Προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρα Φιλουμένου, ο οποίος μαρτύρησε στις 29 Νοεμβρίου 1979 στο προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ, στο οποίο διακονούσε ως Ηγούμενος.
Επίκεντρο του εορτασμού της μνήμης του Αγίου ήταν ο τόπος μαρτυρίου του όπου σήμερα διακονεί ως Ηγούμενος ο Γέροντας Ιουστίνος. Ο Άγιος Φιλούμενος καταχωρήθηκε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας Ιεροσολύμων το 2009 και έκτοτε με την μέριμνα και φροντίδα του π. Ιουστίνου η μνήμη του Αγίου τιμάται με κάθε επισημότητα στον τόπο όπου έχυσε το αίμα του ο Άγιος για να παραμείνει Ορθόδοξος και σε Ελληνικά χέρια.
“Την τελείαν ταύτην αγάπην προς τον Χριστόν επέδειξεν διά του μαρτυρικού αυτού θανάτου και ο Άγιος Φιλούμενος, ο οποίος πολλάς βασάνους υπομείνας απέλαβεν τον τέλειον στέφανον εν ουρανοίς μετά των λοιπών μαρτύρων, των οποίων ο μοναδικός σκοπός είναι η ένωσις με τον Σωτήρα Χριστόν”, τόνισε στην ομιλία του ο Μακαριώτατος και υπογράμμισε ότι με το μαρτύριο του ο Άγιος Φιλούμενος έγινε συμπολίτης Χριστού.
Συλλειτούργησαν ο Σεβ. Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος και ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Πέλλης κ. Φιλούμενος. Στο προσκύνημα μετέβησαν για την εορτή πολλοί προσκυνητές από την Ελλάδα και την Κύπρο ενώ στην εορτή συμμετείχε και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Ιερουσαλήμ κ. Ευάγγελος Βλιώρας.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Πατριάρχη κ.κ. Θεοφίλου προς το εκκλησίασμα:
Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ προσκυνήματι τοῦ Φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, ἔνθα ἡ Σαμαρεῖτις γυνή ἐγνώρισε τόν Μεσσίαν Χριστόν, ἵνα τιμήσωμεν εὐχαριστιακῶς τήν μνήμην τοῦ μάρτυρος καί κήρυκος τῆς τοῦ Χριστοῦ πίστεως Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου.
Οὗτος παραγενόμενος εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἐκ τῆς νήσου Κύπρου ἐνετάχθη εἰς τό μοναχικόν τάγμα «τῶν Σπουδαίων», δηλονότι τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, διακριθείς διά τόν ἔνθεον αὐτοῦ ζῆλον ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων γενικώτερον καί τοῦ ἐνθάδε ἁγιογραφικοῦ προσκυνήματος εἰδικώτερον.
Λέγομεν «εἰδικώτερον», διότι ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ τόπῳ ὁ Πατήρ ἡμῶν Φιλούμενος ὑπέστη τόν ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Σωτῆρος μαρτυρικόν θάνατον, γενόμενος οὕτω μιμητής τῶν παθημάτων καί σύναιμος τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει καί ὁ ψαλμῳδός: «ἐλάλησαν κατ’ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ καί λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με καί ἐπολέμησάν με δωρεάν. ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με, ἐγώ δέ προσηυχόμην· καί ἔθεντο κατ’ ἐμοῦ κακά ἀντί ἀγαθῶν καί μῖσος ἀντί τῆς ἀγαπήσεώς μου», (Ψαλμ. 108, 2-5).
Ὄντως ὁ ἀθλοφόρος Φιλούμενος ὡς ἄλλος Πρωτομάρτυς Στέφανος ἐδέχθη τά πυρά τῶν ὀργάνων τοῦ μισοκάλου διαβόλου, καθ’ ἥν ὥραν οὗτος προσηύχετο ἐν τῷ ἰδίῳ τόπῳ, ἔνθα ὁ Ἰησοῦς εἶπε τῇ Σαμαρείτιδι γυναικί: «ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι» «ὁ Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός», (Πρβλ. Ἰωάν. 4, 24, 25).
Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Δικαίως ὁ Θεός τόν πνευματικόν ἀποδέχεται προσκυνητήν, οὐκ ἐν μορφώσει καί τύποις φοροῦντα τῆς εὐσεβείας τήν μόρφωσιν Ἰουδαϊκῶς, ἀλλά τοῖς μέν ἐξ ἀρετῆς κατορθώμασιν εὐαγγελικῶς διαλάμποντα, τῇ δέ τῶν θείων δογμάτων ὀρθότητι τήν ὄντως ἀληθῆ πληροῦντα προσκύνησιν». Καί ἁπλούστερον: Ὁ Θεός δικαίως ἀποδέχεται τόν πνευματικόν προσκυνητήν, ὁ ὁποῖος δέν φέρει τήν μορφήν τῆς εὐσεβείας κατά τρόπον Ἰουδαϊκόν σέ σχῆμα καί τύπους, ἀλλά τόν προσκυνητήν, ὁ ὁποῖος διαλάμπει κατά τρόπον εὐαγγελικόν διά τῶν κατορθωμάτων τῆς ἀρετῆς καί ἐφαρμόζει τήν ἀληθῆ λατρείαν διά τῆς ὀρθότητος τῶν θείων δογμάτων.
Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλεται ἡ ἰδιαιτέρα τιμή, ἡ ὁποία ἀποδίδεται ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου εἰς τούς ἁγίους μάρτυρας. «Κύριε ἐν τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Σου πᾶσα ἡ κτίσις ἑορτάζει, οὐρανοί ἀγάλλονται σύν τοῖς ἀγγέλοις καί ἡ γῆ εὐφραίνεται σύν τοῖς ἀνθρώποις», λέγει μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Κατά δέ τόν Κλήμεντα τόν Ἀλεξανδρέα «τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν, οὐχ ὅτι τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο».
Τήν τελείαν ταύτην ἀγάπην πρός τόν Χριστόν ἐπέδειξεν διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ θανάτου καί ὁ Ἅγιος Φιλούμενος, ὁ ὁποῖος πολλάς βασάνους ὑπομείνας ἀπέλαβεν τόν τέλειον στέφανον ἐν οὐρανοῖς μετά τῶν λοιπῶν μαρτύρων, τῶν ὁποίων ὁ μοναδικός σκοπός εἶναι ἡ ἕνωσις μέ τόν Σωτῆρα Χριστόν. Εἰς τοῦτο συνέβαλον οἱ κηρυγματικοί λόγοι τοῦ θεσπεσίου Παύλου λέγοντος: «ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ», (Φιλιπ. 3, 20-21).
Σχολιάζων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου, ὁ Θεοδώρητος λέγει: «Σύμμορφον δέ τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ τό ἡμέτερον ἔφη γεγενῆσθαι σῶμα οὐ κατά τήν ποσότητα τῆς δόξης, ἀλλά κατά τήν ποιότητα. Φωτοειδές γάρ ἕσται καί τοῦτο, [τό σῶμα]».
Μέ ἄλλα λόγια, τό σῶμα τῶν μαρτύρων ἐγένετο σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ κατά τήν ποιότητα, τοὐτέστιν κατά τήν ἀφθαρσίαν, ὡς τοῦτο διατυπώνει ἐναργέστατα καί ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γάρ τήν ἰσχύν σου, τούς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καί δαιμόνων, τά ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».
Τῆς ἐκ Θεοῦ ἀφθαρσίας ἔτυχε τό ἀπεκτανθέν σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρος ἡμῶν Φιλουμένου, τοῦ ὁποίου τά τίμια λείψανα βρύουσιν ἰάματα ἀφ ἑνός καί μαρτυροῦσιν τήν δόξαν τοῦ θεοῦ ἀφ’ ἑτέρου: «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ», (Ψαλμ. 67,36), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.
Ὁ Πατήρ ἡμῶν Φιλούμενος, γενόμενος συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ (Πρβλ. Ἐφεσ. 2,19) καί ἔχων παρρησίαν πρός τόν Θεόν, (Α΄ Ἰωάν. 3,21), προτρεπτικῶς ἀπευθύνεται πρός πάντας ἡμᾶς διά στόματος τοῦ θεσπεσίου Ἀποστόλου Πέτρου λέγοντος: «Ἀγαπητοί, μή ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρός πειρασμόν ὑμῖν γινομένῃ, ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος ἀλλά καθ’ ὅ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καί ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι», (Α΄ Πέτρ. 4, 12-13). [Καί ἁπλούστερον: ἐν σχέσει πρός τούς διωγμούς καί τάς θλίψεις σας, ἀγαπητοί, σᾶς προτρέπω νά μήν παραξενεύησθε. Ὄχι μή παραξενεύησθε, ἀλλ’ ὅσον συμμετέχετε εἰς τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ μέ τάς θλίψεις καί τούς διωγμούς, πού ὑποφέρετε διά τό ὄνομά Του, τόσον νά χαίρητε ἀλλά καί νά ὑπομένητε, διά νά χαρῆτε μέ ἀγαλλίασιν μεγάλην καί κατά τήν φανέρωσιν τῆς δόξης Του, πού θά γίνῃ εἰς τήν δευτέραν παρουσίαν Του].
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τοπική τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία καυχᾶται τήν ἐν Χριστῷ καύχησιν (Ρωμ. 15, 17) διά τόν ὁμολογητήν αὐτῆς καί μάρτυρα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, Ἅγιον Φιλούμενον, ὁ ὁποῖος, ὡς λύχνος καιόμενος φαίνει τό φῶς τῆς θείας ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί δικαιοσύνης, ἀλλά καί ἀληθείας ἐν τῷ σκότει τῆς ἀποστασίας καί ἀκαταστασίας τοῦ κόσμου τοῦ παρόντος αἰῶνος.
Διό καί ἡμεῖς παρακαλέσωμεν τόν θεῖον τοῦ Χριστοῦ μάρτυρα Φιλούμενον, τόν γενόμενον σύμμορφον τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ καί κοινωνόν τῆς ἐπουρανίου λαμπρότητος, ἵνα σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἱκετεύει ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἔτη πολλά καί εὐλογημένον τό στάδιον τῆς νηστείας πρός ὑποδοχήν ἐντός τοῦ σπηλαίου τῶν καρδιῶν ἡμῶν τῆς γεννήσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἀμήν».
Διαβάστε επίσης: