Ιεροσολύμων Θεόφιλος: Να μιμούμεθα τον πόθο και τον ένθεο ζήλο του Αγίου Γεωργίου

Διαδώστε:

Πορεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τιμήθηκε, εξ μεταθέσεως, το Σάββατο 11 Μαϊου, η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου στην Άκκρα.

Κατά την ομιλία στη διάρκεια του Κοινωνικού ο Μακαριώτατος κ.κ. Θεόφιλος κάλεσε να μιμηθούμε τον πόθο και τον ένθεο ζήλο του Αγίου Γεωργίου “καί ἱκετεύσωμεν αὐτῷ σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀφ’ ἑτέρου, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ”.

Στη Θεία Λειτουργία παρέστη ο Πρέσβης της Ελλάδας στο Ισραήλ, κ. Κυριάκος Λουκάκης.

Ακολούθησε τράπεζα την οποία παρέθεσε η Κοινότητας Άκκρης και ο Ηγούμενος π. Βένεδικτος.

Κατά την προσφώνησή του, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ευχήθηκε, μεταξύ άλλων, όπως “Ἡ διπλή αὕτη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὡς καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ γενομένου συλλειτουργοῦ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων ἐν τῇ ἐπουρανίῳ δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ, μᾶς παρέχει ἐν μέσῳ τῶν ἐκ τοῦ πολέμου δοκιμασιῶν τῆς περιοχῆς ἡμῶν τήν ζῶσαν ἐλπίδα τῆς πίστεως εἰς τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης”.

Το Ανακοινωθέν της Αρχιγραμματείας για τον εορτασμό του Αγίου Γεωργίου:

Τό Σάββατον, 28ην Ἀπριλίου /11ην Μαΐου 2024, ἑωρτάσθη μέ μετάθεσιν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἄκκρην, πόλιν τοῦ βορείου Ἰσραήλ, ἀρχαίαν Πτολεμαΐδα ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν, ἡμέραν μνήμης τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἔλαβε χώραν ὑποδοχή τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τῆς Κοινότητος Ἄκκρης, ἤτοι τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σιλουανοῦ, τῶν Σωμάτων τῶν Προσκόπων, τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος κ. Φουάντ Μπρέϊκ, τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Κοινότητος καί πιστῶν ἐξ ἄλλων Κοινοτήτων τῆς περιοχῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἄκκρης.

Εὐθύς ἤρχισεν ὁ Ἀναστάσιμος Ὄρθρος τῆς Διακαινησίμου ἑβδομάδος καί ἠκολούθησεν ἡ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ἐπιμελουμένου τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἄκκρῃ Ἀρχιμανδρίτου π. Σιλουανοῦ καί συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ἐν οἷς πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Μελετίου καί π. Ἀρτεμίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νίκωνος ἀντιπροσώπου τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς MISSIA, Πρεσβυτέρων τῶν ὁμόρων περιοχῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης, συσταθείσης καί ἐπιμεληθείσης ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, τοῦ τελειωθέντος ἐν τῇ ἐπισκευῇ τοῦ τοίχου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου καί μετεχόντων τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρτζῆε καί πολλῶν πιστῶν ἐν εὐλαβείᾳ καί ἀναστασίμῳ ἀγαλλιάσει.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ, ἐπέλαμψε Χριστοῦ, ἡ Ἀνάστασις πᾶσι, καί ταύτῃ συνεκλάμπει νῦν, Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος, καί φωτοφόρος ἡμέρα, δεῦτε ἅπαντες, λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς κατά τήν πασχάλιον ταύτην ἡμέραν ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ ἐν Ἄκκρῃ / Πτολεμαΐδι, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν πάνσεπτον αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ ἅγιος Γεώργιος, διαπρέψας ὡς στρατιωτικός ἀξιωματικός κατά τούς χρόνους τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, ἀνεδείχθη πιστός μάρτυς, δηλαδή πιστός ἀκόλουθος καί μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ἀκούων πάντοτε εἰς τόν λόγον Αὐτοῦ λέγοντος: «μνημονεύετε τοῦ λόγου, οὗ ἐγώ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ· εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν·», (Ἰωάν. 15,20).

Ἑρμηνεύων τόν Κυριακόν τοῦτον λόγον ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἴσον ὡς εἰ ἔλεγεν ἐγώ τῶν ὅλων ὁ Ποιητής, ὁ πάντα ὑπό χεῖρα ἔχων τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καί τά ἐπί τῆς γῆς, οὐ χαλινόν ἐπέθηκα τοῖς θυμοῖς οὐδέ καθεῖρξα καθάπερ αἰκίαις τό ἑκάστου κίνημα τῶν ἀκροωμένων· ἐφῆκα δέ μᾶλλον τῇ ἑκάστου προαιρέσει τό ἑλέσθαι, τό δοκοῦν, δρᾶσαι δέ ὅ,τι περ ἄν βούλοιντο· καί γοῦν διωκόμενος ἐκαρτέρουν, καίτοι τοῦ διακωλῦσαι ἔχων τήν ἐξουσίαν. Ὅταν οὖν ἄρα διώκησθε καί αὐτοί,… κατόπιν τῆς ἐμῆς ἰόντες οἰκονομίας, διά τῶν αὐτῶν ἔρχεσθε θελημάτων, ἵνα καί τῆς ὁμοίας μετάσχητε δόξης· οἱ γάρ συμπάσχοντες καί συμβασιλεύσουσι». [Καί ἁπλούστερον· τοῦτο εἶναι ὡσάν νά ἔλεγε [ὁ Χριστός] ἐγώ, ὁ Ὁποῖος εἶμαι ὁ Ποιητής τῶν ὅλων καί ἔχω ὑπό τόν ἔλεγχον τά πάντα τά ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς, δέν ἔβαλα χαλινόν εἰς τήν ὀργήν τῶν ἀκροατῶν μου, οὔτε περιώρισα τό συναίσθημα, τήν συγκίνησιν αὐτῶν, ὡσάν νά ἦτο προσβολή εἰς ἐμέ. Μᾶλλον τούς ἐπέτρεψα νά ἐπιλέξουν ὅ,τι ἐφαίνετο ὀρθόν εἰς αὐτούς καί νά πράξουν ὅ,τι ἐπεθύμουν… Ἔτσι λοιπόν, ὅταν καί σεῖς διώκεσθε, ὑπομείνατε πρός στιγμήν τήν ἀποτροπήν/ ἀπέχθειαν τῶν μισούντων ὑμᾶς… ἀκολουθοῦντες τήν ἰδικήν μου Οἰκονομίαν καί διώκετε μετ’ Ἐμοῦ τούς ὁμοίους σκοπούς, οὕτως ὥστε νά ἔχητε συμμετοχήν εἰς ὁμοίαν δόξαν. Καί τοῦτο διότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι συμπάσχουν, αὐτοί καί θά συμβασιλέυσουν [μετ’ Ἐμοῦ]».

Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσιν», (Ἰωάν. 15, 20), ἀποτελοῦν τήν «οἰκονομίαν» Αὐτοῦ, ἡ ὁποία διατυπώνεται εἰς ἑτέραν δήλωσιν τοῦ Χριστοῦ λέγοντος: «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», (Ματθ. 16,24).

Εἰς τό λόγιον τοῦτο τοῦ Κυρίου διακρίνεται καί ὑπογραμμίζεται ἡ «προαίρεσις» τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ θέλοντος ἀκολουθῆσαι τόν Χριστόν, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἑρμηνεύων αὐτό: «Οὐ βιάζομαι οὐκ ἀναγκάζω, ἄλλα ἕκαστον κύριον τῆς ἑαυτοῦ προαιρέσεως ποιῶ» καί ἀναλυτικώτερον : «δέν υποχρεώνω οὔτε ἐξαναγκάζω, ἀλλά καθιστῶ τόν καθένα, ὁ ὁποῖος εἶναι κύριος τῆς ἐλευθέρας αὐτοῦ διαθέσεως, λέγει Κύριος». Κατά δέ τόν ἅγιον Γρηγόριον Νύσσης «τοῦτο δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα καί αὐτεξούσιον ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον».

Αὕτη ἀκριβῶς ἡ προαίρεσις, τοὐτέστιν ὁ θεῖος ζῆλος, τόν ὁποῖον εἶχεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ὡδήγησαν τόν θεσπέσιον Γεώργιον εἰς τό νά γίνῃ μιμητής τοῦ μαρτυρικοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀκούων εἰς τό προφητικόν παράγγελμα τοῦ Ἡσαΐου: «Γίνεσθε μοι μάρτυρες καί ἐγώ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός… ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεός καί μετ’ ἐμέ οὐκ ἔσται», (Ἡσ. 43,10). Ὁ δέ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναφωνεῖ λέγων: «Τόν ὑπέρ κόσμου τῆς ζωῆς τήν ψυχήν αὐτοῦ θέντα, Χριστόν τόν Βασιλέα, ποθῶν ὁ στρατιώτης, ὁ μέγας Γεώργιος, σπεύδει θανεῖν ὑπέρ αὐτοῦ· ζῆλον γάρ θεῖον ἐν καρδίᾳ ἐσχηκώς, αὐτός ἑαυτόν προσήγαγε. Τοῦτον οὖν καί ἡμεῖς ἀνυμνήσωμεν πίστει, ὡς θερμόν προστάτην ἡμῶν, ὡς ἔνδοξον ὄντα Χριστοῦ δοῦλον, μιμούμενον σαφῶς τόν ἴδιον Δεσπότην».

Ὁ ἔνδοξος Γεώργιος διακρίνεται μεταξύ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὗτος διαπρέψας ὡς ἀνώτερος ἀξιωματοῦχος ἐπί τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ, τοῦ κηρύξαντος ἀπηνῆ διωγμόν κατά τῶν Χριστιανῶν, δέν ἐδίστασε νά ἀνακηρύξῃ τόν ἑαυτόν του Χριστιανόν, ἀλλά καί νά ἐλέγξῃ τήν ματαιότητα καί ἀσθένειαν τῶν εἰδώλων καί νά μυκτηρίσῃ τούς πιστεύοντας εἰς αὐτά.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θαυμαστός Γεώργιος ἐμαρτύρησε τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ αἵματι ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος κατά τήν ὥραν τῆς καταδίκης Αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπεν: «ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰωάν. 18,37).

Ἡ ὁμολογία αὕτη τοῦ Χριστοῦ κατέδειξε ἐμφανέστατα τόν ἀπόλυτον σκοπόν τῆς θείας ἀποκαλύψεως, τοὐτέστιν τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ ἀνθρωπίνῃ ἱστορίᾳ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Αὐτοῦ. Τό γεγονός τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τῆς θείας Οἰκονομίας ὡς κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος λέγων: «ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ».

Μάρτυς πιστός τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας ἀνεδείχθη ὁ μακάριος Γεώργιος, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ ἀνεδείχθης, τῆς εὐσεβείας γεωργός τιμιώτατος, τῶν ἀρετῶν τά δράγματα συλλέξας σεαυτῷ· σπείρας γάρ ἐν δάκρυσιν, εὐφροσύνῃ θερίζεις· ἀθλήσας δέ δι’ αἵματος, τόν Χριστόν ἐκομίσω».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ μεγάλαθλος Γεώργιος ἀνεδείχθη τῆς εὐσεβείας τῆς ἀληθινῆς, δηλονότι πίστεως τοῦ Χριστοῦ, γεωργός τιμιώτατος, διό καί ἐν οὐρανοῖς συμβασιλεύει τῷ Βασιλεῖ τῶν Δυνάμεων. «Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζώσι… διά τοῦτο λήψονται τό βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καί τό διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρός Κυρίου», (Σοφ. Σολωμ. 5,15-16). «Ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν [ὁ Θεός τόν Γεώργιον] καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτόν», κατά τό λόγιον τοῦ Σοφοῦ Σολομῶντος, (Σοφ. Σολ 3,6).

Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου, οἱ πασχαλίως τιμῶντες τήν σεπτήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος καί Τροπαιοφόρου Γεωργίου, καλούμεθα νά μιμηθῶμεν τόν πόθον καί τόν ἔνθεον ζῆλον αὐτοῦ ἀφ’ ἑνός καί ἱκετεύσωμεν αὐτῷ σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς παναχράντου Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας ἀφ’ ἑτέρου, ἵνα μέτοχοι γενώμεθα τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Μετά δέ τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: «ἐξαπόστειλον τό φῶς σου καί τήν ἀλήθειάν σου· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν σου καί εἰς τά σκηνώματά σου. (Πρβλ. Ψαλμ. 42,3) ένθα ο παμμακάριστος Μάρτυς σου Γεώργιος παρεγένετο. Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη» .

Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας παρετέθη εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων κέρασμα τῇ παρουσίᾳ τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως Ἄκκρης, τοῦ Σεΐχη αὐτῆς καί τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος Ἄκκρης κ. Φουάντ Μπρέϊκ. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἡγίασε τήν ἀνακαινισθεῖσαν αἴθουσαν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου Ἄκκρης.

Ἐν τέλει παρετέθη τράπεζα ὑπό τῆς Κοινότητος καί τοῦ ἡγουμένου π. Βενεδίκτου, εἰς τήν ὁποίαν καί πάλιν προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητέ Πάτερ Σιλουανέ Πατριαρχικέ ἡμῶν Ἐπίτροπε ἐν Ἄκκρῃ,

Ἐντιμότατε Πρόεδρε τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου κ. Φουάντ Μπρέϊκ,

καί Σεβαστά μέλη τῆς Κοινότητος, (ἤ τοῦ ποιμνίου

Ἡ σημερινή Πασχάλιος ἑορτή ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ἀδιάψευστον ἀφ’ ἑνός μέν τῆς πίστεως ἡμῶν εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα, ἀφ’ ἑτέρου δέ τῆς ἀδιακόπου καί ἐνεργοῦς παρουσίας τοῦ Ρωμαιορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ χριστεπωνύμου αὐτοῦ ποιμνίου ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ γενικώτερον καί τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ εἰδικώτερον.

Ἡ χριστιανική αὕτη παρουσία καί μαρτυρία διά μέσου τῶν αἰώνων ὀφείλεται πρωτίστως καί κυρίως εἰς τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου: «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰωάν. 4,16), ἀλλά καί εἰς τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν· μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω», (Ἰωάν. 14, 27).

Οἱ εὐαγγελικοί οὗτοι λόγοι ἐνέπνεον τόν σήμερον τιμώμενον Ἅγιον Γεώργιον τόν Τροπαιοφόρον, ὁ ὁποῖος, μιμούμενος τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ ἐγένετο συμμάρτυς τοῦ αἵματος Αὐτοῦ, ὡς ἐναργέστατα λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Γεωργήσας ἐμμελῶς, σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν, διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς, ἀντικτησάμενος ἔνδοξε Χριστοῦ τήν δόξαν· ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς, καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε, καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους, τοῦ ἀπαθοῦς [δηλαδή τοῦ Χριστοῦ] καί ἐγέρσεως, τῆς βασιλείας, Αὐτοῦ μετέσχες, ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ἡ διπλή αὕτη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὡς καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, τοῦ γενομένου συλλειτουργοῦ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων ἐν τῇ ἐπουρανίῳ δοξολογίᾳ τοῦ Θεοῦ, μᾶς παρέχει ἐν μέσῳ τῶν ἐκ τοῦ πολέμου δοκιμασιῶν τῆς περιοχῆς ἡμῶν τήν ζῶσαν ἐλπίδα τῆς πίστεως εἰς τόν Θεόν τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης.

Διό καί ἡμεῖς ἱκετηρίους εὐχάς ἀνεπέμψαμεν τῷ Ἁγίῳ Θεῷ, ταῖς πρεσβείαις τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, λέγοντες μετά τοῦ Ἁγίου μάρτυρος καί Ἀποστόλου Πέτρου: «Εὐλογητός ὁ Θεός καί πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατά τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν», (Α΄ Πέτρ. 1,3) Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη».

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.