Η Σόφια γιορτάζει σήμερα την 144η επέτειο από την απελευθέρωσή της από τον οθωμανικό ζυγό, που έγινε στις 4 Ιανουαρίου 1878 από ρωσικά στρατεύματα υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Ιωσήφ Γκούρκο.
Σαν σήμερα, πριν από 144 χρόνια, πραγματοποιήθηκε και η πρώτη νεκρώσιμος ακολουθία στη μνήμη των θυμάτων καθώς και δέηση για την απελευθέρωση της πόλης στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής, παρουσία του ίδιου του στρατηγού Γκούρκο.
Φέτος, πλήθος κληρικών, αλλά και κοσμικών αρχών και πολιτών της Σόφιας συγκεντρώθηκε για την καθιερωμένη δοξολογία στον Μητροπολιτικό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής.
Της δοξολογίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μπελογκρανττσίκ κ. Πολύκαρπος, που τέλεσε την ακολουθία μαζί με τον Αρχιμανδρίτη Βασίλειο, πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σόφιας και τους ιερείς του ναού. Στη δοξολογία παρέστησαν η Δήμαρχος Σόφιας, Ιορντάνκα Φαντάκοβα, ο βούλγαρος ιστορικός και πολιτικός Τόντορ Τσομπάνοφ, ο Διευθυντής του Οίκου της Μόσχας στη Σόφια, Μπορίς Γκρόμοφ, δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι του Συλλόγου Φίλων της Ρωσίας “Αλεξάντρ Νιέφσκι”, της Εθνικής Εταιρείας «Παράδοση», καθώς και πατριώτες πολίτες της Σόφιας.
Στο τέλος της ακολουθίας ο Επίσκοπος ανέγνωσε εκ μέρους του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Βουλγαρίας κ.κ. Νεοφύτου χαιρετισμό με την ευκαιρία της Ημέρας της Απελευθέρωσης της Σόφιας, λέγοντας τα εξής:
«Την επέτειο της αξέχαστης ημέρας της Απελευθέρωσης της Σόφιας από τον αιωνόβιο ζυγό των απίστων, ευχαριστούμε ξανά τον Θεό για αυτό το μεγάλο έλεός Του και σκύβουμε με ευγνωμοσύνη το κεφάλι στους γνωστούς και αγνώστους πολεμιστές- φύλακες της βουλγαρικής ελευθερίας, για το κατόρθωμα και την αυτοθυσία τους. Σε ένα κάλεσμα προσευχής, με ένα στόμα και μία καρδία ζητάμε και πάλι το έλεος του Θεού γι’ αυτούς, γιατί με αυτό που έκαναν έδειξαν και απέδειξαν πώς δεν υπάρχει μεγαλύτερο από αυτό: το να δώσει κανείς τη ζωή του για τους φίλους του, όπως λέει το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιω. 15,13 μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ).
Η θυσιαστική αγάπη ήταν πάντα ένα σημάδι αληθινής πίστης στον Χριστό Σωτήρα. Χωρίς αυτήν, τίποτα δεν μας ωφελεί, όπως λέει ο Απόστολος (καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Α’ Κορ. 13:3). Ο Κύριος ήταν ο πρώτος που θυσιάστηκε για εμάς και σε αυτή τη μαρτυρία της αγάπης Του μας έδειξε πώς να κάνουμε το ίδιο. Αυτή η θυσιαστική αγάπη μας απαλλάσσει από τον εγωισμό και μας κάνει αληθινούς Χριστιανούς. Είναι επίσης μια υπόσχεση της αγίας ενότητάς μας για την οποία ο Σωτήρας προσεύχεται στον Επουράνιο Πατέρα μας (Ιωάννης 17:23 – ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας).
Αυτή η ιερή θυσιαστική αγάπη είναι πάντα ζωντανή στην Εκκλησία του Χριστού, σαφής μαρτυρία της οποίας είναι το γεγονός που γιορτάζουμε σήμερα και του οποίου η κορύφωση θα έρθει με τον εορτασμό της εθνικής μας εορτής στις 3 Μαρτίου, της κατάκτησης της βουλγαρικής ελευθερίας».
Μετά την δοξολογία τελέστηκε λιτανεία προς τα μνημεία απελευθέρωσης στο κέντρο της πόλης. Την πομπή οδήγησε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας – Χαράς Πάντων των Θλιμμένων, την οποία είχε δωρίσει ο Στρατηγός Γκούρκο στην πόλη κατά την είσοδό του σε αυτήν.
Η πομπή πέρασε κατά μήκος της λεωφόρου με το όνομα του Στρατηγού, ενώ στεφάνια και λουλούδια κατατέθηκαν εκ μέρους της Μητροπόλεως Σόφιας μπροστά από τα μνημεία του Στρατηγού, του Τσάρου απελευθερωτή (προς τιμήν του Τσάρου Αλεξάνδρου Β’) και του Βούλγαρου Εθελοντή, όπου ο Επίσκοπος Πολύκαρπος διάβασε επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες στρατιώτες. Στην κατάθεση στεφάνων στα μνημεία συμμετείχαν φρουροί και αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Κινήματος Εθνικής Παράδοσης, ντυμένο με αυθεντικές στολές εθελοντών.
Λόγω της επιδημιολογικής κατάστασης στη χώρα, η καθιερωμένη γιορτή κοντά στο μνημείο του Βούλγαρου εθελοντή δεν πραγματοποιήθηκε.
Κείμενο και φωτογραφίες: Vessela Ignatova
Επιμέλεια-Μετάφραση: Ευγενία Δίτσα