει ορθόδοξη παρουσία σε 52 -από τις συνολικά 54 χώρες- της Αφρικής. Ανάμεσά τους χώρες που κινδυνεύουν να σβηστούν από τον χάρτη, όπως η Σιέρα Λεόνε, η οποία βυθίστηκε στην εξαθλίωση τόσο από τον εμφύλιο για τα «ματωμένα διαμάντια», που κόστισε χιλιάδες θανάτους, όσο και από την επιδημία του ιού Εμπολα, που ακολούθησε. Αλλά και η Γκάμπια, η Ουγκάντα, η Ρουάντα, η Μπουρκίνα Φάσο, το Μπουρουντί, η Γουινέα, η Αιθιοπία κ.ά. Προς αυτή την κατεύθυνση στη «μαύρη ήπειρο» λειτουργούν υπό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας δεκάδες εκπαιδευτικά ιδρύματα και σχολές, ιατρεία και κλινικές, κέντρα υποστήριξης ασθενών, στέγες για απόρους, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, συσσίτια.
«Η ιεραποστολή είναι ένα καθήκον που έχουμε όλοι μας σε συνέχεια της εντολής που έδωσε ο Χριστός στους μαθητές Του την ημέρα της Αναλήψεως να πορευθούν σε όλα τα έθνη, να διδάξουν και να βαπτίσουν», αναφέρει ο μητροπολίτης Γουινέας και διευθυντής του Γραφείου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αθήνα.
Η γνωριμία του με την ιεραποστολή ξεκίνησε με αφορμή ένα ταξίδι στην Ινδία. «Στην Καλκούτα ήρθα σε επαφή με ένα ιεραποστολικό κλιμάκιο και τότε αποφάσισα ότι θέλω να αφιερώσω τον εαυτό μου σε αυτό το έργο».
Κατά την ιεραποστολική του πορεία ο κ. Γεώργιος αντίκρισε συγκλονιστικές εικόνες, όπως «τα μάτια των παιδιών όταν τους προσφέρεις μια καραμέλα. Αυτή η χαρά, η ζωντάνια, το φως και η ελπίδα που βλέπεις να έχουν στο πρόσωπό τους για μία καραμέλα είναι τα πάντα για εμάς…».
«Ο ιεραπόστολος», συνεχίζει ο μητροπολίτης Γουινέας, «βιώνει πολλές δυσκολίες. Οι αρρώστιες είναι πολλές. Νοσοκομεία, γιατροί και φάρμακα δεν υπάρχουν, και μάλιστα στις περισσότερες περιοχές δεν υπάρχει ούτε ηλεκτρισμός. Είσαι μακριά από την πατρίδα σου, τους δικούς σου. Ομως, όταν βλέπεις το έργο και ότι με τη βοήθεια του Χριστού προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου και ιδιαίτερα σε αυτούς που λαχταρούν να γνωρίσουν τον Χριστό, ξεχνάς τις δυσκολίες και κοιτάζεις μπροστά».
Γι’ αυτό και για να γίνει κάποιος ιεραπόστολος λέει ότι θα πρέπει «πάνω απ’ όλα να είναι ταπεινός, να αντέχει στις κακουχίες και να είναι πρόθυμος να αυτοθυσιαστεί για τον συνάνθρωπό του».
Στη «μαύρη ήπειρο», τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι όλο και περισσότεροι βαπτίζονται ορθόδοξοι χριστιανοί. «Την αγαπάνε την Ορθοδοξία γιατί οι ορθόδοξοι λαοί δεν υπήρξαν ποτέ αποικιοκράτες εκεί», σημειώνει ο ιεράρχης, λέγοντας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν κάνει προσηλυτισμό. «Ερχονται σ’ εμάς, αγαπάνε αυτό που βλέπουν και έτσι θέλουν να γίνουν μέλη της κοινωνίας της δικής μας». Και είναι τόσο μεγάλες η ελπίδα και η πίστη που έχουν μέσα τους που «περπατούν 10 και 15 χιλιόμετρα για να έρθουν στην εκκλησία. Οπως μια γυναίκα που περπατάει καθημερινά 20 χιλιόμετρα κουβαλώντας στο κεφάλι της τριάντα λίτρα νερό. Και δεν παραπονιούνται, αλλά αντιθέτως λαχταρούν να παρακολουθήσουν τις Ιερές Ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία τόσο το Πάσχα όσο και τις υπόλοιπες ημέρες».
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΟΥΙΝΕΑΣ
Στο πλευρό όσων έχουν ανάγκη από το 2010.
Ιδρύθηκε το 2010, ως Επισκοπή Σιέρα Λεόνε, και μετά από περίπου δύο χρόνια ανυψώθηκε σε μητρόπολη. Στην πνευματική της δικαιοδοσία περιλαμβάνει κράτη που είναι από τα φτωχότερα στον κόσμο, όπως η Γκάμπια, η Σιέρα Λεόνε, η Γουινέα Μπισάου, η Γουινέα, η Λιβερία, η Σενεγάλη και το Πράσινο Ακρωτήριο.
«Τα πράγματα και εδώ δεν είναι εύκολα. Οι χώρες της Δυτικής Αφρικής είναι καθαρά ισλαμικές, όμως πρόκειται για ένα διαφορετικό Ισλάμ που δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ολοι είναι σαν μια οικογένεια, χριστιανοί και μουσουλμάνοι συνυπάρχουν αρμονικά, τουλάχιστον για την ώρα και ελπίζουμε και στο μέλλον», επισημαίνει ο μητροπολίτης.
Μέριμνά του είναι να χτίζονται όλο και περισσότερα σχολεία. Αυτή τη στιγμή, λειτουργεί η Ορθόδοξη Ακαδημία, όπου ένα παιδί μπορεί να πάρει πτυχίο και μετά να διδάξει ως δάσκαλος στα κρατικά σχολεία, μια Ακαδημία για λογιστές, καθώς και μια Ακαδημία Ποδοσφαίρου.
«Μας δίνει χαρά το ότι μπορούμε να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά, είτε μέσα από τα συσσίτια είτε μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Οχι μόνο να τους δώσουμε ένα πιάτο φαΐ, που το έχουν μεγάλη ανάγκη, αλλά και να τους βοηθήσουμε να μάθουν γράμματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία φροντίζει να βοηθήσει τον άνθρωπο να μείνει εκεί όπου γεννήθηκε, να δραστηριοποιηθεί, να ψάξει για μια δουλειά. Είμαστε μια οικογένεια. Δεν κάνουμε απλώς ένα έργο, χτίζουμε μια αίθουσα και ύστερα εξαφανιζόμαστε. Είμαστε εκεί μαζί τους, μεγαλώνουμε μαζί με τα παιδιά».
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής