Να επικρατήσει το μεγάλο δώρο που έφερε στην ανθρωπότητα η Γέννηση του Χριστού, η ειρήνη και η ισότητα των ανθρώπων η οποία γέμισε τις καρδιές από αγάπη και ελπίδα, καλεί τους ισχυρούς της γης μέσα από το Χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’.
Ο Μακαριώτατος σκιαγραφώντας τον άνθρωπο της εποχής μας, ο οποίος μεθυσμένος από τα επιτεύγματα και επηρεασμένος από ξένα συνθήματα προς την Ορθοδοξία θεωρεί την παρουσία του Θεού ζυγό δυσβάστακτο, σημειώνει: “Λαοί, χώρες, κοινωνίες δεινοπαθούν από τον εγωισμό του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος στόχο έχει να κυριαρχήσει εις βάρος του αδυνάτου και να τού στερήσει την ελευθερία και το ψωμί της ημέρας. Μία από τις πιο όμορφες και ευλογημένες περιοχές του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα και η περισσότερο ταλαιπωρημένη από την πείνα και την φτώχεια, η Αφρική, αιώνες τώρα προσπαθεί να βρει τον προσανατολισμό της. Μεγάλα όμως γεωπολιτικά συμφέροντα ταλαιπωρούν τον αφρικανό αδελφό μας και τον κρατούν δέσμιο των αναγκών του”.
Εκφράζοντας κραυγή αγωνίας προς τους Ισχυρούς της γης, ο Ιεραπόστολος Πατριάρχης καταλήγει: “Υψώνω τα χέρια μου και γονατίζω στην ταπεινή φάτνη του νεογέννητου και φέτος Θείου βρέφους και με κραυγή αγωνίας παρακαλώ να φωτίσει τους Ισχυρούς της γης, ώστε να επικρατήσει και πάλι η ειρήνη του Χριστού και να ανατείλει μια για πάντα πλέον ο ήλιος της δικαιοσύνης σ’ ολόκληρο τον πλανήτη”.
Ακολουθεί το μήνυμα του Μακαριωτάτου:
Παιδιά μου αγαπητά και ευλογημένα,
Χριστός ετέχθη!
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος τα Χριστούγεννα έρχονται να μας βεβαιώσουν ότι, η σωτηρία του κόσμου βρίσκεται μέσα στην αναγέννηση της ψυχής μας, της ψυχής του καθ΄ ενός.
Η κοινωνική ζωή και η ευτυχία δεν υπάρχει στα συστήματα που εφαρμόζουν οι ισχυροί της γης, ούτε είναι αυτό που δικαιώνει τον αδικημένο και παραγκωνισμένο άνθρωπο. Διότι πλέον αποδεικνύεται ότι δεν είναι λογικό ο άνθρωπος να υπηρετεί το σύστημα, αλλά το σύστημα τον άνθρωπο. Γι’ αυτό η εορτή των Χριστουγέννων έρχεται να μάς αφυπνίσει, ώστε να δούμε τί πράξαμε για τον πτωχό συνάνθρωπό μας, ή τί πρέπει να κάνουμε, διότι κατά τον Σίλλερ, «για κάτι καλύτερο έχουμε γεννηθεί».
Αλλά πότε γεννήθηκε ο Χριστός; Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, μάς απαντούν οι Γραφές. Πότε ήλθε; Όταν το μίσος και η κακία ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της καρδιάς των ανθρώπων. Όταν η φθορά, το έγκλημα και η αδελφοκτονία είχαν κυριαρχήσει στον κόσμο. Όταν οι άνθρωποι ζούσαν μακριά από το φως της αλήθειας και περπατούσαν μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας. Τότε ήλθε ο Χριστός, όταν η δίψα της λυτρώσεως έφτασε στο απροχώρητο και η προσμονή των λαών για τον ερχομό του Σωτήρα δεν είχε πλέον άλλα περιθώρια. Και ο ερχομός του Χριστού τί μάς έφερε; Μάς έφερε το μεγάλο δώρο, την ειρήνη και την ισότητα των ανθρώπων. Γέμισε τις καρδιές μας από αγάπη και ελπίδα!
Κατέβηκε ο Θεός από τον ουρανό στη γη, και μεταμόρφωσε την γη σε ουρανό! Μάς κήρυξε την αλήθεια. Μάς δίδαξε τη συγγνώμη. Μάς φανέρωσε την άπειρη αγάπη Του, και μάς αποκάλυψε τη λησμονημένη πατρίδα μας, την άνω Ιερουσαλήμ.
Και εμείς, τί κάνουμε; Τότε δεχθήκαμε το μήνυμά Του και συμφωνήσαμε, αλλά διαφωνούμε τώρα. Τον αναγνωρίσαμε τότε, αλλά τον αμφισβητούμε τώρα.
Ο άνθρωπος της εποχής μας μεθυσμένος από τα επιτεύγματά του και επηρεασμένος από διάφορα ξένα προς την Ορθοδοξία συνθήματα, θεωρεί την παρουσία του Θεού ζυγό δυσβάστακτο. Η αγάπη εξορίζεται και η συγχώρηση σπανίζει. Όλοι συμφωνούν στο να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και όλοι ασχολούνται με τον πολεμικό εξοπλισμό.
Λαοί, χώρες, κοινωνίες δεινοπαθούν από τον εγωισμό του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος στόχο έχει να κυριαρχήσει εις βάρος του αδυνάτου και να τού στερήσει την ελευθερία και το ψωμί της ημέρας. Μία από τις πιο όμορφες και ευλογημένες περιοχές του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα και η περισσότερο ταλαιπωρημένη από την πείνα και την φτώχεια, η Αφρική, αιώνες τώρα προσπαθεί να βρει τον προσανατολισμό της. Μεγάλα όμως γεωπολιτικά συμφέροντα ταλαιπωρούν τον αφρικανό αδελφό μας και τον κρατούν δέσμιο των αναγκών του.
Το Πατριαρχείο μας, με το Ιεραποστολικό του έργο, απ’ άκρη σ’ άκρη στην Αφρική, αγωνίζεται να απαλύνει τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων έμπρακτα και προσπαθεί αγόγγυστα νύχτα και ημέρα για να δουν «Θεού πρόσωπον» όλοι οι βασανισμένοι από τα προβλήματα της ζωής συνάνθρωποί μας. Δεν παύουμε, να μεταφέρουμε μαζί με το ψωμί και το νερό στους φτωχούς αδελφούς μας, και το μήνυμα της ειρήνης που εκείνη την Αγία νύκτα την ύμνησαν οι Άγγελοι, και που την σκόρπιζε σε κάθε του βήμα ο Θείος Λυτρωτής.
Υψώνω τα χέρια μου και γονατίζω στην ταπεινή φάτνη του νεογέννητου και φέτος Θείου βρέφους και με κραυγή αγωνίας παρακαλώ να φωτίσει τους Ισχυρούς της γης, ώστε να επικρατήσει και πάλι η ειρήνη του Χριστού και να ανατείλει μια για πάντα πλέον ο ήλιος της δικαιοσύνης σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα παιδιά μου!
† ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β΄
Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
