Τό Σάββατον, 29ην Σεπτεμβρίου/ 12ην Ὀκτωβρίου 2019, ἐτελέσθησαν τά Ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς κώμης Γιαφέα Νάσρα, πλησιοχώρου τῆς πόλεως Ναζαρέτ, εἰς τήν ὁποίαν κατῴκησε καί ἐκ τῆς ὁποίας ὠνομάσθη Ναζωραῖος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ:
Ὁ ἱερός Ναός οὗτος, μαρτυρούμενος ἀπό τοῦ 12 μ.Χ. αἰῶνος καί ἐγκαινιαζόμενος εἰς τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Σάββα ὑπενθυμίζει διά τῆς παρουσίας καί τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τό γεγονός ὅτι ἡ μοναστική καί ποιμαντική δραστηριότης τοῦ ἁγίου Σάββα ἀρξαμένη τόν 5 μ.Χ. αἰῶνα ἀπό τῆς μεγάλης καί ὀνομαστῆς Μονῆς – Λαύρας αὐτοῦ εἰς τήν Ἰουδαίαν ἔφθανε καί εἰς τήν Γαλιλαίαν, εἰς τήν ὁποίαν ἀνήγειρε Ναούς καί Μονάς, συμφώνως πρός τόν βιογράφον αὐτοῦ Κύριλλον τόν Σκυθουπολίτην.
Τῆς τελετῆς ταύτης τῶν Ἐγκαινίων συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας προεξῆρξεν, ἀφ᾽ οὗ ἐγένετο ἐνθέρμως δεκτός ἅμα τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου, Σεβασμιωτάτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀρτεμίου, τοῦ Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος ταύτης Οἰκονόμου π. Γαβριήλ Ναντάφ ἀλλά καί τῶν μακράν, ὡς τοῦ Πνευματικοῦ τῆς Λαύρας τοῦ ἁγίου Σάββα Ἀρχιμανδρίτου Εὐδοκίμου, προσκομίζοντος τά λείψανα τῶν ἀναιρεθέντων Ἀββάδων τῆς Μονῆς Ἁγίου Σάββα διά τό «φυτόν» τῆς ἁγίας Τραπέζης, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ διακόνου Εὐλογίου, ψάλλοντος τοῦ δοκίμου Κωνσταντίνου ἑλληνιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ ἀραβιστί, τῇ συμπροσευχῇ τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος ταύτης καί πολλῶν ἐκ τῶν ἐνοριῶν Ναζαρέτ καί λοιπῆς Γαλιλαίας.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Τά πάντα ἐφώτισε τῇ παρουσίᾳ Χριστός. Τόν κόσμον ἀνεκαίνισε Πνεύματι θείῳ αὐτοῦ· ψυχαί ἐγκαινίζονται· οἶκος γάρ ἀνετέθη, νῦν εἰς δόξαν Κυρίου, ἔνθα καί ἐγκαινίζει, τῶν πιστῶν τάς καρδίας, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν εἰς σωτηρίαν βροτῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Σήμερον ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος συνεκάλεσε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ὁμόρῳ πόλει τῆς Ναζαρέτ, Γιαφέα, ἵνα ἐπιτελέσωμεν τά ἐγκαίνια τοῦ πρός δόξαν τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τιμήν τοῦ ἁγίου τοῦ Θεοῦ Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ἀνεγερθέντος νεοδμήτου Ναοῦ.
Αὐτός οὗτος Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν ὑπέδειξεν τῷ θεόπτῃ Μωϋσῇ ἐν Σινᾷ ἀχειροποίητον, διαγράφων οὕτω τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία κατά τόν θεῖον Παῦλον, εἶναι τό ὄρος τῆς Πνευματικῆς Σιών καί ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, (Ἑβρ. 12,22). Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶπε τῷ Πέτρῳ τῷ μαθητῇ αὐτοῦ: «Κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18). Καί τοῦτο, διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό μυστικόν σῶμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτός δέ ὁ Χριστός εἶναι ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. «Ὁ Θεός Πατήρ αὐτόν ἔδωκε κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστί τό σῶμα αὐτοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου», (Ἐφ. 1,22-23).
Ὁ ὑμνογράφος τῶν ἐγκαινίων Ἐκκλησίας διατυπώνει μετά πάσης ἀκριβείας τήν σημασίαν τοῦ γεγονότος τούτου, ἐπικαλούμενος τούς εὐαγγελικούς λόγους τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, λέγοντος: «Ἐπιδημήσαντος ἡμῖν τοῦ Λόγου κατά σάρκα ὁ τῆς βροντῆς μέν γόνος φησί καθυπογράφων. Ἐθεασάμεθα φαιδρῶς τήν δόξαν, ἥν εἶχεν ὁ Υἱός παρά Πατρός, ἐν ἀληθείας χάριτι. Ὅσοι δέ πίστει τοῦτον ἐλάβομεν, ἔδωκε τοῖς πᾶσιν ἐξουσίαν, τοῦ γενέσθαι τέκνα Θεοῦ, οἵ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδέ ἐκ θελήματος σαρκός ἀναγεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἐπαυξηθέντες, οἶκον προσευχῆς ἐπήξαμεν, καί βοῶμεν· τοῦτον τόν οἶκον στερέωσον Κύριε».
Μέ ἄλλα λόγια, σήμερον ἡμεῖς οἱ ἐκ Πνεύματος ἁγίου ἀναγεννηθέντες, καί ἐπαυξηθέντες διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί τόν Χριστόν ἐνδυσάμενοι ἐπήξαμεν οἶκον, τοὐτέστιν ναόν προσευχῆς, ἔνθα εὐφραίνονται τά οὐράνια καί ἀγάλλονται τά ἐπίγεια, εὐλογεῖται ἡ κτίσις καί προσκυνεῖται ὁ κτίστης καί ἔνθα ἡ δόξα Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς», (Κολ. 2,9).
Οὐχ ἧττον ὅμως, «Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4.24) λέγει Κύριος. Τό πνεῦμα δέ τοῦτο, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα τό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι αὐτό τό ὁποῖον συνέχει καί συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός: «Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν. Ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Τοῦτο ἐξ ἄλλου ἐπιμαρτυρεῖ διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιήλ ὁ Κύριος λέγων: «καί δώσω ὑμῖν καρδίαν καινήν καί πνεῦμα καινόν δώσω ἐν ὑμῖν καί ἀφελῶ τήν καρδίαν τήν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκός ὑμῶν καί δώσω ὑμῖν καρδίαν σαρκίνην. καί τό πνεῦμά μου δώσω ἐν ὑμῖν καί ποιήσω ἵνα ἐν τοῖς δικαιώμασί μου πορεύησθε, καί τά κρίματά μου φυλάξησθε καί ποιήσητε», (Ἰεζεκ. 36, 26-27).
Οἱ προφητικοί οὗτοι λόγοι καταδεικνύουν ὅτι: «ἡ ἀκολουθία τῶν ἐγκαινίων ἀφορᾷ κατ΄ οὐσίαν εἰς τόν ἐγκαινισμόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Λέγομεν τοῦτο, ἀκούοντες εἰς τό κήρυγμα τοῦ θείου Παύλου, λέγοντος, «Οὐκ οἴδατε ὅτι Ναός Θεοῦ ἐστε καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; εἴ τις τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρῃ, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιος ἐστιν, οἵτινες ἐστε ὑμεῖς», (Α’ Κορ. 3,16) καί ἀλλαχοῦ, «ὑμεῖς γάρ ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος», (Β΄ Κορ. 6,16).
Τόν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐγκαινισμόν, δηλονότι τήν καινήν καρδίαν καί τό καινόν πνεῦμα τό τοῦ Χριστοῦ ἐκτήσατο καί ὁ Πατήρ ἡμῶν ὅσιος Σάββας ὁ ἡγιασμένος, γενόμενος οὕτω πολίτης τῆς οὐρανίου Ἱερουσαλήμ, τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρωτοτόκων τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων, (Ἑβρ. 12, 13). Ἰδού λοιπόν διά τι οἱ εγκαινιζόμενοι ναοί τιμῶνται πρός τιμήν τῶν ἁγίων καί δικαίων τοῦ Θεοῦ, ἐξόχως δε τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί Μητρός τοῦ Θεοῦ. «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὑτοῦ», (Ψαλμ. 67,36), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός. Ὄντως ὁ Θεός ἐθαυμάστωσε ἐν τῷ ἁγίῳ Αὐτοῦ Σάββα τῷ ἡγιασμένῳ, ἀναδεικνύοντας αὐτόν «Ναόν τοῦ Θεοῦ ζῶντος» καί σκήνωμα ἄφθαρτον εὐωδιάζον τήν «κατά Πνεῦμα ἁγιωσύνην», (Ρωμ. 1,4) τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Ὁ σήμερον ἐγκεινιασθείς ναός τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τήν περίχωρον τῆς Ναζαρέτ, τῆς πόλεως τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀποτελεῖ μαρτύριον ἀδιάψευστον τοῦ ἀπ΄ αἰῶνος φανερωθέντος μυστηρίου τῆς ἀγάπης καί φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας.
Διό καί ἀναβοῶμεν· «Μέγας εἰ, Κύριε, καί θαυμαστά τα ἔργα Σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου». Μετά δέ τοῦ ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἀναφωνοῦμεν: «Σήμερον ὁ Παράδεισος ἠνέωκται τοῖς ἀνθρώποις καί ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος καταυγάζει ἡμῖν. Σήμερον τά ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει καί τά κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ. Σήμερον ἡ ἱερά καί μεγαλόφωνος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται». Καί μετά τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἀνυμνήσωμεν λέγοντες: «Χαῖρε Σιών Ἁγία Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Θεοῦ κατοικητήριον· σύ γάρ ἐδέξω πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως».
Εἰς τόν οἶκον τοῦτον τόν τοῦ Θεοῦ κατοικητήριον καλούμεθα νά εἰσέλθωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ λέγοντος:
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς», (Ματθ. 11,28).
Σοῦ δεόμεθα καί Σέ παρακαλοῦμεν, Κύριε, ὥσπερ τοῖς θεόπταις μαθηταῖς σου τήν δόξαν Σου κατέπεμψας μετά τήν ἐκ τάφου ἔγερσιν καί τήν πρός ὕψος οὐρανοῦ θείαν Ἀνάληψιν, ἐγκαίνισον ἡμῖν Πνεῦμα εὐθές ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἡμῶν καί πνεῦμα ἡγεμονικῷ στήριξον ἡμᾶς καί πρόσδεξαι τάς ἐν μετανοίᾳ προσευχάς ἡμῶν. Προσέτι ,πρόσδεξαι τάς ἐν πίστει προσφερομένας ἀναιμάκτους καί εὐχαριστηρίους θυσίας πάντων τῶν ἀγαπώντων τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Σου. Ἀμήν.
Εἰς τήν παρατεθεῖσαν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:
«Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». ( Ματθ. 5,16)
Ἀξιότιμε κ. Πρόεδρε τῆς Κοινότητος,
Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῆς Κυβερνήσεως,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τῷ καταξιώσαντι ἡμᾶς νά τελέσωμεν σήμερον τά ἐγκαίνια τοῦ νεοδμήτου ναοῦ ἐν τῇ πόλει ὑμῶν πρός τιμήν τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.
Ἡ ἐν Χριστῷ χαρά ἡμῶν κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν εἶναι ὄντως μεγάλη. Καί τοῦτο, διότι προσφέρεται εἰς μέν τήν πόλιν ὑμῶν ἔργον ἀγαθόν, εἰς δέ τήν χριστιανικήν Κοινότητα οἶκος λατρείας καί προσευχῆς. Προσφέρεται σήμερον Οἶκος τοῦ Θεοῦ ἔνθα οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι εὑρήσωσιν ἀνάπαυσιν, ὡς λέγει Κύριος: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς», (Ματθ. 11,28).
Ἡ ἐν Χριστῷ χαρά ἡμῶν εἶναι ἔτι μεγαλυτέρα, διότι «ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», (Β΄ Κορ. 6,16), δηλονότι τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων δίδει τήν ἐνεργόν μαρτυρίαν αὐτοῦ, τόσον διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ εἰς τήν λειτουργικήν ζωήν καί πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας, ὅσον καί διά τῆς ἐπιτελουμένης κοινωνικῆς καί ποιμαντικῆς δραστηριότητος ὑπό τήν πνευματικήν καθοδήγησιν τοῦ Αἰδεσιμοτάτου Πρεσβυτέρου Πατρός Γαβριήλ Nadaf καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ.
Ἰδιαιτέρως δέ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ τοῦ και ποιμενάρχου τῆς κοινότητος ὑμῶν. Ἡ ἀγαστή συνεργασία ἤ μᾶλλον συνέργεια μεταξύ τοῦ πνευματικοῦ Ποιμένος καί τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ ὄχι μόνον ἀπέδωσαν τούς ὡραίους καρπούς, ἀλλά ἔφεραν καί εἰς αἴσιον τέλος τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνοικοδομήσεως καί λειτουργίας τοῦ σήμερον ἐγκαινιασθέντος ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.
Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι ὁ Ναός, ὡς τόπος λατρείας καί προσευχῆς εἰς τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί φιλανθρωπίας ἀποτελεῖ ἐγγύησιν τῆς καταγωγῆς καί ταυτότητος τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος καί ἰδιαιτέρως τῆς νεολαίας.
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ σύγχρονος ἡμῶν ἐποχή τῆς ραγδαίας ἀναπτυσσομένης ἠλεκτρονικῆς τεχνολογίας προκαλεῖ ἀφ ἑνός μέν σύγχυσιν εἰς τόν κόσμον γενικώτερον καί τήν νεολαίαν εἰδικώτερον καί ἀφ’ ἑτέρου θέτει ἐν ἀμφιβόλῳ τάς μεγάλας πνευματικάς καί ἠθικάς ἀξίας τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῶν ἀποτελούντων τήν ἀκένωτον πηγήν τῆς ὑγιοῦς πίστεως εἰς τόν Θεόν τῆς ἀγάπης τῆς φιλανθρωπίας καί τοῦ ἀπείρου αὐτοῦ ἐλέους. «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τῇ δέ ψυχῇ αὐτοῦ ζημιωθῇ, ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ», (Ματθ. 16,26) .
Ἐπί τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ εὐκαιρίᾳ θέλομεν νά διαβεβαιώσωμεν καί πάλιν ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων παραμένει πιστόν καί άφωσιωμένον εἰς τήν ἱεράν αὐτοῦ ἀποστολήν τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ὡς καί τῆς ποιμαντικῆς αὐτοῦ μερίμνης ὑπέρ τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος αὐτοῦ.
Τέλος, ἐκφράζομεν τάς θερμάς ἡμῶν εὐχαριστίας εἰς ἅπαντας τούς παρευρεθέντας εἰς τήν μεγάλην αὐτήν ἑορτήν τῶν Ἐγκαινίων καί ἰδιαιτέρως εἰς τάς ἐπιτροπάς [Τζαμαΐγιε] τῶν γυναικῶν, τῆς νεολαίας, τῶν προσκόπων, οἱ ὁποῖοι κατέβαλαν πᾶσαν προσπάθειαν διά τήν διοργάνωσιν ταύτην.
Εἴθε Κύριος ὁ Θεός, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί διά τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἐνδυναμοῖ καί κατευθύνῃ τά διαβήματα αὐτῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ. Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
ΠΗΓΗ: ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