Το Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2024, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η μνήμη της επανακομιδής του ιερού λειψάνου του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στους Αγίους Τόπους.
Προς τιμήν του γεγονότος αυτού έλαβε χώρα μεγάλη εορταστική πανήγυρη, της οποίας προεξήρξε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατόπιν θερμής υποδοχής, την οποία του επεφύλαξαν τοΣώμα των Προσκόπων και το ποίμνιο. Με τον Μακαριώτατο συλλειτούργησαν ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπισκοπος Ιόππης κ. Δαμασκηνος και ο Σεβασμιωτος Αρχιεπισκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρισταρχος, ο Τυπικάρης Αρχιμανδρίτης π. Αλεξιος όντα πρώτος εκ των Ιερέων, Αραβοφωνοι και Ρωσοφωνοι Ιερεις εκ διαφόρων περιοχών της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου και ο Προισταμενος της Ρωσικής Πνευματικής Αποστολής στα Ιεροσόλυμα (MISSIA) Αρχιμανδριτης π. Βασιανος.
Υπήρξε αθρόα συμμετοχή πλήθους πιστών ευλαβουμένων και τιμώντων τον Άγιο και προσκυνούντων το κενοτάφιό του, τη φιλοξενία του Ηγουμένου του Προσκυνήματος π. Μαρκέλλου.
Κατά το Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο:
“Τοῦ Χριστοῦ τό γεώργιον, τόν γενναῖον ἐν Μάρτυσι, τόν σοφόν Γεώργιον εὐφημήσωμεν, τῆς ἀληθείας τόν κήρυκα, κλῆμα τό ἀείζωον, τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς, τόν καρπόν ἐξανθήσαντα, καί πηγάσαντα, εὐσεβείας τό γλεῦκος καί τούς πίστει, ἐκτελοῦντας ἐτησίως, τούτου τήν μνήμην εὐφραίνοντα», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ φερωνύμῳ τούτῳ μεγαλοπρεπεῖ ναῷ τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν σεπτήν μνήμην τῶν ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει τῆς γενετείρας τῆς μητρός αὐτοῦ, Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ, ὡς καί τήν Κατάθεσιν τῶν τιμίων λειψάνων τοῦ σώματος αὐτοῦ.
Μέγα καί θαυμαστόν ἀληθῶς τῆς ἀρρήτου μαρτυρίας κηρύττεται τό κλέος Μάρτυς Γεώργιε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ. Καί τοῦτο, διότι ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Γεώργιος διακρίνεται μεταξύ «τοῦ περικειμένου ἡμῖν νέφους μαρτύρων» (Πρβλ. Ἑβρ. 12,1), τῶν ὁποίων τό δι’ αἵματος μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένον με τήν μαρτυρίαν τοῦ Χριστοῦ κατά τήν ὥραν τῆς καταδίκης Τοῦ ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου διακηρύττοντος: «…ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰωάν. 18,37).
Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον τοῦ Κυρίου, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Εἰς τοῦτον τόν κόσμον ἐλήλυθεν ὁ Θεός, ὅτε γέγονεν ἄνθρωπος, ἵνα μαρτυρήσῃ τῇ ἀληθείᾳ, τοὐτέστιν ἵνα τοῦ κόσμου τό ψεῦδος ἐξελών, καί τόν ἐξ ἀπάτης τυραννήσαντα, καταστρέψας δαίμονα, βασιλεύουσαν τῶν ὅλων ἐπιδείξῃ τήν ἀλήθειαν… εὐπαράδεκτος γάρ τῆς ἀληθείας ὁ λόγος τοῖς ἤδη μαθοῦσι καί ἀγαπῶσιν αὐτήν, τοῖς δέ μή τοιούτοις, οὐκέτι. Καί γοῦν ὁ Προφήτης ἔλεγεν Ἡσαΐας: «Ἐάν μή πιστεύσητε, οὐδ’ οὐ μή συνῆτε», (Πρβλ. Ἡσ. 7,9)…
Οὕτω τοῖς ἔχουσιν πεπηρωμένον τόν νοῦν ἀκαλλεστάτη τις εἶναι δοκεῖ καί δυσειδής ἡ ἀλήθεια, καίτοι νοητήν τε καί θείαν μαρμαρυγήν ταῖς τῶν ὁρώντων αὐτήν ἐνιεῖσα ψυχαῖς». [Καί ἁπλούστερον: διά τοῦτο, λέγει ὁ Κύριος ἐγεννήθη καί ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, ὅταν δηλαδή ἐγένετο ἄνθρωπος, διά νά μαρτυρήσῃ – ἀποκαλύψῃ τήν ἀλήθειαν καί ἀποδιώξῃ τό ψεῦδος ἐκ τοῦ κόσμου καί καταστρέψῃ τόν δαίμονα, ὁ ὁποῖος ἐτυράννησε τόν κόσμον διά τῆς ἀπάτης καί νά ἐγκαταστήσῃ τήν ἀλήθειαν, παρουσιάσῃ τήν ἀλήθειαν (δηλαδή τήν φύσιν αὐτῆς), ἡ ὁποία ἀληθῶς καί φυσικῶς θά βασιλεύῃ τῶν πάντων ….
«Πᾶς δέ ἐκ τῆς ἀληθείας ὤν ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ἰωάν. 18,37), λέγει Κύριος. Ὁ λόγος τῆς ἀληθείας εἶναι εὐπρόσδεκτος ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἤδη μάθει αὐτήν καί τήν ἀγαποῦν, ἀλλ’ ὄχι ὅμως ἀπό ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέν τήν ἔχουν [γνωρίσει]. Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας εἶπεν εἰς κάποιους ἀνθρώπους: «Ἐάν δέν πιστέψητε, οὐδέποτε θά ἐννοήσητε», (Πρβλ. Ἡσ. 7,9). Ὁμοίως εἰς ἐκείνους, τῶν ὁποίων ὁ νοῦς εἶναι ἀνάπηρος, ἡ ἀλήθεια φαίνεται ἄσχημη καί ἀπεχθής, παρά τό γεγονός ὅτι αὐτή (ἡ ἀλήθεια) ἐμβάλλει τήν νοητήν καί θείαν λάμψιν εἰς τάς ψυχάς τῶν βλεπόντων αὐτήν.
Ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἐνεφύτευσε τήν νοητήν, τοὐτέστιν τήν πνευματικήν καί θείαν λάμψιν αὐτῆς εἰς τήν καθαράν καρδίαν τοῦ Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐθεώρει αὐτήν μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς, ἀλλά καί ἤκουε τῆς φωνῆς αὐτῆς, τῆς φωνῆς δηλονότι τοῦ Χριστοῦ. Διό καί ὁ Γεώργιος Ἑαυτόν ἐνώπιον τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ καί πάσης τῆς Βουλῆς, «Χριστιανόν» ἐκήρυξε.
Βεβαίως, ἡ κινητήριος δύναμις τοῦ Γεωργίου τοῦ κηρύσσειν μετά παρρησίας καί θάρους τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ δέν ἦτο ἄλλη ἀπό τήν ἀκράδαντον πίστιν αὐτοῦ, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς, ἡ ζωή καί ἡ ἀλήθεια τοῦ κόσμου. Διό καί ὁ πόθος, ἡ ἔντονος ἐπιθυμία τοῦ Γεωργίου νά γίνῃ κοινωνός τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος, δηλονότι τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί πολίτης τῆς οὐρανίου πολιτείας Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) ἐνίκησε τήν ἀδυναμίαν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὡς διατυπώνει τοῦτο ὑμνολογικῶς ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγων: «Τόν νοερόν ἀδάμαντα τῆς καρτερίας ἀδελφοί, πνευματικῶς εὐφημήσωμεν, Γεώργιον τόν ἀοίδιμον Μάρτυρα, ὃν ὑπέρ Χριστοῦ πυρούμενον, ἐχάλκευσαν κίνδυνοι, καί ἐστόμωσαν βάσανοι, καί ποικίλαι κολάσεις ἀνήλωσαν, σῶμα τό φύσει φθειρόμενον· ἐνίκα γάρ ὁ πόθος τήν φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν, διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Γεώργιος ἀνεδείχθη διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος μιμητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος κατά τήν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, εἶναι ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν καί ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς γῆς τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς καί λούσαντι ἡμᾶς ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ἐν τῷ αἵματι Αὐτοῦ», (Ἀποκ. 1,5). Καί ἀναλυτικώτερον: Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής καί κατά πάντα ἀξιόπιστος μάρτυς, ὁ Ὁποῖος μέ τόν θάνατόν Του ἐπεσφράγισε τήν μαρτυρίαν Του περί τῆς θείας ἀληθείας καί ἀνεστήθη πρῶτος ἀπό ὅλους τούς νεκρούς καί εἶναι ὁ αἰώνιος Βασιλεύς καί ἐξουσιάζει τούς βασιλεῖς τῆς γῆς. Εἰς Αὐτόν πού μᾶς ἀγαπᾷ καί ἕνεκα τῆς ἀγάπης Του αὐτῆς μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισεν ἀπό τάς ἁμαρτίας μας μέ τό αἷμα Του… ἀνήκει ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας.
Ὁ δέ θεῖος Παῦλος παροτρύνει τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον, λέγων: «οὐ γάρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός Πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ· μή οὖν ἐπαισχυνθῇς τό μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν … ἀλλά συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατά δύναμιν Θεοῦ…», (Β΄ Τιμ. 1, 7-8). Καί Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος ἐδήλωσεν ὅτι μέ τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα ἐπεσφράγισε τήν Καινήν Διαθήκην λέγων: «Τοῦτο τό ποτήριον ἡ Καινή Διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τό ὑπέρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον…», (Λουκ. 22, 20). Ἡ δέ Καινή Διαθήκη εἶναι ἡ ἐν τῷ κόσμῳ, ἡ ἐπί γῆς στρατευομένη καί ἐν οὐρανῷ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, «ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος», (Πράξ. 20,28).
Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι τό τίμιον αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τό μαρτύριον δηλονότι Αὐτοῦ, ἐθεμελίωσε τήν Ἐκκλησίαν τήν οὖσαν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὑψωθέντος διά τοῦ Σταυροῦ εἰς τούς οὐρανούς. «Κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν», (Ἰωάν. 12,32). Ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία καλεῖται καί αὐτή νά προσφέρῃ τήν μαρτυρίαν τοῦ αἵματος διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου. «Οὐκ ἐστι δοῦλος μείζων τοῦ Κυρίου Αὐτοῦ. Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν», (Ἰωάν. 15,20).
Εἰς αὐτήν ἀκριβῶς τήν κλῆσιν τῆς Ἐκκλησίας ἀντεπεκρίθησαν οἱ Ἅγιοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καί δή ὁ σήμερον τιμώμενος, διά τῆς μνήμης τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων, ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, εἰς τόν ὁποῖον σύν τῇ Θεοτόκῳ καί ἀειπαρθένῳ Μαρίᾳ πάντες καταφεύγομεν λέγοντες: «Πρέσβευε, δεόμεθα ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου, ἰδιαιτέρως τῆς δοκιμαζομένης ὑπό τοῦ πυρός τοῦ πολέμου περιοχῆς ἡμῶν καί δυσώπει Χριστόν δοθῆναι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τό μέγα ἔλεος». Ἀμήν ἔτη πολλά καί εἰρηνικά“.
Η εορτή σε Ιερές Μονές και Ναούς
Η εορτή εορτάσθηκε και στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Νοσοκομείου στα Ιεροσόλυμα με Εσπερινο αφ’ εσπέρας και θείας Λειτουργίας το πρωί, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, και συλλειτουργούντων του Αρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, του Πρεσβυτέρου π. Νεκταρίου και του Ιεροδιακόνου π. Συμεών, ψάλλοντος του κ. Ευσταθίου Τσουμάνη και φιλοξενούσης της ηγουμένης μοναχής Πανσέμνης.
Κατά τον ίδιο τρόπο εορτάσθηκε και στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Εβραικής από τον Αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλο, ο οποίος τέλεσε την θεία Λειτουργία. Έψαλλε χορός μοναζουσών του Πατριαρχείου. Βοήθησε τις μοναχές και φιλοξένησε το εκκλησίασμα ο π. Δοσίθεος.
Εόρτασε επίσης και η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μπετζαλλά, η οποία βρίσκεται στην περιοχή της Βηθλεέμ με τη συμμετοχη πιστών από την περιοχής Βηθλεέμ, τους οποίους φιλοξένησε ο Αρχιμανδρίτης π. Πορφύριος.
Και σε άλλους Ναούς επίσης πραγματοποιήθηκαν πανηγύρεις προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
