Εορτή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
Την Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2024, εορτάσθηκε (με το παλαιό ημερολόγιο) στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή του οσίου Πατρός ημών Σάββα του Ηγιασμένου.
Προς τιμή του Αγίου τελέσθηκε ολονύκτια αγρυπνία στην Ιερά αυτού Λαύρα προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Αριστοβούλου ως Αρχιερέα της σειράς, του Γέροντος Αρχιγραμματέα Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και Αραβοφώνων και Ρωσοφώνων Ιερέων. Τους ιερούς ύμνους απέδωσαν ο Γραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Ιεροδιάκονος π. Συμεών ελληνιστί δεξιά και η Αραβική χορωδία αριστερά.
Στο Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο ως έπεται:
«Δίκαιοι δέ εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι, καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν, καί ἡ φροντίς αὐτῶν παρά ῾Υψίστῳ· διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτούς καί τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν», (Σοφ. Σολομ.5, 15-16).
Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ὁ ποδηγέτης τῶν μοναστῶν Σαββας ὁ Ἡγιασμένος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ εὐλογημένῃ αὐτοῦ καί περιακούστῳ Λαύρᾳ, ἵνα εορτίως τιμήσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.
Ἡ θεόθεν δοθεῖσα χάρις εἰς τόν θεόφρονα Σάββαν ἀνέδειξεν αὐτόν ἰσοστάσιον τῶν Ἀγγέλων, ὁμόσκηνον τῶν Ὁσίων, συνόμιλον τῶν προφητῶν καί συγκληρονόμον Μαρτύρων καί Ἀποστόλων, διό καί εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος τῶν κατορθωμάτων αὐτοῦ. Ἀψευδής μάρτυς τῶν κατορθωμάτων τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα εἶναι τό πρό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν κείμενον ἄφθαρτον αὐτοῦ καί ὁλόσωμον σκήνωμα.
Ὁ ἐκ τῆς χώρας τῶν Καππαδοκῶν ὁρμώμενος Σάββας συνέδεσε τόν ἀσκητικόν αὐτοῦ βίον ἐκ παιδικῆς ἡλικίας ἀφ’ ἑνός μέν μέ τήν Ἁγίαν Γῆν τῆς Παλαιστίνης ἀφ’ ἑτέρου δέ μέ τούς διασήμους ἀσκητάς καί καθηγητάς τῆς ἐρήμου Θεοδόσιον τόν Κοινοβιάρχην, Γεράσιμον τόν Ἰορδανίτην, Θεόκτιστον τόν ὅσιον καί Εὐθύμιον τόν Μέγαν, τόν μυήσαντα αὐτόν εἰς τό ἄρρητον καί θεῖον μυστήριον τῆς εὐσεβείας, τοὐτέστιν τήν κατά Χριστόν πολιτείαν, τήν ἄγουσαν εἰς τήν θεωρίαν τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, τήν θέωσιν, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Τό κατ’ εἰκόνα τηρήσας ἀλώβητον, νοῦν ἡγεμόνα κατά παθῶν ὀλεθρίων, ἀσκητικῶς ἐνστησάμενος, εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν ὡς δυνατόν ἀνελήλυθας· ἀνδρικῶς γάρ τήν φύσιν ἐκβιασάμενος, ἔσπευσας τό χεῖρον καθυποτάξαι τῷ κρείττονι, καί τήν σάρκα δουλῶσαι τῷ πνεύματι. Ὅθεν Μοναζόντων, ἀνεδείχθης ἀκρότης, πολιστής τῆς ἐρήμου, εὐδρομούντων ἀλείπτης, κανών ἀρετῆς ἀκριβέστατος …».
Ὁ Θεόπνευστος Σάββας ἀνεδείχθη ὄντως «κανών ἀρετῆς ἀκριβέστατος», διό ἤκουσε τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ καλοῦντος πάντα τόν πιστεύοντα εἰς τήν Ἑαυτοῦ βασιλείαν καί δόξαν. Ὁ ὅσιος Σάββας ἐδέχθη τόν λόγον τοῦτον τοῦ Εὐαγγελίου οὐχί ὡς λόγον ἀνθρώπων, ἀλλά καθώς ἐστιν ἀληθῶς ὡς λόγον Θεοῦ, ὅς καί ἐνεργεῖται ἐν αὐτοῖς τοῖς πιστεύουσιν» (Α’ Θεσ. 2,13) κατά τόν θεῖον Παῦλον. Ὁ λόγος οὗτος τοῦ Θεοῦ ἐφώτιζε, ἐνίσχυε καί κατηύθυνε τά διαβήματα τοῦ θεοφόρου Σάββα πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ, τοὐτέστιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, τῶν προαγουσῶν εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. «Ἡμῶν τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει», (Φιλιπ. 3,20) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος. Ὁ δέ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός παρήγγειλε τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ λέγων: «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, καί ἐγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν», (Ἰωάν. 14,21).
Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Χριστοῦ «καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν», κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας, ἀφοροῦν εἰς τήν θεοπτίαν, τήν ὁποίαν ἀπολαμβάνουν οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ. Εἰς αὐτούς, τούς καθαρούς δηλονότι, διαλάμπει ὁ Χριστός διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἐμφανίσω γάρ φησιν αὐτῷ ἐμαυτόν. Καθαροί γάρ παρά τοῖς καθαροῖς. Οἱ περί τῆς θεοπτίας ἔσονται λόγοι· διαλάμπει δέ ὁ Χριστός ἐν αὐτοῖς διά τοῦ ἰδίου δηλονότι Πνεύματος».
Κοινωνός καί μέτοχος τῆς θεοπτίας ταύτης ἐγένετο διά τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ ὁ θεσπέσιος Πατήρ ἡμῶν Σάββας, κατά τό πρότυπον τοῦ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖο,ς ὡς λέγει Κύριλλος, «πεποίητο μέν γάρ ἐπί ἀφθαρσίᾳ καί ζωῇ ἦν δέ αὐτῷ καί ὁ βίος ἁγιοπρεπής ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ὅλος ἦν καί διά παντός ἐν θοπτίαις ὁ νοῦς, εὐδίᾳ δέ καί γαλήνη τό σῶμα, κατηρεμούσης ἁπάσης αἰσχρᾶς ἡδονῆς»… ἐπειδή δέ ὁ Ἀδάμ πέπτωκεν ὑφ’ ἁμαρτίαν… νενόσηκεν οὖν ἡ φύσις τήν ἁμαρτίαν διά τῆς παρακοῆς ἑνός, τοὐτέστι τοῦ Ἀδάμ» [Καί ἁπλούστερον· ὁ Ἀδάμ ἐδημιουργήθη μέ σκοπόν τήν ἀφθαρσίαν καί τήν αἰωνίαν ζωήν, ὁ βίος δέ αὐτοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς ἦτο ἁγιοπρεπής ὁ νοῦς του ἦτο ὅλος καί διά παντός εἰς κατάστασιν θεοπτίας, τό δε σῶμα αὐτοῦ ἦτο σέ ἠρεμίαν καί γαλήνην, διότι κάθε αἰσχρά ἡδονή ἦτο ἐντελῶς καθησυχασμένη, ἐπειδή ὅμως ὁ Ἀδάμ ἔπεσεν εἰς τήν αμαρτίαν… ἡ (ἀνθρωπίνη) φύσις ὑπέστη ἀσθένειαν τῆς ἁμαρτίας ἐξ αἰτίας τῆς παρακοῆς ἑνός (ἀνθρώπου), δηλαδή τοῦ Ἀδάμ].
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω καταδείκνυται ἐναργέστατα ὅτι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος λέγει «ὅτι ἐγώ ζῶ καί ὑμεῖς ζήσεσθε», (Ἰωάν. 14,19), ἐπέτυχε μετά τήν ἐκ νεκρών ἀναβίωσιν Του, τοὐτέστιν τήν Ἀνάστασιν αὐτοῦ, τήν ἐπαναδρομήν (τήν ἐπαναφοράν) τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως εἰς τό «ὅπερ ἦν ἐξ ἀρχῆς», ἀποδείξας οὕτως τόν ἄνθρωπον ἄφθαρτον κατά τόν Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.
Τῆς ἀφθαρσίας ταύτης τῆς δόξης τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοὐτέστιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, σύμμορφος ἐγένετο καί ὁ θεοφόρος Πατήρ ἡμῶν Σάββας, ὁ ὁποῖος περιληφθείς ζωήν τήν αἰώνιον συζῇ τῷ ατελευτήτῳ καί ἀεί ζῶντι Δεσπότῃ ἡμῶν.
Διό καί ἡμεῖς, οἱ τιμῶντες σήμερον τήν σεπτήν τοῦ ἡγιασμένου Πατρός ἡμῶν Σάββα μνήμην παρακαλέσωμεν αὐτόν, ἵνα σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἱκετεύῃ Κυρίῳ τῷ Θεῶ ἡμῶν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὑπέρ εἰρήνης ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν καί ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἑορτάσαι τό μέγα καί ἄρρητον μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τήν Γέννησιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ.
Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα».
Άμα τη Απολύσει έλαβε χώρα λιτανεία τρις πέριξ του τάφου του Αγίου Σάββα. Ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα. Ο Μακαριώτατος ευλόγησε τους Πατέρες, ενω εκείνοι τον ευχαρίστησαν για την παρουσία και την ευλογία της θείας Λειτουργίας.
Κατά την αναχώρησή του ο Μακαριώτατος διήλθε από την Ιερά Μονή Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, όπου εκεί τον υποδέχθηκε ο πολιός τη ηλικία ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος.
Την ίδια μέρα εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και με Εσπερινό αφ’ εσπέρας μετ’ Αρτοκλασίας στο εν τη Ιερά Μονή των Αρχαγγέλων παρεκκλήσιό του και με θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Αρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, συλλειτουργούντος του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου. Έψαλλαν μοναχές του Πατριαρχείου, ενώ συμμετείχαν προσευχητικά μοναχές, μοναχοί, πιστοί από τα Ιεροσόλυμα, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν από τον ηγούμενο και ανακαινιστή του Ιερού Ναού Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου.
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.
