Πριν τον καταστροφικό πόλεμο, η Συρία αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους Χριστιανούς. Το 10% του πληθυσμού των 18 εκατομμυρίων ήταν Χριστιανοί, όμως από το 2011 οι μισοί από αυτούς έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.
Μετά την ήττα του Ισλαμικού Κράτους των Τζιχαντιστών, κάποιοι Χριστιανοί δειλά επιστρέφουν. Όμως παραμένουν στο στοχάστρο ακραίων ισλαμιστικών ομάδων.Η τραγωδία της Συρίας δεν λέει να τελειώσει. Άρχισε το 2011, με την «αραβική άνοιξη», που γρήγορα μετατράπηκε σε εφιαλτική εποχή, γεμάτη θάνατο και δυστυχία. Όλο και περισσότεροι εμπλέκονται στο Συριακό ζήτημα, για να αποκτήσουν οφέλη, να αποτρέψουν επιρροές, να εξυπηρετήσουν τα γεωπολιτικά συμφέροντά τους.
Έως τώρα έχουν εμπλακεί οι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιράν, Χεζμπολά του Λιβάνου, Τουρκία, Ισραήλ, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι Κούρδοι. Εκεί είχαν ( και έχουν;) δράση και οι τρομοκράτες ισλαμιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη για τις δολοφονίες εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων και γιατί εξαναγκάζουν εκατομμύρια πολιτών της Συρίας να γίνουν πρόσφυγες.
Μεταξύ των τραγικών θυμάτων του διεξαγόμενου πολέμου στη Συρία οι χριστιανοί της. Υπερήφανοι που ο Χριστός, όπως λένε, μιλούσε την δική τους γλώσσα, την αραμαϊκή, και έχοντας έναν πολιτισμό με παράδοση χιλιάδων ετών, εξοντώθηκαν είτε από τους τρομοκράτες του «Ισλαμικού Κράτους», είτε από τους ισλαμιστές αντάρτες, που είναι εναντίον του Σύριου προέδρου Άσαντ και υποστηρίζονται, μεταξύ άλλων, από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
Σε κοινή δήλωσή τους οι χριστιανοί ηγέτες της Συρίας, στις 16 Απριλίου 2018, τονίζουν ότι η χώρα τους «βρίσκεται υπό την οδύνη ενός βίαιου και ταραχώδους εμφυλίου πολέμου από το 2011, ο οποίος έχει στοιχίσει περίπου μισό εκατομμύριο ανθρώπινες ζωές και έχει οδηγήσει δέκα εκατομμύρια ανθρώπων να εκτοπισθούν από τις πατρογονικές τους εστίες». Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Συρίας, πριν από το 2011, ήταν 18,4 εκατομμύρια και από αυτούς περίπου το 10% ήσαν Χριστιανοί.Στη δήλωση, την οποία υπογράφουν οι Πατριάρχες Αντιοχείας της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας, της Συριακής Ορθόδοξης (μονοφυσίτες) και της Ελληνο – Μελκιτικής Καθολικής (ουνίτες) σημειώνουν ότι η επίθεση κατά της Συρίας με πυραύλους έγινε από χώρες (ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία), στις οποίες ουδέποτε επιτέθηκε η Συρία και επομένως αυτή η επίθεση αποτελεί «καθαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτου του ΟΗΕ, διότι εγένετο αναιτίως και αδίκως σε κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ». Επισημαίνουν ακόμη ότι οι επιθέσεις αυτές «το μόνο που προκάλεσαν είναι να αποθρασύνουν τους τρομοκράτες και να προκαλέσουν περαιτέρω καθυστέρηση στην ειρηνική επίλυση του προβλήματος της χώρας τους».
Σήμερα οι Χριστιανοί στο Χαλέπι και στην Χομς της Συρίας έχουν σχεδόν εκλείψει και παραμένουν πολύ λίγοι στη Δαμασκό. Για λόγους ασφαλείας σημαντικό μέρος της δραστηριότητας του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου της Αντιοχείας έχει μεταφερθεί από τη Δαμασκό στη Βηρυτό του Λιβάνου, όπου και η θεολογική του σχολή, του Μπαλαμάντ. Είναι η δεύτερη εξορία του Πατριαρχείου. Η πρώτη ήταν όταν απομακρύνθηκε από τη φυσική έδρα του, που περιήλθε υπό την εξουσία της Τουρκίας, και κατέφυγε στη Δαμασκό.