Εορτάστηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων την Δευτέρα 9/22 Νοεμβρίου 2021, η 16η επέτειος της εκλογής και Ενθρονίσεως του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Με την ευκαιρία του σημαντικού αυτού γεγονότος, το πρωί έλαβε χώρα Δοξολογία στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως. Της Δοξολογίας προεξήρχε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συνιερουργούντων Αγιοταφιτών Αρχιερέων, Ιερομονάχων και διακόνων και προσευχομένων μοναχών και μοναζουσών από όλες τις περιοχές της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου, και λαϊκών πιστών, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Μετά το πέρας της Δοξολογίας, τον Μακαριώτατο προσεφώνησε ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος εξ ονόματος της Ιεράς Συνόδου και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. Αναλυτικά, η προσφώνηση του Σεβασμιωτάτου:
«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Γεγονός λίαν εὐχάριστον καί λίαν σημαντικόν συνήγαγε σήμερον τά τίμια μέλη τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς Δοξολογικήν Σύναξιν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.
Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ἡ πρό δέκα καί ἕξ ἐτῶν ἐκλογή καί Ἐνθρόνισις τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου εἰς τόν ἔνδοξον καί μαρτυρικόν Θρόνον τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί δή κατόπιν περιόδου δεινῆς δοκιμασίας, ἡ ὁποία ἐκλυδώνισε, ἀλλ’ εὐτυχῶς δέν κατεπόντισε, τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἡ Ἀδελφότης ἤρθη εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων καί τῶν ἐπιταγῶν τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, κατεδίκασε καί ἀπεκήρυξε παρανόμους συμφωνίας ἀπεμπολήσεως ἀνυπολογίστου ὑλικῆς καί πολιτιστικῆς ἀξίας περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου, διακυβευούσας τό καθεστώς τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί ἔθεσε ἐπί τῆς Πατριαρχικῆς Ἐξέδρας τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, ἵνα ὁδηγῇ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας ἐκ τοῦ τρικυμιώδους πελάγους τῆς ὁμιχλώδους διαφθορᾶς εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς ἐντιμότητος, δικαιοσύνης καί διαφανείας.
Τήν ἐντολήν λαβοῦσα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, οὐδόλως ὠλιγώρησε οὐδέ ἐφείσθη κόπων καί μόχθων καί προσπαθειῶν, ἀλλ’ ἀντιθέτως δι’ ὅλων Αὐτῆς τῶν δυνάμεων ἀπεδύθη εἰς δικαστικούς δαπανηρούς ἀγῶνας καί συναντήσεις μετ’ ἐντοπίων καί ἐξωτερικῶν παραγόντων ἰσχύος καί ἐπιρροῆς διά τήν ἀναίρεσιν τῶν ἄνευ ἐγκρίσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί γνώσεως τῆς Ἀδελφότητος γενομένων παρανόμων συμφωνιῶν. Τό ἐνδιαφέρον τοῦτο ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπεξέτεινε καί εἰς τήν ἀξιοποίησιν τῆς ἐν Ἑλλάδι ἀκινήτου περιουσίας τοῦ Παναγίου Τάφου διά συστήματος οἰκονομικῆς διαφανείας, δυναμένου νά ἀποφέρῃ εἰς τό Πατριαρχεῖον ἔσοδα ἀνταποκρινόμενα εἰς τά βαρέα ἔξοδα αὐτοῦ. Μετά τῆς αὐτῆς ὑπευθυνότητος καί εὐαισθησίας ἡ ὑμετέρα Μακαριότης ἀνταπεκρίθη καί εἰς τάς ὑποβαλλομένας ἑκάστοτε οἰκονομικάς ἐκθέσεις τοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Κύπρου Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου.
Ζωηρόν, ἔμπρακτον καί ἀποτελεσματικόν ἐνδιαφέρον ἐπέδειξεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καί εἰς τήν διαφύλαξιν τῶν Προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ γένους ἡμῶν ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Κουστωδίας τῆς Ἁγίας Γῆς τῶν Φραγκισκανῶν διά τήν ἀποσόβησιν ἀποπειρῶν δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων ὑπό τῶν Ἀρμενίων, ὡς συνέβη εἰς τήν περίπτωσιν τῆς ὑφ’ ἡμῶν ἀναρτήσεως τῶν παραπετασμάτων τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, τῆς καθόδου τῆς ἡμετέρας εἰκόνος εἰς τό Σπήλαιον, διαρκοῦντος τοῦ ἡμετέρου Ἑσπερινοῦ, ὅταν ἡ ἡμετέρα ἑορτή τῶν Ἐπιφανείων συμπέσῃ μετά τῶν Χριστουγέννων τῶν Ἀρμενίων ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ ἤ Δευτέρᾳ, τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν κιγκλιδωμάτων, τῶν τοποθετηθέντων ὑπό τῶν Ἀρμενίων εἰς τήν πρόσοψιν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ἐξασκήσεως τοῦ δικαιώματος ἡμῶν τοῦ θυμιάματος ἐντός τοῦ ἀλταρίου τοῦ παρεκκλησίου τῆς Ἁγίας Ἑλένης τῶν Ἀρμενίων καί τῆς στάσεως ἡμῶν ἐν αὐτῷ κατά τήν ἡμετέραν ἑορτήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τῆς παύσεως τῶν ἐργασιῶν τῶν Ἀρμενίων εἰς τό ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως παρεκκλήσιον αὐτῶν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἄχρι διευθετήσεως διά κοινῆς συμφωνίας τῶν Τριῶν Μειζόνων Κοινοτήτων.
Αἱ ἐνέργειαι καί αἱ προσπάθειαι τῆς ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν διαφύλαξιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί τῶν Προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου οὐδόλως ἀπέσπασαν Αὐτήν ἐκ τῆς ἐξασκήσεως τοῦ καθαρῶς Ποιμαντικοῦ ἔργου ὑπό τήν ἰδιότητα Αὐτῆς εἴτε ὡς ἡγουμένου τῆς Ἀδελφότητος εἴτε ὡς Πατριάρχου τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν. Κατά τό παρελθόν καί κατά τό τρέχον ἔτος τῆς πανδημίας ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπεσκέφθη ἑορταζούσας ἱεράς Μονάς καί Κοινότητας καί ἐνίσχυσε τό φρόνημα τῶν μοναχῶν καί τῶν πιστῶν εἴτε διά τοῦ λόγου εἴτε διά βοηθείας οἰκονομικῆς. Ὡσαύτως ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον ἱερεῖς καί ἐπιτρόπους τοῦ ποιμνίου καί κατηύθυνεν αὐτούς εἰς τήν πρός τό συμφέρον αὐτῶν ἐπίλυσιν τῶν προβλημάτων τῶν Κοινοτήτων αὐτῶν. Ἡ πλέον ὅμως ἔμπρακτος συμπαράστασις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τοῦ Πατριαρχείου πρός τό ποίμνιον ὑπῆρξεν ἡ πρόσφατος συναφθεῖσα συμφωνία μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς διεθνοῦς Ἑταιρείας Raouabi, κατόπιν λήψεως τῆς σχετικῆς ἀδείας παρά τῆς Δημαρχίας Ἱεροσολύμων, διά τήν ἀνέγερσιν εἰς τήν ἐν Μπίρ Ναμπάλα-Μπετ-Χανίνε τῆς Νέας Ἀνατολικῆς Ἱερουσαλήμ ἰδιοκτησίαν τοῦ Πατριαρχείου τετρακοσίων διαμερισμάτων κατοικήσεως, σχολείου, καταστημάτων, γραφείων, ἐμπορικοῦ κέντρου, χώρων ἀναψυχῆς καί χώρων σταθμεύσεως εἰς τό κτιριακόν συγκρότημα «Al– Quds Lana / τά Ἱεροσόλυμά μας», ἔργον προοριζόμενον νά προσφέρῃ μεγάλην ἀνακούφισιν εἰς τό ἀσφυκτικόν στεγαστικόν πρόβλημα τῆς Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων. Εἰς τήν καλλιτέραν περίθαλψιν τῆς ὑγιείας τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου ἀλλά καί παντός ἀσθενοῦντος ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος καί ἐθνικότητος θά συντελέσῃ τό προσφάτως ἀγορασθέν διά τήν Πολυκλινικήν «Ἅγιος Βενέδικτος» ἀκτινογραφικόν μηχάνημα, δωρεά τοῦ κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου ἐνεργείαις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.
