Τη μαρτυρία του από ένα περιστατικό που συνέβη τα πρώτα χρόνια του ιεραποστολικού έργο στην Αλβανία καταθέτει ο Επίσκοπος Μπουκόμπας και Δυτικής Τανζανίας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος ως Αρχιμανδρίτης τότε αμέσως μετά το άνοιγμα τω συνόρων και την επανασύσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είχε βρεθεί στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου. Το περιστατικό που αναφέρεται συνέβη στις 18 Ιουλίου 1992 στη Χειμμάρα.
Γράφει ο Θεοφιλέστατος κ. Χρυσόστομος:
Στις 17 Ιουλίου γιορτάσαμε για πρώτη φορά την Αγία Μαρίνα στην παραλία της Χειμάρρας στον Ναό της, που είχε μετατραπεί σε ελαιοτριβείο. Ο Ναός είχε αποκατασταθεί και είμασταν χαρούμενοι γι’ αυτό όλοι οι Χειμαρριώτες.
Το πρωί όταν κατεβαίναμε για το Ναό, για πρώτη φορά δεν λειτουργούσαν τα φρένα. Κατεβήκαμε με χειρόφρενο και προσπαθήσαμε να τα διορθώσουμε. Εκεί για πρώτη φορά έγινε λόγος για δολιοφθορά. Δεν το πίστευα.
Την άλλη μέρα, 18 Ιουλίου, πρωί φύγαμε για να λειτουργήσουμε στο Πικέρασι. Μαζί μου είχα δύο διακόνους τον π. Ευθύμιο από την Πολύτσανη και τον π. Παναγιώτη από την Επισκοπή. Το αυτοκίνητο ήταν γεμάτο πράγματα και μια κολυμβήθρα για τις προγραμματισμένες βαπτίσεις.
Δυστυχώς δεν φθάσαμε ποτέ στο Πικέρασι!
Όμως στο ύψος του Κούδεσι, όπου πολλές στροφές, ξαφνικά, μετά από μια απότομη στροφή, νιώθω, ότι δεν λειτουργούσαν τα φρένα.
Ποιο κάτω υπήρχαν απότομες στροφές και μεγάλοι γκρεμοί. Βλέποντας ότι το αμάξι είχε ταχύτητα και σίγουρα θα πέφταμε στο γκρεμό, έστρεψα το τιμόνι προς τα δεξιά στο πρανές του δρόμου. Το αποτέλεσμα ήταν να αναποδογυρίσει το αυτοκίνητο.
Έντρομοι βγήκαμε από τα παράθυρα. Δάξα τω Θεώ βγήκαμε σώοι! Δεν είχε πάθει κανείς τίποτε.
Μόλις βγήκα από το αναποδογυρισμένο αμάξι, χτύπησα με θυμό το πόδι μου κάτω, φωνάζοντας :
– Διάβολε εδώ μας περίμενες να μας στήσεις παγίδα; Δεν σε φοβόμαστε! Ας έλθουν όλοι όσοι μας κατηγορούν, να δουν τι κινδύνους περνάμε.
Διότι είχα φύγει δυσαρεστημένος από την Αρναία που κάποιοι μας πολεμούσαν. Όχι ο μακαριστός Νικόδημος, αλλά κάποιοι σκανδαλοποιοί κληρικοί. Κάποιοι ξαναείπαν δολιοφθορά! Δεν το πίστεψα. Το σημείο που έγινε το ατύχημα ήταν πολύ άσχημο. Στο ίδιο σημείο είχαν σκοτωθεί πέφτοντας με το λεωφορείο στο γκρεμό 40 φοιτητές. Επίσης το σημείο εκείνο είναι που ο Ελληνικός Στρατός πέταξε μέσα στη θάλασσα τους Ιταλούς. Ήταν ακόμη μια επιβεβαίωση εκείνου, που μας δίδασκε ο δάσκαλος της Ιεραποστολής, ένας εσταυρωμένος πρωθιεράρχης, ο Αρχιεπίσκοπος της Αλβανίας Αναστάσιος. “Η Ιεραποστολή είναι άρση Σταυρού”, έλεγε.
Αυτή την ευλογία του Σταυρού την έζη σα στην Αλβανία με την απέλαση μου (+24/6/1993), την βιώνω και τώρα στην Αφρική! Χίλιες δόξες ας έχει ο Κύριος!
