Με ευλάβεια εορτάσθηκε την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022, η ιερά μνήμη του Αγίου Φρουμεντίου, πρώτου επισκόπου Αξώμης και φωτιστή εν Χριστώ της Αβησσυνίας.
Στον ομώνυμο Καθεδρικό Κοινοτικό Ναό, στην αιθιοπική πρωτεύουσα Αδδίς Αμπέμπα, τελέσθηκε αρχιερατική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Αξώμης κ. Δανιήλ με συλλειτουργούς τον Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Χρυσόστομο Μπαρμπέρη και τον Ιεροδιάκονο π. Αιδέσιο.
Με την παρουσία της Επιτετραμμένης της Ελλάδας στην Αιθιοπία κ. Βασιλικής Σκαλιστήρα, του Προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας κ. Οδυσσέα Παρρή, του Προέδρου της Ελληνικής Αθλητικής Λέσχης “ο Ζορμπάς”, πολλών πιστών εκ της Ελληνικής Παροικίας και Ορθοδόξων Αιθιόπων, Ρώσσων, Σύριων, Κονγκολέζων κ.ά.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, τελέσθηκε η ευλόγηση των Άρτων και επακολούθησε λιτανεία της εικόνας του Αγίου πέριξ του Ναού.
Στην συνέχεια, παρατέθηκε πλούσιο κέρασμα προσφορά της Ελληνικής Κοινότητας και της Ελληνικής Λέσχης.
Ο βίος του Αγίου Φρουμεντίου
Ο άγιος Φρουμέντιος γεννήθηκε στην Τύρο τον 4ο αιώνα, την εποχη που βασίλευε στη Βυζαντινη Αυτοκρατορία ο Μέγας Κωνσταντίνος.
Από μικρή ηλικία δέχθηκε τον σπόρο του ευαγγελικού μηνύματος. Και μορφώθηκε με υψηλή παιδεία. Σύντομα απέδειξε την ωριμότητά του, γιατί συνδύαζε σπάνια αρτιότητα στο ήθος του με σφαιρική επιστημονική κατάρτιση στο πνεύμα του.
Κάποτε ο διδάσκαλός του, ο φιλόσοφος Μερώπιος, οργάνωσε μια ερευνητική αποστολή προς την Ερυθρά Θάλασσα για να συλλέξει στοιχεία για τους άγνωστους λαούς της περιοχής εκείνης και κυρίως της Αβησσυνίας (Αιθιοπίας). Στην αποστολή θα συμμετείχε και ο Φρουμέντιος. Όμως το πλοίο κατα τη διάρκεια της εξερευνήσεως δεχθηκε σε κάποιο λιμάνι επίθεση από πειρατές που κατέσφαξαν όλους εκτός από τον Φρουμέντιο και τον αδελφό του Αιδέσιο, που τους πουλησαν και τους δυό σκλάβους στο βασιλιά της Αβησσυνίας. Οι δύο νέοι διακρίθηκαν με την ευγένειά τους και τα πλούσια χαρίσματά τους, και ο βασιλιάς τους έκανε συνεργάτες του και τους ανέθεσε την ευθύνη των οικονομικών υποθέσεων. Οταν πέθανε ο βασιλιάς, η βασίλισσα του κράτους ανέθεσε την εκπαίδευση του ανήλικου παιδιού τους Εζανά, διαδόχου του θρόνου, στον έμπιστο και σοφό Φρουμέντιο.
Το κύρος του Φρουμεντίου όλο και αυξανόταν. Επηρέαζε με το χριστιανικο του ήθος το ειδωλολατρικό βασίλειο. Η στάση της βασίλισσας απέναντι στους Χριστιανούς Ρωμαίους εμπόρους που εμεναν εκεί, έγινε ευνοικότερη. Και τους άφησε να τελούν ελεύθερα τα λατρευτικά τους καθήκοντα.
Λίγα χρόνια αργότερα οι δύο νέοι, μετά την ενηλικίωση του διαδόχου, αναχώρησαν από την Αιθιοπία, αφήνοντας στους κατοίκους του βασιλείου δυνατές αναμνήσεις και εμπειρίες από τη ζωή τους που ήταν γεμάτη από χριστιανική καλοσύνη, ευγένεια και ανθρωπιά.
Ο Αιδέσιος επέστρεψε στην πατρίδα του την Τύρο και χειροτονήθηκε εκεί πρεσβύτερος. Ο Φρουμέντιος ακολούθησε άλλον δρόμο. Κατευθύνθηκε στην Αλεξάνδρεια για να συναντήσει τον άγιο Πατριάρχη Μέγα Αθανάσιο. Του περιέγραψε τα θαυμαστά περιστατικά της Πρόνοιας του Θεού: την περιπέτεια του ναυτικού ερευνητικού ταξιδιού τους· το θαύμα της διασώσεώς τους· και κυρίως την ειλικρινή δίψα του ειδωλολατρικού λαού της Αιθιοπίας να γνωρίσει τον Χριστό και να φωτιστεί από το φως της αλήθειας Του. Και τέλος, παρακάλεσε τον Πατριάρχη να στείλει επίσκοπο εκεί. Ο Μέγας Αθανάσιος συγκινήθηκε από όσα άκουσε. Και έκρινε ότι μόνο ο ενθουσιώδης Φρουμέντιος θα ήταν άξιος για μια τέτοια επείγουσα ιερή αποστολή.
Ο Φρουμέντιος αποδέχθηκε την προταση του Πατριάρχου ως θεική κληση. Και αφού χειροτονήθηκε επίσκοπος, απεστάλη από τον Μέγα Αθανάσιο για να οργανώσει, να κατηχήσει, και να βαπτίσει τον λαό της Αιθιοπίας. Και να γίνει ο ιδρυτής αυτής της Εκκλησίας και πρώτος Επίσκοπος Αξώμης.
Κατά την περίοδο της εμφανίσεως και εξαπλώσεως του Αρειανισμού ο επισκοπος Φρουμέντιος στήριζε τον λαό στο Ορθόδοξο δόγμα, και τον καλούσε να μένει άγρυπνος και πιστός στις ιερές Παραδόσεις και στο πνεύμα και γράμμα του Ευαγγελίου παρά τους εκφοβισμούς των αιρετικών αυτοκρατόρων.
Ο φλογερός Επίσκοπος των Αιθιόπων Φρουμέντιος παρέδωσε την ψυχη του στον Κύριο ειρηνικός περίπου το 380. Η Εκκλησία του χάρισε τον τιτλο του Ισαποστόλου, και ο λαός των Αιθιόπων τον ονόμασε «φωτιστή του» και «Πατέρα της Ειρήνης». Η μνήμη του τιμάται στις 30 Νοεμβρίου.