Διά τήν εὐημερίαν τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἐκαλλιεργήθη ἡ συνεργασία μεταξύ τῶν τοπικῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τό Πατριαρχεῖον. Μετά τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν διετηρήθη ἡ ἐν Χριστῷ κοινωνία, τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τονιζούσης πάντοτε τήν ἀναγκαιότητα συνεχίσεως τοῦ διαλόγου διά τήν ἐπίλυσιν καί τῶν πλέον ἀκανθωδῶν προβλημάτων.
Διά τήν συνέχισιν, αὔξησιν καί τόν ἐμπλουτισμόν τοῦ θεαρέστου ἔργου τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος συμπορεύεται μετ’ Αὐτῆς καί συμπαρίσταται εἰς αὐτήν ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος καί πᾶσα ἡ Ἀδελφότης, ἑκάστου μέλους αὐτῆς διαθέτοντος τά προσόντα αὐτοῦ, τήν πεῖραν, τήν παιδείαν, τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπην, ὑπακοήν καί τόν σεβασμόν πρός τόν Πατριαρχικόν θεσμόν καί πρός Ὑμᾶς τόν Προκαθήμενον αὐτοῦ, «ἱστάμενον εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ».
Ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος ὑψῶ τό ποτήριον, Μακαριώτατε, εὐχόμενος Ὑμῖν ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ καί καρποφόρα, ἐν κραταιᾷ κυβερνητικῇ δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου ἄνωθεν καί ἐν ἀγαλλιάσει ἐκ τῆς θέας τῶν τέκνων Ὑμῶν, ὡς νεοφύτων ἐλαιῶν καρποφορούντων πέριξ τῆς τραπέζης Ὑμῶν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους ἡμῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».
Στη συνέχεια προσφωνήσεις απήυθηναν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Βλιώρας, αντιπρόσωποι των Κοινοτήτων του ποιμνίου, ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας και άλλοι.
Από την πλευρά του ο Μακαριώτατος αφού πρώτα εξέφρασε τις ευχαρίστιες του, στην αντιφώνηση του ανέφερε τα εξής:
«Ὑψώσω σε, ὁ Θεός μου ὁ βασιλεύς μου, καί εὐλογήσω τό ὄνομά σου εἰς τόν αἰῶνα καί εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Ψαλμ. 144,1), ψάλλει ὁ Προφητάναξ Δαβίδ.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί Χριστιανοί.
Ἡ ἄμπελος τοῦ Κυρίου, δηλονότι ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἥν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά Αὐτοῦ καί ἐπότισεν τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ αἵματι (πρβλ. Ψαλμ. 79,15-16), ἑορτάζει σήμερον τήν Δεκαεξαετῆ ἐπέτειον τῆς ἐλέῳ Θεοῦ ἐγκαταστάσεως τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος ἐπί τοῦ Ἀποστολικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου καί δικαίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου αὐτῆς.
Ἡ ἑόρτιος αὕτη ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναξιότητα Ἡμῶν ἀλλ’ εἰς τόν θεοΐδρυτον καί ἀποστολικόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας «καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος» (Πράξ. 20,28) κατά τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν.
Διό καί κατήλθομεν μετά τῶν τιμίων μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ «τῷ ἐνεργοῦντι ἐν ὑμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. 2,13) κατά Παῦλον.
Ἡ ἄχρι τοῦδε Πατριαρχική, ἡγουμενική, μοναστική καί ποιμενική Ἡμῶν διακονία «ἐπί τοῦ θρόνου τῆς χάριτος τοῦ Ἀρχιερέως τοῦ μεγάλου τοῦ διεληλυθότος τούς οὐρανούς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξ οὗ λαμβάνομεν ἔλεον καί χάριν» (πρβλ. Ἑβρ. 4,14-15), τοῦ θρόνου, δηλονότι τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί κατοικητητρίου τοῦ Θεοῦ Σιών τῆς ἁγίας, ἕνα καί μοναδικόν σκοπόν ἔσχεν, τήν διαφύλαξιν τῆς θεοσδότου Ἀποστολικῆς παραδόσεως, τήν παρακαταθήκην τῆς ὑγιαινούσης πίστεως καί τῆς ὀρθοτομήσεως τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, τῆς γενομένης διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου «καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας» (Ἰωάν. 1,14).
Προσέτι δέ, εἰς τήν διατήρησιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀποτελούντων τά ἁπτά καί ἀψευδῆ μαρτύρια τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς εὐσεβείας (Α΄ Τιμ. 3,16) ἀλλά καί τῶν ἱερῶν τόπων τῆς λογικῆς λατρείας ὡς καί τῆς προασπίσεως τῶν ἐπ’ αὐτῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τε καί ἔθνους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Οὐχ ἧττον ἀκούοντες εἰς τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου: «ἀπό ῾Ιεροσολύμων μή χωρίζεσθαι, ἀλλά περιμένειν τήν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός ἥν ἠκούσατέ μου» (Πράξ. 1,4), οὐκ ἐπαύσαμεν ὑψώνειν τήν φωνήν ἡμῶν πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ἐπιχωρίως καί διεθνῶς ὑπέρ τῆς μή ἀλλοιώσεως τοῦ ὑφισταμένου πολυπολιτισμικοῦ, πολυθρησκευτικοῦ καί πολυεθνικοῦ χαρακτῆρος τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ, τῆς ἀποτελούσης τήν πνευματικήν πρωτεύουσαν ὅλου τοῦ κόσμου, ἰδιαιτέρως δέ ὑπέρ τῆς ἐνισχύσεως ἠθικῶς τε καί ὑλικῶς τῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ διαβιούντων Χριστιανῶν.
Τοῦτο δέ πράττομεν ἐν τῷ ὑπό τῆς θείας Προνοίας ἀνατεθέντι προτάγῳ θεσμικῷ ῥόλῳ τοῦ Παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ διεθνῶς ἀνεγνωρισμένου, ἐν τῇ ἐξασκήσει τῆς πνευματικῆς καί θρησκευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς, ἀλλά καί τῆς μερίμνης ὑπέρ διαφυλάξεως τοῦ ὑφισταμένου καθεστῶτος, τόσον τοῦ προσκυνηματικοῦ, ὅσον καί τοῦ δημογραφικοῦ, ἐν τῇ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλήμ, τοῦ ἐπαπειλουμένου ἀπό τῶν ἀποκαραδοκούντων τήν ἀλλοίωσιν αὐτοῦ. Οὐ μήν ἀλλά «πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περί ὑμῶν» (Α΄ Πετρ. 5,7) παραγγέλει ὁ θεσπέσιος Πέτρος.
Ἡ ἐνθρονιστήριος αὕτη δεκαεξαετής ἐπέτειος τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος καλεῖ ἡμᾶς οὐχί εἰς καύχησιν ἀλλ’ εἰς ἐγρήγορσιν. «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πετρ. 5,8) λέγει ὁ Πρωτοκορυφαῖος Πέτρος. Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν, δηλονότι ἐν Χριστῷ, αὕτη ἐστίν, κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος, τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν (πρβλ. Β΄ Κορ. 1,12).
Στοιχοῦντες «τῷ κανόνι τούτῳ» (Γαλ. 6,16), δηλονότι τῷ λόγῳ τοῦ Παύλου, «τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν», καλούμεθα ἵνα «πληροφορήσωμεν τήν διακονίαν ἡμῶν ποιοῦντες ἔργον Εὐαγγελιστοῦ» (πρβλ. Β΄ Τιμ. 4,5) ἐν τῷ συγχρόνῳ ἡμῖν κόσμῳ τῆς παγκοσμιοποιήσεως διά τῆς ὁποίας «τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» (Β΄ Θεσ. 2,7), τουτέστιν «βλασφημία, ὑπερηφανία καί ἀφροσύνη» (Μάρκ. 7,22).
Εἰς τήν Πατριαρχικήν καί ἡγουμενικήν Ἡμῶν διακονίαν τοῦ ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ θρόνου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἔχομεν συνεργούς καί συλλειτουργούς τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ Ἡμῖν Πατέρας καί Ἁγιοταφίτας ἀδεφλούς, Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, τούς διακρινομένους διά τόν ἔνθεον αὐτῶν ζῆλον καί τήν θυσιαστικήν τοῦς Ἁγιοταφιτισμοῦ αὐταπάρνησιν, ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας: «Πάντες οὖν ἐν ὁμονοίᾳ ἀλλήλους ἀγαπήσωμεν, καί μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τόν πλησίον, ἀλλ’ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ, ὑποτασσόμενοι τῷ Θεῷ δι’ αὐτοῦ ἐν Χριστῷ».
Ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγομεν ὁ ἀγών ἡμῶν εἶναι ἀγών «πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης» (Ἐφ. 4,14) καί τοῦ μερισμοῦ, δηλονότι τοῦ σχίσματος τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. «Πᾶσα πόλις ἤ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτήν οὐ σταθήσεται» (Ματθ. 12,25) λέγει Κύριος. Διό καί ἡμεῖς οἱ διακονοῦντες ἐν τοῖς ἱεροῖς τόποις τῆς Γεννήσεως, τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «δι’ οὗ τήν καταλλαγήν ἐλάβομεν» (Ρωμ. 5,11), οὐ παυόμεθα προσεύχεσθαι ὑπέρ τῆς τηρήσεως τῆς ἑνότητος τοῦ Πνεύματος ἐν «τῷ συνδέσμῳ τῆς Εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3).
Τάς μεθοδείας ταύτας τῆς πλάνης, τοῦ μερισμοῦ καί τοῦ ψεύδους τοῦ Διαβόλου καταγράφει ἡ ἱερά ἱστορία τοῦ παρελθόντος, ἀλλά καί τοῦ παρόντος αἰῶνος, τῆς Ἐκκλησίας γενικώτερον καί τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων εἰδικώτερον, δηλονότι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ ὑπό τῶν υἱῶν τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου (Λουκ. 18,8) διαβαλλομένου ἀλλ’ οὐ καταβαλλομένου.
Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Πατρός τῶν φώτων καί τῆς ἀληθείας, «ἵνα κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ» διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως. Ἡ δέ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐνισχύῃ πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ διακονίᾳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀδιαψεύστων μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν ὡς καί τῆς διαποιμάνσεως τοῦ ὑπό τῆς λοιμώδους πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ δοκιμαζομένου εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας διά τῆς παρουσίας αὐτῶν τήν Ἐνθρονιστήριον ταύτην ἑορτήν Ἡμῶν, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν φωτιστικήν ἐνέργειαν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελον Βλιώραν, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Πατριαρχείου κ. Σαμήρ Ζανανήρη καί τήν καθηγήτριαν κ. Καφετζῆ καί τόν καθηγητήν κ. Κόγκον, τόν κ. Μορίς Σαμπέλα, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Πολυκλινικῆς «Ἅγιος Βενέδικτος», τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἀσντόντ Ρωσοφώνου Κοινότητος, τούς Ἐντιμοτάτους κ. Ἀθανάσιον Ἀμποῦ Ἀέτα καί Ὄντε Ἀΐσα, τόν Ἁγιογράφον Γαβριήλ καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου».
Μετά την λήξη της τελετής, παρετέθη μεσημβρινή μοναστηριακή τράπεζα.
Δείτε βίντεο και περισσότερες φωτογραφίες:
