Η εορτή των Αγίων Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών στην Ιερά Μονή Χοζεβά

Η μνήμη των Αγίων Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών εορτάσθηκε σήμερα Σάββατο, 8 /21 Ιανουαρίου 2023,από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στην Ιερά Μονή του Χοζεβά, που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Χειμάρρου Χορράθ, στο ρεύμα προς Ιεριχώ.

Η Εκκλησία την ημέραν αυτή ενθυμείται ότι ο Άγιος Ιωάννης προσήλθε στην Ιεράν Μονήν Χοζεβά, παραιτηθείς της εν Καισαρεία Επισκοπής αυτού, κατέστη πόλος έλξεως πνευματικής, ο δε Άγιος Γεώργιος προσήλθε από τα Λεύκαρα της Κύπρου και ανακαίνισε την Μονή εκ της Περσικής εισβολής του 614 μ.Χ.

Η μνήμη των οσίων ανδρών τούτων τιμήθηκε με Ολονύκτια Αγρυπνία προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου και συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιεραπόλεως κ. Ισιδώρου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων ως του Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου και του Χοζεβίτου Ιερομονάχου π. Χρυσογόνου, ψαλλόντων των κ. Σταύρου Χρήστου, ψάλτου εις τον Ναόν Αγίας Παρασκευής Αττικής, κ. Παπαδημητρίου Νικολάου Πρωτοψάλτου του Ιερού Ναού Αγίας Κυριακής Πύργου Ηλείας, κ. Σταύρου Ιωάννου Πρωτοψάλτου εις τον Ιερόν Ναόν Αγίου Δημητρίου Τριπόλεως, κ. Θεοτοκάτου Νικολάου Λαμπαδαρίου εις τον Ι. Ναόν Προφήτου Ηλιού του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής, κ Κάμτσιου Ηλιού και Παναγιώτου, Πρωτοψάλτου και Λαμπαδαρίου αντιστοίχως του παρεκκλησίου Αγίων Αποστόλων του Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής, μετά των μοναχών της Μονής, αλλά και τη συμμετοχή πλήθους πιστών για πρώτη φορά μετά την απερχομένη πανδημίαν του covid – 19.

Η προσφώνηση του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής του Χοζεβά

«Χαίρετε, κανόνες ἄκρας ταπεινοφροσύνης»,

«Χαίρετε, εἰκόνες διαυγοῦς σωφροσύνης»,

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν Συνοδείας,

Συνεκεντρώθημεν διά μίαν εἰσέτι φοράν, ὅπως ἑορτάσωμεν τήν ἐτήσιον μνήμην τῶν δύο Ἁγίων Κτιτόρων τῆς ἱστορικῆς τοῦ Χοζεβᾶ Λαύρας, Γεωργίου καί Ἰωάννου καί τῶν τρισχιλίων Χοζεβιτῶν Ὁσιομαρτύρων τήν ἐπαύριον.

Αἱ ἀρεταί των, πάμπολλαι! Βάσει τῆς μεστῆς νοημάτων, ἐξαιρέτου πνευματικοῦ ὕψους διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου, μία ἀρετή πασῶν ἀνωτέρα:

Ἡ ἁγία ταπείνωσις!

Εἰς τάς, «Περί ὑπερηφανείας», διδαχάς τοῦ Ἁγίου πρός τούς Χοζεβίτας Μοναχούς, διαβάζομεν:

«Ἡ ταπεινοφροσύνη, τεκνία, ὕψωμα (ἤτοι καύχημα) ἔχει τόν Μονογενῆ τοῦ Θεοῦ Υἱόν, Ὅστις ἐταπείνωσεν Ἑαυτόν ἕως θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ … λέγω ὑμῖν, ἀδελφοί, ὅτι οὐκ ἔστι Ἕλλην ἤ Ἰουδαῖος ἤ Σαμαρείτης, ὅστις ἔχει ἀληθινήν εὐλάβειαν, πραότητα καί ταπεινοφροσύνην καί οὐκ ἔστιν ἀγαπητός καί πολυαγαπητός παρά Θεοῦ καί ἀνθρώπων … ταύτας λοιπόν τάς ἀρετάς ἄς ἀποκτήσωμεν: τήν ταπείνωσιν καί τήν εὐλάβειαν. Ἀγωνίσθητε, ἀδελφοί,συμπαριστάμενοι ἀλλήλοις ἐν ταπεινοφροσύνῃ».

Τοιαῦτα ἐδίδασκεν τούς Χοζεβίτας ὁ Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος. Οὐ μόνον ἐδίδασκεν, μᾶλλον δέ καί ἔπραττεν!

Ἀμφότεροι οἱ Ἅγιοι Ἰωάννης καί Γεώργιος διακατείχοντο, οὐ μόνον ὑπό ταπεινώσεως, ἀλλά κυρίως καί ἐξόχως, ὑπό ἀκραιφνοῦς καί γνησίας ταπεινοφροσύνης. Τήν διακριτήν, μάλιστα, διαφοράν τῶν δύο ἐννοιῶν, διασαφηνίζει ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Νικήτας ὁ Στηθᾶτος εἰς τήν δευτέραν ἐκατοντάδα τῶν κεφαλαίων του:

«Ἡ ταπείνωσις κατορθοῦται μέ κάθε κακοπάθειαν καί με τούς ἐξωτερικούς κόπους τῆς ἀρετῆς … Ἡ ταπεινοφροσύνη ὅμως εἶναι τί τό θεῖον καί οὐράνιον καί γεννᾶται … διά τῆς ἐπελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». (Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, τόμ Δ΄ σ.86,87, Α΄ ἔκδοσις 1987, «Τό περιβόλι τῆς Παναγίας»).

Τήν ὑψοποιόν ἀκριβῶς ταπεινοφροσύνην, ἥτις παντελῶς – φεῦ – ἐκλείπει εἰς τάς ἡμέρας ἡμῶν, παρακαλῶ εὐχηθῆτε, Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ἵνα ἅπαντες ἀποκτήσωμεν. Καί ὄντως βαδίσωμεν ἐν τῳ βίῳ μετριοφρόνως, ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς τοῦ Κυρίου ἀγάπης, Ἀμήν».

Ἀκολούθως ἐτελέσθη ἡ ὁλονύκτιος ἀγρυπνία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου καί τοῦ Χοζεβίτου Ἱερομονάχου π. Χρυσογόνου, ψαλλόντων τῶν κ. Σταύρου Χρήστου, ψάλτου εἰς τόν Ναόν Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, κ. Παπαδημητρίου Νικολάου Πρωτοψάλτου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Κυριακῆς Πύργου Ἠλείας, κ. Σταύρου Ἰωάννου Πρωτοψάλτου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Τριπόλεως, κ. Θεοτοκάτου Νικολάου Λαμπαδαρίου εἰς τόν Ἱ. Ναόν Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Δήμου Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, κ Κάμτσιου Ἠλιοῦ καί Παναγιώτου, Πρωτοψάλτου καί Λαμπαδαρίου ἀντιστοίχως τοῦ παρεκκλησίου Ἁγίων Ἀποστόλων τοῦ Δήμου Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, μετά τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς, ἐν συμμετοχῇ λαοῦ πολλοῦ διά πρώτην φοράν μετά τήν ἀπερχομένην πανδημίαν τοῦ covid – 19.

Το κήρυγμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων

«Καί εἶπα· νῦν ἠρξάμην, αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», (Ψαλμ. 76,11) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἡ ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ἐπιφανεῖσα σωτήριος Χάρις τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ σεμνείῳ τοῦ Χοζεβᾶ, ἵνα τιμήσωμεν ἑορτίως τήν σεπτήν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου.

Οὗτος παιδιόθεν φλεγόμενος ὑπό τοῦ πόθου τῆς μονήρους καί ἀσκητικῆς ζωῆς, πρός τήν ὁποίαν καί ἐτράπη καί ἀφού παρέμεινεν ὑπηρετῶν τούς γέροντας γονεῖς του μέχρι τοῦ θανάτου αὐτῶν, ἐγκατέλιπε τήν γενέτειραν αὐτοῦ νῆσον Κύπρον διά τούς Ἁγίους Τόπους. Τότε παραλαμβάνει αὐτόν ὁ ἀδελφός του μοναχός Ἡρακλείδης καί τόν ὁδηγεῖ εἰς τήν περίφημον διά τήν αὐστηρότητά της καί τούς ὁσίους μοναχούς της, τήν κοινοβιακήν ταύτην Μονήν τοῦ Χοζεβᾶ.

Ἀκούσωμεν τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτοῦ λέγοντος: «Οὐχ ὁδοῦ μῆκος ἴσχυσεν, οὐδέ τόπων δυσχέρεια, παραλῦσαι Ὅσιε τό διάπυρον, τῆς πρός Θεόν ἐκδημίας σου· κἀκεῖ γάρ γενόμενος καί τοῖς τόποις εὐφρανθείς, οὗ οἱ πόδες ἐπάτησαν, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν οὐκ ἠμέλησας ὅλως, εἰ μή φθάσῃς δι’ ἀσκήσεως καί πόνων καί πρός Σιών τήν οὐράνιον».

Ὄντως, «τό διάπυρον τῆς πρός Θεόν ἐκδημίας τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Γεωργίου» ἐνισχύουν οἱ Δαυϊτικοί λόγοι «ἐπεπόθησα τό σωτήριόν σου Κύριε, καί ὁ νόμος σου μελέτη μου ἐστι» (Ψαλμ. 118, 174) ἀφ΄ ἑνός· καί ἡ στερέμνιος (σκληρά) αὐτοῦ ἄσκησις ἀφ’ ἑτέρου, ἐν τῇ Λαύρᾳ. «Αἱ προσβολαί τοῦ πολεμήτορος διαβόλου οὐ κατέσεισαν τήν ἀκρόπολιν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ», λέγει ὁ ὑμνῳδός. Καί τοῦτο, διότι ὁ μακάριος Γεώργιος εἶχεν ὡς πρότυπον μιμήσεως αὐτόν τοῦτον τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου: «Γίνεσθε οὖν μιμηταί τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά, καί περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας», (Ἐφ. 5, 1-2).

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου, ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Ὁρᾷς τό ὑπέρ ἐχθρῶν παθεῖν, ὅτι ὀσμή εὐωδίας ἐστί καί θυσία εὐπρόσδεκτος· κἄν ἀποθάνῃς, τότε ἔσῃ θυσία· τοῦτο μιμήσασθαί ἐστι Θεόν».

Ἡ μίμησις τοῦ Θεοῦ τοὐτέστιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἀλλοίωσιν τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου, ὁ Ὁποῖος «καθ’ ἡμᾶς γέγονε καί εἰς τό κρεῖττον ἠλλοίωσεν», ὡς λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας προσθέτων: «καί πᾶς δέ, ἐκ κακίας ἐπιστρέφων, ἤ ἐν ἀρετῇ μένων καί προκόπτων, λεγέτω: -Νῦν ἠρξάμην· αὕτη ἡ ἀλλοίωσις,ἥν ἡ δεξιά τοῦ Ὑψίστου χαρίζεται, τό ἀεί διά τῶν γυμνασίων τῆς εὐσεβείας ἐπί τό μεῖζον προκόπτειν. Ὁ γάρ προκόπτων εἰς ἀρετήν, οὐκ ἔστιν ὅτε οὐκ ἀλλοιοῦται. Λέγεται δέ καί ὁ Μονογενῆς (Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ) ἀλλοιωθῆναι, ὡς τῆς θείας φύσεως συγκαταβάσεσι πρός τό ἡμέτερον σχῆμα τε καί εἶδος ἀλλοιωθείσης, οὐ κατά ἀποβολήν (=ἀπόρριψιν) ἀλλά κατά πρόσληψιν.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν κατά Χριστόν ἀλλοίωσιν ἐπέτυχε καί ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεώργιος, «μένων καί προκόπτων ἐν ἀρετῇ διά τῶν γυμνασίων (=τῆς ἀσκήσεως) τῆς εὐσεβείας, τῆς ὀρθῆς δηλονότι πίστεως. Ἀξιοσημείωτον δέ τό γεγονός, ὅτι ὁ ἱερώτατος Γεώργιος, ὡς ἄλλος Παῦλος, ἐν γῇ ἐπολιτεύετο, ὥσπερ ἀσώματος ἄγγελος, ἀκαταπαύστως δοξολογῶν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί δεχόμενος τήν θείαν τούτου ἔλλαμψιν.

Ὁ ὅσιος Γεώργιος δοχεῖον γενόμενος τῆς φωτιστικῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀκολουθῶν τά ἴχνη τοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου κηρύττοντος μετάνοιαν Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ, ἀνέκραζε καί εὐηγγελίζετο διά στόματος τοῦ ψαλμῳδοῦ, τά μεγαλεῖα καί τήν σωτηριώδη ἀλήθειαν τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθέντος Χριστοῦ λέγων: «Κύριε, σύ ἔγνως. τήν δικαιοσύνην σου οὐκ ἔκρυψα ἐν τῇ καρδίᾳ μου, τήν ἀλήθειάν σου καί τό σωτήριόν σου εἶπα, οὐκ ἔκρυψα τό ἔλεός σου καί τήν ἀλήθειάν σου ἀπό συναγωγῆς πολλῆς», (Ψαλμ. 39, 10-11).

Ἀψευδεῖς μάρτυρες τοῦ γεγονότος τούτου, ἀνεδείχθησαν ἡ πλειάδα τῶν μοναστῶν, τῶν ἀσκησάντων ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ Μονῇ τοῦ Χοζεβᾶ, ἐν οἷς Ἰωάννης ὁ γενόμενος ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης καί Ἰωάννης ὁ Νέος ἡμῶν Πατήρ ὁ ἐκ Ρουμανίας, οὗτινος τό πρό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν κείμενον ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον λείψανον αὐτοῦ καταγγέλλει τήν Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν, ἀλλά καί τήν ἐν αὐτῷ τῷ Χριστῷ συνανάστασιν ἡμῶν. «Εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, [τοῦ Χριστοῦ] (Ρωμ. 6,5), κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος.

Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς μοναχοί, οἱ ἐν τῇ ἡγιασμένῃ ταύτῃ λαύρᾳ ἀσκούμενοι, παρακαλέσωμεν τόν κατενώπιον Θεοῦ ἱστάμενον πάνσοφον Γεώργιον, ἵνα παράσχῃ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐπιφανέντος ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ὡς καί τήν τῶν θείων μέθεξιν.

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: Τόν ἐκ Θεοῦ Θεόν Λόγον, τόν ἀρρήτῳ σοφίᾳ, ἥκοντα καινουργῆσαι τόν Ἀδάμ, βρώσει φθορᾷ πεπτωκότα δεινῶς, ἐξ ἁγίας Παρθένου, ἀφράστως σαρκωθέντα δι’ ἡμᾶς, οἱ πιστοί ὁμοφρόνως, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν.

Ἀμήν. Ἔτη πολλά, εἰρηνικά καί εὐλογημένα».

Μετά την Αγρυπνίς ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμανδρίτης π. Κωνσταντίνος παρέθεσε εόρτιον τράπεζα.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.