Τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του νέου Χοζεβίτου εκ Ρουμανίας τίμησαν σήμερα στην Ιερά Μονή όπου ασκήτευσε ο Άγιος. Στην Ιερά Αγρυπνία που τελέστηκε προεξήρχε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.
Διαβάστε το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε η Αρχιγραμματεία:
Τό Σάββατον, 28ην Ἰουλίου/ 10ην Αὐγούστου 2019, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου τοῦ ἐκ Ρουμανίας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς ἀσκητικῆς βιοτῆς αὐτοῦ, τῆς ἐν Χοζεβᾷ ἀρχαίας Μονῆς, τῆς εὑρισκομένης εἰς τήν ὄχθην τοῦ χειμάρρου Χορράθ, πλησίον τῆς Ἱεριχοῦς.
Κατά τήν ἡμέραν ταύτην, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων κατ´ ἐξοχήν, ἀλλά καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας ποιοῦν μνήμην τοῦ ἐλθόντος ἐκ Ρουμανίας μεσοῦντος τοῦ 20οῦ αἰῶνος καί ζήσαντος ἀσκητικῶς καί ὁσίως εἰς ἱεράς Μονάς τῆς περιοχῆς Ἰορδάνου καί τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν καί λόγῳ τῶν θαυματουργικῶν σημείων αὐτοῦ ἁγιοκαταταχθέντος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων τό ἔτος 2016, Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ νέου Χοζεβίτου.
Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τοῦ ὁσίου Ἰωάννου ἑωρτάσθη δι᾽ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, Ὅν προϋπάντησεν ὁ ἡγούμενος π. Κωνσταντῖνος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
“Ἀπό φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός
Ἀπό φυλακῆς πρωΐας ἐλπισάτω Ἰσραήλ ἐπί τόν Κύριον”.
Μακαριώτατε Πάτερ,
μετά τῆς τιμίας Ὑμῶν Συνοδείας
Στήν ἐποχή μας, κατά τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι ἔχουν σέ μεγάλο ποσοστό ἀπολέσει τήν ἐλπίδα, ὁ Ἅγιος τόν ὁποῖο ἑορτάζομε σήμερα, ἔγραφε τό Νοέμβριο τοῦ 1952 περί ἐλπίδος:
“Ἡ ἐλπίδα γεννᾶται ταυτοχρόνως μέ τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί ἀποτελεῖ τόν στῦλο τῆς ζωῆς. Ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ ἀρετή τῆς ἐλπίδος, οὔτε ἡ πίστη, οὔτε ἡ ἀγάπη θά παρέμεναν μέσα στήν ψυχή καί ἑπομένως ἡ ζωή θά χανόταν. Αὐτή εἶναι ἡ θαυμαστή δύναμη τῆς ψυχῆς πού ἀνυψώνει τούς πληγωμένους, ἡ φωτεινή ἀκτῖνα πού ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια. Ἐν ὀλίγοις, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει μέσα στήν ψυχή του ἀκλόνητη ἐλπίδα, δέν νικᾶται ποτέ ἀπό τίς τρικυμίες καί τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς”.
Μακαριώτατε,
Ἡ Ἁγιοταφιτική μας Ἀδελφότης, μέ Πρῶτον τήν Ὑμετέρα Μακαριότητα, πορεύεται – ἐν μέσω δυσκολιῶν, πειρασμῶν καί θλίψεων- στήν παροῦσα ζωή, μέ βάση αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐλπίδα, τήν θυγατέρα τῆς ὑπομονῆς κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, (Ρωμ. 5,4). Καί ἔχουσα ὡς ἄγκυρα Ἐλπίδος τήν Πίστη στόν Τριαδικό Θεό καί τούς Ἁγίους Του, εἷς ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καί ὁ τιμώμενος Ἅγιος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νέος Χοζεβίτης.
Καλῶς ἤλθατε!”
Ἅμα τῇ προσφωνήσει ἤρξατο κατά τήν τάξιν ἡ ἀγρυπνία μετ᾽ Ἀποδείπνου, Χαιρετισμῶν καί Ἑσπερινοῦ, μεθ᾽ ἥν ἡ θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων μετά τοῦ Μακαριωτάτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, Ἱερέων τοῦ Ρουμανικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου, ψαλλόντων τῶν Ἱεροψαλτῶν Λεωνίδα Δούκα, Χρήστου Σταύρου, Γρηγορίου Ζάρκου καί Διονυσίου Θανασούλη καί μετέχοντος Ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν, προσελθόντων ἐκ τοῦ κόσμου δι᾽ ἀνάτασιν ψυχικήν καί προσευχομένων ἐν κατανύξει ψυχῆς.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
“Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης σου”, (4, 25,8) · ψάλλει ὁ Προφητάναξ Δαυΐδ.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,
Εὐφρανθῶμεν καί ἀγαλλιασώμεθα ἐν Κυρίῳ, ὅτι τῇ Χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήχθημεν σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ καί ἡγιασμένῳ τούτῳ τόπῳ, τῇ ἱερᾷ δηλονότι Μονῇ τοῦ Χοζεβᾶ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν σεπτήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ νέου, τοῦ Χοζεβίτου τοῦ ἐκ Ρουμανίας.
“Μακάριος ἀνήρ ὅς ὑπομένει πειρασμόν· ὅτι δόκιμος γενόμενος λήψεται τόν στέφανον τῆς ζωῆς, ὅν ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν” (Ἰακ. 1,12), λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἑκουσίως ὑπομένει τόν πειρασμόν, διότι θά γίνῃ ἔμπειρος καί θά καθαρισθῇ σάν τόν γνήσιον χρυσόν, θά λάβῃ τόν ἀμαράντινον στέφανον καί θά γίνῃ οἴκημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως. Ἐκεῖ θά ἔλθῃ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς μέ τήν χάριν Του καί θά κάνῃ Μονήν (Ἰωάν. 14,23), ὅπως ἀψευδῶς ἐπηγγείλατο ὁ Ἴδιος· σχολιάζει ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης.
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ἠγάπησε τόν ἀσκητικόν τοῦτον τόπον τῆς ἐρήμου τοῦ Χοζεβᾶ, ἐγένετο δόκιμος καί ἀνεδείχθη ἄξιος τοῦ στεφάνου τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὡς διακηρύσσει ἡ Ἁγία Γραφή λέγουσα: “Δικαίων δέ ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ… ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς”, (Σοφ. Σολομ. 3,6), δηλονότι τά ὁλοκαυτώματα τῶν θυσιῶν, τά ὁποῖα καταναλίσκονται ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τό θυσιαστήριον.
Ἀκούων εἰς τούς θεοπνεύστους λόγους τοῦ ψαλμῳδοῦ: “Σοί εἶπεν ἡ καρδία μου· ἐξεζήτησέ σε τό πρόσωπόν μου· τό πρόσωπόν σου, Κύριε ζητήσω”, (Ψαλμ. 26,8) “ὁ ὅσιος Ἰωάννης ἐπέτυχεν διά τοῦ ἀσκητικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος, ἀλλά καί διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς, νά μορφωθῇ ἐντός αὐτοῦ ὁ Χριστός κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου: “τεκνία μου, οὕς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν”, (Γαλ. 4,19).
Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει· “Ἄχρις ἄν οἱ μεγάλοι καί ὑπερφυεῖς τοῦ Χριστοῦ χαρακτῆρες εἰς τόν ὑμέτερον ἠρέμᾳ (σιγά-σιγά) διπλασθῶσι νοῦν”.
Τό ἐνώπιον ἡμῶν κείμενον ἄφθαρτον καί εὐωδιάζον ὁλόσωμον σκήνωμα/λείψανον τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, ἀποτελεῖ τήν ἀδιάψευστον καί ἀναντίρρητον ἁπτήν καί ὁρατήν μαρτυρίαν καί ἀπόδειξιν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς καί ἡ ἀλήθεια τοῦ κόσμου. “Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς”, (Ἰωάν. 8,12)”, λέγει Κύριος.
Τό ἀληθινόν τοῦτο φῶς τῆς ζωῆς εὐαγγελίζεται καί κηρύττει ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν ἁγίων αὐτῆς ἐν μέσῳ μιᾶς γενεᾶς ἀνθρώπων στρεβλῶν καί διεστραμμένων, ὅπως εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ παρόντος αἰῶνος.
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι οἱ δίκαιοι, δηλονότι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, ἀφ᾽ ἑνός μέν φαίνονται ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, (Φιλιπ. 2,15), ἀφ᾽ ἑτέρου “οὗτοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός αὐτῶν”, (Ματθ. 13,43). Ἐπί πλέον οἱ ἅγιοι θά καθίσουν εἰς δώδεκα θρόνους δικάζοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ Ἰσραήλ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: “ὁ δέ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καί ὑμεῖς ἐπί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ ᾿Ισραήλ”, (Ματθ. 19,28).
Τό ἐν ἀφθαρσίᾳ τελοῦν καί εὐωδιάζον ἱερόν λείψανον τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, προαναγγέλλει καί εὐαγγελίζεται τήν “Παλιγγενεσίαν”, δηλονότι τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως. Διά τοῦτο παραγγέλλει ὁ ἅγιος Ἰωάννης εἰς πάντας τούς ἀκολουθοῦντας τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διά στόματος τοῦ θείου Παύλου λέγων: “καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ”, (Β´ Κορ. 7,1), “ἵνα παρρησίαν ἔχωμεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως”, (Α´ Ἰωάννου 4, 17), ὡς κηρύττει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.
Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμποντες τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, ὅτι “θαυμαστός ἐν τῷ Ἁγίῳ αὐτοῦ (Ψαλ. 67, 36) Πατρί ἡμῶν Ἰωάννῃ”, ἰκετεύσωμεν αὐτόν, ἵνα μετά τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας πρεσβεύῃ ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: “Σήμερον πιστοί γηθόμενοι ἐπί τῇ μνήμῃ τῇ σῇ, Ὅσιε Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννη, δοξάζομεν τόν σέ νῦν δοξάζοντα, ὑπεράγαθον Κύριον· Ὅν ἐκδυσώπει ἀπαύστως, πάνσεμνε, αἰωνιζούσης δόξης τυχεῖν ἡμᾶς καί τῆς λαμπρότητος τῶν Ἁγίων ἔχων τήν πρός αὐτόν παρρησίαν πάντοτε, Θεομακάριστε”, Ἀμήν, ἔτη πολλά”.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἀναδιοργανωτής καί ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς π. Κωνσταντῖνος παράθεσε τράπεζαν.