Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων στην Ελληνορθόδοξη κοινότητα της Τουράν

Την Κυριακή του Τυφλού, 24 Μαΐου/6 Ιουνίου 2021, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου της Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου Κοινότητας στην πόλη Τουράν της Γαλιλαίας, που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Ναζαρέτ.

Ο Μακαριώτατος έτυχε θερμής υποδοχής από την κοινότητα που αριθμεί περί τα 400 μέλη και της οποίας προΐσταται ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων.

Συλλειτούργησαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, ο Αρχιμανδρίτης Παρθένιος, ο Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων, ο Αρχιμανδρίτης Αρτέμιος, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων και άλλοι Αραβόφωνοι και Ρωσόφωνοι Πρεσβύτεροι, ο Αρχιδιάκονος Μάρκος και ο Ιεροδιάκονος π. Ευλόγιος.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο.

Παρακολουθήστε στιγμιότυπα από την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία:

ΔΕΙΤΕ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Αναλυτικά, η σχετική ανακοίνωση της Αρχιγραμματείας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αναφέρει:

Τήν Κυριακήν, 24^ην  Μαΐου/ 6^ην Ἰουνίου 2021, Κυριακήν τοῦ Τυφλοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ Πεντηκοσταρίου, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος εἰς Τουράν, μικράν κώμην πλησίον τῆς Κανᾶ,  ἀνήκουσαν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Ναζαρέτ.

Ἡ Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης αὕτη ἀριθμεῖ περί τα 400 μέλη καί προΐσταται αὐτῆς ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων, εἰς τό παρελθόν δέ ἐπί ἔτη διηκόνησεν αὐτήν ὡς ἡγούμενος ὁ πολιός Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος.

Ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο ἐνθέρμως δεκτός ὑπό τῶν Προσκόπων καί τῶν ἱερέων καί τοῦ λαοῦ.

Μετ’ Αὐτοῦ συνελειτούργησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Παρθένιος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀρτέμιος ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων καί ἄλλοι Ἀραβόφωνοι καί Ρωσόφωνοι Πρεσβύτεροι, ὁ Ἀρχιδιάκονος Μᾶρκος καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Εὐλόγιος, ἔψαλαν δεξιά καί ἀριστερά οἱ ἱεροψάλται τῆς ἐνορίας αὐτῆς καί μετέσχον ἐν χαρᾷ Πασχαλίῳ καί κατανύξει τά μέλη αὐτῆς.

Εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον διά τοῦ κάτωθι κηρύγματος Αὐτοῦ:

«Παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκ τοῦ ἱεροῦ, εὗρεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς· καί σπλαγχνισθείς, ἐπέθηκε πηλόν ἐπί τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ, καί εἶπε πρός αὐτόν· Ὕπαγε, νίψαι εἰς τοῦ Σιλωάμ· καί νιψάμενος ἀνέβλεψε, δόξαν ἀναπέμπων Θεῷ, οἱ δέ ἀγχισταί αὐτοῦ, ἔλεγον αὐτῷ· Τίς σου τάς κόρας διήνοιξεν, ἃς οὐδείς τῶν βλεπόντων ἰᾶσαι ἴσχυσεν; ὁ δέ φησί βοήσας· Ἄνθρωπος, Ἰησοῦς λεγόμενος, ἐκεῖνός μοι ἔφη· Νίψαι εἰς τοῦ Σιλωάμ, καί ἀνέβλεψα. Αὐτός ἐστιν ἀληθῶς, ὃν ἔφη Μωσῆς ἐν τῷ νόμῳ, Χριστόν Μεσσίαν, αὐτός ἐστιν ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ παντοδύναμος χάρις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ ὡραίᾳ ἡμῶν πόλει Turan τῆς Γαλιλαίας, ἵνα συνεορτάσωμεν τό εἰς τόν ἐκ γενετῆς τυφλόν γενόμενον θαῦμα ὑπό τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ φωτίσαντος τόν κόσμον.

«Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. ἐμέ δεῖ ἐργάζεσθαι τά ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι. ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου· ταῦτα εἰπών ἔπτυσε χαμαί καί ἐποίησε πηλόν ἐκ τοῦ πτύσματος, καί ἐπέχρισε τόν πηλόν ἐπί τούς ὀφθαλμούς τοῦ τυφλοῦ  καί εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος· ἀπῆλθεν οὖν καί ἐνίψατο, καί ἦλθε βλέπων». (Ἰωάν. 9, 3-7)

Ἑρμηνεύων τούς ὡς ἄνω λόγους τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐπισημαίνει τά ἑξῆς: Πρῶτον, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι φῶς ἀλλά καί φῶς νοητόν. «Ὅτι γάρ ἐστι καί φῶς νοητόν ὁ Μονογενής καταφωτίζειν εἰδώς [=γνωρίζει] καί δυνάμενος, οὐ τά ἐν τῷδε τῷ  κόσμῳ μόνον, ἀλλά καί τήν ἄλλην ἅπασαν ὑπερκόσμιον κτίσιν οὐκ ἀμφίβολον».

Δεύτερον. Ὅτι ἐθελουργῶς [= προθύμως] καί αὐτοκελεύστως  [= αὐθορμήτως] ἐθεράπευσε τόν τυφλόν, ὁ ὁποῖος τεθεραπευμένος ὤν δέν ἐγνώρισε τόν Χριστόν.

«Ὡς παρακλήσεως δίχα, καί οὐδενός ἐκλιπαροῦντος αὐτόν [=τόν Ἰησοῦν] ἐθελουργῷ δέ μᾶλλον καί αὐτοκελεύστῳ ροπῇ πρόσεισιν ὁ Σωτήρ ἐπί τό θέλειν ἰάσασθαι τόν ἄνθρωπον» (Καί ἁπλούστερον: Ὁ Σωτήρ ἔλαβε τήν ἀπόφασιν νά θεραπεύσῃ τόν τυφλόν ἄνθρωπον, μέ τήν ἰδικήν Του ἐπιθυμίαν καί αὐθορμήτως, χωρίς κάποια αἴτησιν καί χωρίς κάποιος νά ζητᾷ ἀπό Αὐτόν).

Τρίτον: ὅτι ὁ Χριστός κατέδειξεν ὅτι Αὐτός ἦτο ὁ ἐκ χοός [=γῆς] πλάσας ἐν ἀρχῇ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους (Πρβλ. Γεν. 2,7) «Ἐπιτελεῖ γάρ εἰκαῖον οὐδέν ὁ Σωτήρ καταχρίει μέν γάρ τῷ πηλῷ τό λεῖπον ὥσπερ καί ἡμαρτημένον τῇ τοῦ ὄμματος φύσει προστιθείς, καί δεικνύς διά τούτου ὡς Αὐτός ἦν ὁ πλάσας ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ, Κτίστης τε καί Δημιουργός τοῦ παντός». (Καί ἁπλούστερον, οὐδέν τυχαῖον κάμνει ὁ Σωτήρ. Χρίσας τόν τυφλόν μέ πηλόν (λάσπην) ἐφωδίασε αὐτό τό ὁποῖον ἔλλειπεν καί τό ἐλάττωμα εἰς τήν φύσιν τοῦ ὄμματος διά τοῦ τρόπου τούτου δεικνύει ὅτι Αὐτός εἶναι Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος ἔπλασε ἡμᾶς ἐν ἀρχῇ, ὁ Κτίστης καί Δημιουργός τοῦ παντός).

Ἀξιοσημείωτον ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος εἰς τήν ἐντολήν τοῦ Ἰησοῦ: «Ὕπαγε, νίψαι εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὅ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος» (Ἰωάν. 9,7) διακρίνει «καί λόγον μυστικόν», δηλονότι μυστικήν σημασίαν, ὡς οὗτος λέγει: «Λογιζόμεθα γάρ ἕτερον οὐδένα τόν ἀπεσταλμένον ὑπάρχειν ἤ τόν ἐπ’ ὀλέθρῳ τῆς ἁμαρτίας καί τῆς τοῦ διαβόλου πλεονεξίας ἄνωθεν ἡμῖν καί παρά Πατρός ἐπιφοιτήσαντά τε καί ἀπεσταλμένον Θεόν Μονογενῆ, Αὐτόν τε τοῖς ὕδασι ἀοράτως ἐπινίφεσθαι τῆς ἁγίας κολυμβήθρας γινώσκοντες, λουόμεθα μετά πίστεως οὐκ εἰς ἀπόθεσιν ρύπου σαρκός, κατά τό γεγραμμένον, ἀλλ’ ὥσπερ λύμην τινά καί ἀκαθαρσίαν τῶν τῆς διανοίας ὀμμάτων ἐκπλύνοντες, ἵνα λοιπόν καθαροί καθαρῶς τό θεῖον ἐπαθρεῖν ἰσχύσωμεν κάλλος. Ὅνπερ οὖν τρόπον ζωοποιόν εἶναι πιστεύομεν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἐπείπερ ἐστί τοῦ ζῶντος Θεοῦ Λόγος ναός τε καί ἐνδιαίτημα, πᾶσαν ἔχων Αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν οὕτως εἶναι φαμέν καί φωτισμοῦ πρόξενον· σῶμα γάρ ἐστι τοῦ κατά φύσιν καί κατά ἀλήθειαν φωτός». (Καί ἁπλούστερον· θεωρῶμεν ὅτι ὁ ἀπεσταλμένος δέν εἶναι κανείς ἄλλος ἀπό τόν Μονογενῆ Θεόν, ὁ ὁποῖος ἀπεστάλη ὑπό τοῦ Πατρός καί ἐπεσκέφθη ἡμᾶς ἄνωθεν, ἵνα ἐξολοθρεύσῃ τήν ἁμαρτίαν καί τήν ἀπάτην τοῦ διαβόλου. Γνωρίζοντες ὅτι αὐτός οὗτος [ὁ Σωτήρ] κολυμβᾷ ἀοράτως εἰς τά ὕδατα τῆς ἁγίας κολυμβήθρας, ἡμεῖς λουόμεθα μετά πίστεως οὐχί διά τήν ἀπόθεσιν τοῦ ρύπου ἐκ τῆς σαρκός κατά τό γεγραμμένον (Α΄ Πέτρ 3,21), ἀλλ’ ἵνα ἐκπλύνωμεν τόν μολυσμόν καί τήν ἀκαθαρσίαν τῶν ὀμμάτων τῆς διανοίας καί καθαροί καθαρῶς τό θεῖον ἀτενίζοντες κάλλος. Διά τοῦ τρόπου τούτου, πιστεύομεν ὅτι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ζωοποιόν, ἐφ’ ὅσον τοῦτο εἶναι ναός τε καί τόπος κατοικίας τοῦ ζῶντος Θεοῦ Λόγου καί κατέχει πᾶσαν τήν ἐνέργειαν Αὐτοῦ [τοῦ Θεοῦ]. Οὕτως λέγομεν ὅτι εἶναι καί ἡ αἰτία φωτισμοῦ· διότι τοῦτο εἶναι τό σῶμα τοῦ κατά φύσιν καί κατά ἀληθείαν φωτός.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ὀμμάτωσις τοῦ τυφλοῦ διά τῆς προσψαύσεως τῶν χειρῶν τοῦ Ἰησοῦ, ἀπέδειξε περίτρανα ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος ἄνθρωπος καί τέλειος Θεός. Ἀπέδειξεν ἐπίσης ὅτι ὄχι μόνον διά τῆς θείας δυνάμεως τοῦ λόγου Αὐτοῦ, ἀλλά καί διά τῆς θείας ἐνεργείας τοῦ Σώματος καί τῶν χειρῶν Αὐτοῦ ἀνιστᾷ νεκρούς, ὡς τόν υἱόν τῆς χήρας γυναικός ἐν Ναΐν (Λουκ. 7,13-14) καί ὀμματοῖ τυφλούς, ὡς τόν ἐνταῦθα εἰρημένον.

Εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι «ἀπό τῆς ἀληθείας τήν ἀκοήν ἀποστρέφουσιν» (Β΄ Τιμ. 4,4) δηλονότι τούς μή πιστεύοντας καί ἀρνουμένους τά θαυμάσια ἔργα, τά ὁποῖα ἐποίει ἐνώπιον αὐτῶν ὁ Ἰησοῦς λέγει: «κἂν ἐμοί μή πιστεύητε, τοῖς ἔργοις πιστεύσατε, ἵνα γνῶτε καί πιστεύσητε ὅτι ἐν ἐμοί ὁ πατήρ κἀγώ ἐν αὐτῷ», (Ἰωάν. 10,38).

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ζῶν, παρών καί ἐνεργῶν ἐντός καί διά τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα ἐν τῷ  μυστηρίῳ τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ Χριστός, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι ὁ ἰατρός, ὁ θεραπευτής καί ὁ φωτιστής τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέγων: «Ὁ Ἰησοῦς ἐθεράπευσε πολλούς ἀπό νόσων καί μαστίγων καί πνευμάτων πονηρῶν καί τυφλοῖς πολλοῖς ἐχαρίσατο τό βλέπειν», (Λουκ. 7,21). Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐξουσίαν ἔδωκεν καί εἰς τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «καί προσκαλεσάμενος τούς δώδεκα μαθητάς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά καί θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν, (Ματθ. 10,1).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός, τοῦ Ὁποίου ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία εἶναι τό θεανθρώπινον Σῶμα Αὐτοῦ, εἶναι ἡ πνευματική κολυμβήθρα Σιλωάμ, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ὥσπερ οὖν πέτρα ἦν ὁ Χριστός πνευματική, οὕτω καί Σιλωάμ [ὅ ἑρμηνεύεται Ἀπεσταλμένος] ἦν πνευματικός».

Τήν θείαν ταύτην δύναμιν, τήν ὑπέρ νοῦν καί ὑπέρ ἄνθρωπον τῆς πνευματικῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καλούμεθα νά ἀναζητῶμεν μετά πίστεως, ἀγάπης καί ταπεινοφροσύνης. Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν:

«Δικαιοσύνης ἥλιε νοητέ, Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τόν ἐκ μήτρας τοῦ φωτός ἐστερημένον, διά τῆς σῆς ἀχράντου προσψαύσεως, φωτίσας κατ´ ἄμφω καί ἡμῶν τά ὄμματα, τῶν ψυχῶν αὐγάσας, υἱούς ἡμέρας δεῖξον, ἵνα πίστει βοῶμέν σοι· Πολλή σου καί ἄφατος, ἡ εἰς ἡμᾶς εὐσπλαγχνία, φιλάνθρωπε, δόξα σοι».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις καί μεσημβρινή τράπεζα, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προπόσεως Αὐτοῦ:

«Μέγας ὁ Κύριος ἡμῶν παρά πάντας τοῦ Θεούς, πάντα ὅσα ἠθέλησεν ὁ Κύριος ἐποίησεν ἐν τῷ  οὐρανῷ καί ἐν τῇ γῇ», (Ψαλμ. 134, 5-6).

Ἐντιμότατε κ. Πρόεδρε τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς,

Σεβαστά καί τίμια μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ μεθ’ ὑμῶν συναναστροφή ἐν τῇ εὐσήμῳ Πασχαλίῳ ἡμέρᾳ Κυριακῇ ἕκτῃ ἀπό τοῦ Πάσχα ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν. Καί τοῦτο διότι τῇ ἀφάτῳ εὐσπλαγχνίᾳ τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἤρθησαν τά ἐμπόδια ἐπικοινωνίας, τά ὁποῖα ἐπέβαλλεν ἡ πανδημία τοῦ covid-19.

Βεβαίως ἡμεῖς ὡς λατρευτική καί λειτουργική ὀντότης, ἐννοῶ ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ἐπ’ οὐδενί ἐπαύσαμεν τήν ἐν Χριστῷ διακονίαν ἡμῶν, τόσον τήν λειτουργικήν ὅσον καί τήν ποιμαντικήν τοιαύτην. Τήν φυσικήν μεταξύ ἡμῶν τε καί ὑμῶν ἀπόστασιν ἐκάλυπτεν πάντοτε ἡ νοερά καί πνευματική τοιαύτη.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δέν δύναται νά κατανοηθῇ ἄνευ τῶν μελῶν αὐτῆς.

«Καθάπερ γάρ τό σῶμα ἕν ἐστι καί μέλη ἔχει πολλά, πάντα δέ τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλά ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καί ὁ Χριστός·  καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἓν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε ᾿Ιουδαῖοι εἴτε ῞Ελληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἓν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν», (Α΄ Κορ. 12,12-13) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὡς εἴπομεν, ἐν τῷ  κηρύγματι ἡμῶν εἶναι κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον ἡ Πνευματική κολυμβήθρα καί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σιλωάμ, δηλαδή ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ Πατρός ὁ Υἱός καί Λόγος Αὐτοῦ.

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ὁρῶμεν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς τόν φυσικόν καί πνευματικόν ἡμῶν ἰατρόν τῶν σωμάτων καί τῶν ψυχῶν. Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό ἀσφαλές καταφύγιον ἡμῶν, εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας καί ἡ κολυμβήθρα τῆς ἀναγεννήσεως ἡμῶν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Οἱ λόγοι οὗτοι δέν εἶναι ἀόριστοι, ἀλλά πραγματικοί. Γίνονται οἱ λόγοι οὗτοι κατανοητοί, ὅταν ἡ πίστις εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα παραμένει σταθερά καί αὐξάνεται. Ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί ἰδιαιτέρως τό φῶς τῶν ἀγαπώντων καί πιστευόντων εἰς Αὐτόν. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θεραπευτήριον ὅλων τῶν ἀσθενειῶν ἡμῶν. Διό, ὡς παραγγέλλει ὁ μακάριος Παῦλος: «ἀδελφοί, στήκετε, καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε … αὐτός δέ ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός καί ὁ Θεός καί πατήρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καί δούς παράκλησιν αἰωνίαν καί ἐλπίδα ἀγαθήν ἐν χάριτι, παρακαλέσαι ὑμῶν τάς καρδίας καί στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντί λόγῳ καί ἔργῳ ἀγαθῷ». (Β΄ Θεσ. 2, 15-17)

Χριστός Ἀνέστη. Ἔτη πολλά».

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.