Την Κυριακή 14/ 27 Σεπτεμβρίου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εορτάστηκε η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η Εκκλησία εορτάζει ότι μετά την αποπεράτωση της οικοδομήσεως του Ναού της Αναστάσεως (326-336 μ. Χ. ) και μετά την τελετή των Εγκαινίων στις 13 Σεπτεμβρίου 336 μ. Χ. η Αγία Ελένη με τον Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο ύψωσαν στο χώρο του Φρικτού Γολγοθά τον Τίμιο Σταυρό για να τον δουν τα συγκεντρωμένα πλήθη που φώναζαν “Κύριε Ελέησον”. Η πράξη αυτή εορτάζεται 14 Σεπτεμβρίου κάθε έτους.
Στο Καθολικόν του Ναού της Αναστάσεως τελέστηκε Μέγας Εσπερινός μετ’ Αρτοκλασίας, Εσπερινός Παρρησίας μετά την υποδοχή και την προϋπάντηση στο προσκύνημα της Αγίας Αποκαθηλώσεως, τον Πανάγιον Τάφος και την προσκύνηση στο Φρικτό Γολγοθά υπό των Συνοδικών προεξάρχοντος της Α. Θ.Μ. Πατριάχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου και συνιερουργούντων Αγιοταφιτών Πατέρων.
Την Κυριακή, κυριώνυμο ημέρα της εορτής, τελέστηκε Θεία Λειτουργία στο Καθολικό του Ναού της Αναστάσεσως προεξαρχόντους του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου με συλλειτουργούς τον Σεβασμιώτατο Μηητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και τους Σεβασμιωτάτους Αρχιεπισκόπους Γεράσων κ. Θεοφάνη, Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχο, Σεβαστείας κ. Θεοδόσιο, Πέλλης κ. Φιλουμένο, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ και τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Μαδάβων κ. Αριστόβουλο. Παρών ήταν και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευάγγελος Βλιώρας με μέλη του Ελληνικού Γενικού Προξενείου και ελάχιστοι πιστοί λόγω των μέτρων προστασίας από την πανδημία.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας άρχισε η Λιτανεία από την ωραία Πύλη του Καθολικού, πέρασε το προσκύνημα της Αγίας Αποκαθηλώσεως και έγινε η Ύψωση στο προσκύνημα της Ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Ελένης. Εκεί η Λιτανεία πέρασε αριστερά του “Μη μου άπτου” και μετά την περιήγηση τρεις φορές γύρω από τον Άγιο Τάφο ανήλθε στο Φρικτό Γολγοθά. Εκεί ο Μακαριώτατος ύψωσε τον Σταυρό προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Παρακολουθήστε το βίντεο της Λιτανείας:
Ἠκολούθησεν ἄνοδος τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας εἰς τήν αἴθουσαν τῶν Πατριαρχείων, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν οὕτως:
«Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστί» (Α΄ Κορ. 1,18), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καί ἀναλυτικώτερον, «τό περί τοῦ Σταυροῦ κήρυγμα εἰς ἐκείνους μέν πού βαδίζουν τόν δρόμον τῆς ἀπωλείας, φαίνεται μωρία καί ἀνοησία. Εἰς ἡμᾶς ὅμως/, πού εἴμεθα εἰς τόν δρόμον τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμις Θεοῦ, πού σῴζει», κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Διό καί ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, παρά τά ἐπιβληθέντα περιοριστικά μέτρα ἕνεκεν τῆς λοιμώδους νόσου τοῦ κορονοϊοῦ, κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα μετά παρρρησίας ἐτελέσαμεν τό μέγα μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἀφ’ ἑνός καί τήν τελετήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀφ’ ἑτέρου μετ’ ἐμποδίων, τόσον ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης Εὑρέσεως αὐτοῦ, ὅσον καί ἐν τῷ Φρικτῷ Γολγοθᾷ, τῷ τόπῳ δηλονότι τῆς πήξεως αὐτοῦ καί τῆς ἐν αὐτῷ Σταυρώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑψίστην θεολογικήν σημασίαν τοῦ Σταυροῦ λέγει: «Πᾶσα μέν οὖν πρᾶξις καί θαυματουργία Χριστοῦ μεγίστη καί θεία καί θαυμαστή, ἀλλά πάντων ἐστί θαυμαστότερον ὁ Τίμιος Αὐτοῦ Σταυρός. Δι’ οὐδενός γάρ ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, ἡ τοῦ προπάτορος ἁμαρτία λέλυται, ὁ ᾅδης ἐσκύλευται, ἡ ἀνάστασις δεδώρηται, δύναμις ἡμῖν τοῦ καταφρονεῖν τῶν παρόντων καί αὐτοῦ τοῦ θανάτου δέδοται, ἡ πρός τήν ἀρχαίαν μακαριότητα ἐπάνοδος κατόρθωται, πύλαι παραδείσου ἠνοίγησαν, ἡ φύσις ἡμῶν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ κεκάθικε, τέκνα Θεοῦ καί κληρονόμοι γεγόναμεν, εἰμή διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Διά σταυροῦ γάρ ταῦτα πάντα κατόρθωται … Ἰδού ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι ὁ σταυρός τήν ἐνυπόστατον τοῦ Θεοῦ σοφίαν καί δύναμιν ἡμᾶς περιέβαλεν».
Ὄντως ὁ σταυρός, ὡς ὄργανον τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, μᾶς περιέβαλε μέ τήν ἐνυπόστατον δύναμιν καί σοφίαν τοῦ Θεοῦ, κατά τό εἰρημένον ἐν τῷ βιβλίῳ τῶν «Παροιμιῶν Σολομῶντος»: «Μακάριος ἄνθρωπος ὅς εὗρε σοφίαν … ξύλον ζωῆς ἐστι πᾶσι τοῖς ἀντεχομένοις αὐτῆς, καί τοῖς ἐπερειδομένοις ἐπ’ αὐτήν ὡς ἐπί Κύριον ἀσφαλής», (Παρ. 3,13… 3,18). Μέ ἄλλα λόγια, ἡ σοφία εἶναι τό παραδείσιον δένδρον τῆς ζωῆς δι’ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κρατοῦνται ἀπό αὐτήν καί εἰς τούς στηριζομένους εἰς αὐτήν γίνεται στήριγμα ἀσφαλές, ὡς ἐάν ἐστηρίζοντο εἰς αὐτόν τόν Κύριον. Τοῦτο δέ τό ξύλον τῆς ζωῆς δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Παραδείσου ξύλον τῆς ζωῆς τοῦ εἰδέναι γνωστόν καλοῦ καί πονηροῦ, (Γεν. 2,9.3, 22).
Ἡ ἰδιαιτέρα τιμή ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀποδιδομένη εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν διατυπώνεται ἐναργέστατα ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ λέγοντος: «Τοῦτον τόν Τίμιον Σταυρόν προετύπωσε τό ξύλον τῆς ζωῆς τό ἐν τῷ Παραδείσῳ ὑπό Θεοῦ πεφυτευμένον, ἐπεί γάρ διά ξύλου ὁ θάνατος, ἔδει καί διά ξύλου δωρηθῆναι τήν ζωήν καί τήν ἀνάστασιν».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἐσταυρωμένος Χριστός εἶναι τό ξύλον τῆς ζωῆς, δηλονότι αὐτός οὗτος ὁ Τίμιος Σταυρός, διά τοῦ ὁποίου γίνονται κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς δυνάμεως καί τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ οἱ κηρύσσοντες Χριστόν ἐσταυρωμένον, κατά τόν θεῖον Παῦλον λέγοντα: «Ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν, αὐτοῖς δέ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καί Ἕλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν», (Α΄ Κορ.1,23-24).
Ἡ δέ Θεοῦ δύναμις καί Θεοῦ σοφία, τουτέστιν ὁ Χριστός, εἶναι ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου, ὡς θεολογικῶς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Κοσμᾶς: «Μυστικός εἶ, Θεοτόκε, Παράδεισος, ἀγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, ὑφ’ οὗ τό τοῦ σταυροῦ ζωηφόρον ἐν γῇ πεφυτούργηται δένδρον, δι’ οὗ νῦν ὑψουμένου προσκυνοῦντες Αὐτόν, σέ μεγαλύνομεν».
Διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, λοιπόν, τοῦ σήμερον καί «νῦν» ὑψουμένου δι’ ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προσκυνοῦμεν και δοξάζομεν τόν ἴδιον τόν Χριστόν, τόν ἐπί σταυροῦ θυσιασθέντα, «ἵνα λυτρώσῃ ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλῶν ἔργων», (Τίτ. 2,14). Ἀμήν. Ἔτη Πολλά.
Δείτε φωτογραφίες:
