Με την εισήγηση του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τολιάρας κ. Προδρόμου «Προτεινόμενες εφαρμογές της συγχρόνου τεχνολογίας κατά την άσκηση του Εκκλησιαστικού έργου στην Αφρικανική Ήπειρο σήμερα», ως και την έγκριση του κειμένου Συνοδικής Διακηρύξεως κατά της βίας, ολοκληρώθησαν οι εργασίες της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, σήμερα 10 Οκτωβρίου ε.ε.
Κατακλείων τις εργασίες της Ιεράς Συνόδου η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β’ εξέφρασε ολόθυμες ευχαριστίες προς όλους τους Ιεράρχες του Αποστολικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου για το θυσιαστικό ποιμαντικό έργο που επιτελούν στην Αφρικανική Ήπειρο αλλά και την ευγνωμοσύνη του για την υποστηρικτική αγάπη την οποίαν του δείχνουν πάντοτε κατά την ενάσκηση των πολυευθύνων καθηκόντων του. Λίγο πριν την λήξη της Συνεδρίασης, ο Μακαριώτατος ενημέρωσε το σώμα της Ιεραρχίας για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αντιοχεἰας κ. Ιωάννην, προς τον οποίο εξέφρασε την συμπαράστασἠ του, τόσο του ιδίου όσο και της Ιεράς Συνόδου για την νέα δοκιμασία, η οποία ενἐσκηψε στην περιοχή της δικαιοδοσίας του.
Ακολούθως, ο Μακαριώτατος παρέθεσε επίσημο αποχαιρετιστήριο γεύμα στην Μεγάλη Πατριαρχική Τράπεζα προς τιμήν των Τιμίων Μελών της Ιεράς Συνόδου.
ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
Σὲ μιὰ ἐποχὴ ἡ ὁποία καυχᾶται γιὰ τὰ ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνολογικά της ἐπιτεύγματα, ἡ διαπίστωσις τοῦ εὐτελισμοῦ καὶ τῆς ἐκμετάλλευσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, στιγματίζουν τὸ σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ καυχόμαστε ὅτι ἔχουμε προοδεύσει σὲ τόσα ἐπίπεδα ἐπιστημονικά, καὶ νὰ ἀνεχόμαστε ἤ νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὴν ἀδικία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν συνάνθρωπό του, τὴν βία, τὴν ἐγκληματικότητα, τὴν ὁποιαδήποτε μορφῆς ἐκμετάλλευση.
Ἡ δίχως Θεὸ πορεία τῆς ἀνθρωπότητος, ἔχοντας θέσει ὡς προτεραιότητά της τὸ ὑλικὸ ἤ τὸ στενὰ ἐγωκεντρικὸ κέρδος, δὲν ἔρχεται μόνο νὰ ἀκυρώσει τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλὰ τείνει στὴν ἐποχή μας νὰ γκρεμίσει κάθε ἠθικὴ ἀξία, θέτοντας στὸν ἀντίποδα τοῦ Εὐαγγελικοῦ «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν», τὸ «ὁ ἄλλος εἶναι ἡ κόλασή μου».
Εἶναι ἀδιανόητο, μὲ πρόσχημα διαφορὲς ἰδεῶν, θρησκειῶν, φυλῶν, χρωμάτων καὶ ὑλικοῦ κέρδους, ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀσκεῖ βία στὸν ἄνθρωπο.
Φέροντες μιὰ μακρὰν παράδοσιν, ὡς ὁ ἀρχαιότερος φορέας τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου στὴν Ἀφρική, καὶ ἔχοντες μίαν μακρὰν ἐμπειρίαν ἐν τῇ Ποιμαντικῇ καὶ θυσιαστικῇ διακονίᾳ ἡμῶν ἐν τῇ Βορείῳ Ἀφρικῇ ἀπὸ τὸ κέρας τοῦ Μαγκρὲμπ ἐν τῇ Ἰσημερινῇ καὶ τὴν οὕτως λεγομένην Μαύρην Ἀφρικήν, ἕως τὸ ἀκρωτῆρι τῆς Καλῆς Ἐλπίδος, ἔχουμε βαδίσει ἐν μέσῳ πολέμων, ἀναταράξεων, διακρίσεων ἐμφυλίων, ἀδικιῶν καὶ παραβιάσεων καὶ ὑποβαθμίσεων τῶν στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τὰ ὁποῖα πολλαπλῶς καὶ ποικιλοτρόπως δὲν θεωροῦνται οὔτε κἄν αὐτονόητα σὲ ὁρισμένες περιοχές.
Φέροντες τὸ ἱερὸ χρέος τῆς διακονίας τῶν ἀνθρώπων καὶ γνωρίζοντες ἐκ τῶν ἔσω τὸ βάρος, τὸν πόνο καὶ τὶς πληγὲς τοῦ Σταυροῦ καθὼς καὶ τὴν Ἀναστάσιμη διάσταση, καταγγέλομεν τὴν κάθε μορφῆς βίαν καὶ ἀδικίαν ἀπ’ ὅπου κι ἄν προέρχονται καὶ συμπορευόμεθα ἐν λύπῃ βαθείᾳ καὶ ἐλπίδι βεβαίᾳ περὶ τῆς πορείας τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀντιδόσεως τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν.
Γνωρίζοντες ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι καὶ στὶς χειρότερες καταστάσεις ὑπάρχει ἕνα ὑπόλοιπο ἀνθρωπιᾶς, ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτὸ τὸ ὑπόλοιπο καὶ δίδουμε χῶρο, τὸν χῶρο τῶν καρδιῶν μας καὶ τῆς προσευχῆς μας, γιὰ νὰ ἀνθίσει καὶ νὰ πολλαπλασιαστεῖ. Σ’ αὐτὴν τὴν προσπάθεια καλοῦμε κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως νὰ πορευθεῖ μαζί μας, ὥστε νὰ πρυτανεύσει ἡ εἰρήνη καὶ ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀνθρωπιὰ καὶ ὁ σεβασμὸς τῆς ζωῆς νὰ βασιλεύσουν στὴν ἀνθρωπότητα.