“Ο Θεός με αξίωσε τη γιορτή μου να τη ζήσω στη Νότιο Μαδαγασκάρη, ως πολύτεκνος πατέρας χιλιάδων παιδιών” αναφέρει χαρακτηριστικά ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος με αφορμή τη φετινή εορτή του Τιμίου Προδρόμου. Στο νησί της Αφρικής και συγκεκριμένα στη Νότια Μαδαγασκάρη ο εν λόγω Επίσκοπος δίνει τη δική του Ορθόδοξη μαρτυρία και αγκαλιάζει τους ντόπιους κατοίκους, ενώ τους φανερώνει την αλήθεια της Ορθοδοξίας.
“Επί δεκατέσσερα χρόνια, ζώντας τον επί γης παράδεισο στην Ιερά Μονή των Αγίων Αναργύρων, την εβδόμη Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου, έτρεχα στο ομώνυμο παρεκκλήσι της Μονής, στην πλαγιά πάνω από την είσοδο, όπου αρχικώς διακονούσα το Ιερό και με την Χειροτονία μου εστεκα τρεμάνενος έμπροσθεν της Αγίας Τραπέζης. Επί δεκατέσσερα χρόνια βίωνα ένα παράξενο γεγονός. Ένα ποντίκι, από αυτά τα μικρά του αγρού, με την άφιξη μου στο παρεκκλήσι με ακολουθούσε στο πάνω μέρος της στέγης, στο άναμμα των καντηλιών, στην Πρόθεση, σε όλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μέχρι την έξοδο μου από το εκκλησάκι. Ο Αζαρίας, και να με συγχωρέσει ο Άγιος, όπως είχα ονομάσει το ποντίκι μου- λόγω της πολυετούς φιλίας κάπως έπρεπε να το φωνάζω- ήταν ο γλυκός εισβολέας στον χώρο μας. Ένας χώρος που φτιάχτηκε για να χωρά πεντε- έξι ανθρώπους και το Σφαγιασθέντα Χριστό” αναφέρει αρχικά ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος.
Στη συνέχεια αναφέρεται στη φετινή εορτή του Τιμίου Προδρόμου στη Μακρινή Μαδαγασκάρη που τη βίωσε ως “πολύτεκνος πατέρας” όπως λέει χαρακτηριστικά και με έκδηλη συγκίνηση, “Πέντε χρόνια μακριά από τον Αζαρία και ο Θεός με αξίωσε τη γιορτή μου να τη ζήσω στη Νότιο Μαδαγασκάρη, ως πολύτεκνος πατέρας χιλιάδων παιδιών. Αντί για παρεκκλήσι, ένα υπερμεγέθες δένδρο στο κέντρο του χωριού, αντί για τον εισβολέα Αζαρία, ο εισβολέας Πρόδρομος, σε χώρο που είναι φτιαγμένος για φύλλα, τρωκτικά και πουλιά που φωλιάζουν στα κλαδιά και προ πάντων ο Δημιουργός των όλων, σφαγιασθής και πάλι, όχι επί καθαγιασμένης Αγίας Τραπέζης αλλά επί ριζών και χωμάτων. Πανταχού παρών και συνεχών την Εκκλησία του που τώρα δομείται στην εσχατιά αυτή της γης. Δόξα Σοι!”
