Την περασμένη Κυριακή 8 Δεκεμβρίου (25 Νοεμβρίου με το παλαιό ημερολόγιο) εορτάσθη από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή της Αγίας μεγαλομάρτυρος και πανσόφου Αικατερίνης.
Στον Ιερό Ναό Μετορφώσεως του Σωτήρος στην Ραμάλα ετελέσθη θεία λειτουργία, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλου.
Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Τήν Κυριακήν, 25ην Νοεμβρίου/ 8ην Δεκεμβρίου 2019, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί πανσόφου Αἰκατερίνης.
Κατά τήν ἑορτήν ταύτην, ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης ὡς τῆς ἐξ Ἀλεξανδρείας πανσόφου νεάνιδος, ἡ ὁποία διά τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως καί παιδείας αὐτῆς κατῄσχυνε τούς «κομψούς τῶν ἀσεβῶν τοῦ Πνεύματος τῇ μαχαίρᾳ» καί ἐν σημείοις καί θαύμασι ἐμαρτύρησε ὑπέρ Χριστοῦ ἐπί Μαξεντίου καί Μαξιμίνου, (305 μ.Χ.).
Τήν ἁγίαν μεγαλομάρτυρα Αἰκατερίναν ἐτίμησε τό Πατριαρχεῖον:
Α΄. Διά θείας Λειτουργίας εἰς τόν ἐν Ραμάλλᾳ Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Καλλίστου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς ταύτης Ἀρχιμανδρίτου Γαλακτίωνος, τοῦ ἐφημερίου τῆς ἐνορίας ταύτης Οἰκονόμου π. Γιακούμπ, τοῦ π. Συμεών καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σεραφείμ ἐκ Ναζαρέτ καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας ταύτης ἀραβιστί καί προσευχομένου ἀθρόου Ἑλληνορθοδόξου ἀραβοφώνου ἐκκλησιάσματος τῆς πόλεως ταύτης.
Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Φόβος Θεοῦ παιδεία καί σοφία καί ἀρχή δόξης ἀποκριθήσεται αὐτῇ», (Παροιμ. 15,33). [Ἡ θεοσέβεια, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, γεννᾷ τήν πρακτικήν παιδαγωγίαν καί ἐνάρετον σοφίαν εἰς τούς παιδαγωγουμένους. Τήν δέ θείαν παιδαγωγίαν ἀκολουθεί ἡ ἀνταμοιβή καί ἡ δόξα], ἀναφωνεῖ ὁ σοφός Σολομών.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Ἡ σεπτή μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης συνήγαγε σήμερον πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱστορικῷ τούτῳ Ναῷ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα εὐχαριστιακῶς τιμήσωμεν τήν πάνσοφον μάρτυρα τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ.
Κατά τόν ἱστορικόν Εὐσέβιον Καισαρείας, ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη ὑπῆρχεν ἐκ τῆς Ἀλεξανδρείας, θυγάτηρ Κώνστου, παρθένος περικαλλής, σωφρονεστάτη καί ἔνδοξος πλούτῳ καί γένει καί παιδείᾳ· ἥτις διά μέν τοῦ σταθεροῦ αὐτῆς φρονήματος, ἐξενίκησε τήν ἐμπαθῆ καί ἀκόλαστον ψυχήν Μαξιμίνου τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας Ρωμαίου τυράννου· διά δέ της εὐγλωττίας ἀπεστόμισε τούς πρός αὐτήν διαλεγομένους ρήτορας καί φιλοσόφους. Διά δέ τήν εἰς Χριστόν ὁμολογίαν, τόν τοῦ μαρτυρίου στέφανον δέχεται, παρά τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ πέρί τό 305 μ.Χ. ἔτος (Ἐκκλησ. Ἱστ. 8,14).
Ἡ μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνα διεκρίθη μεταξύ τῶν γυναικῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ διά τήν σπανίαν αὐτῆς σοφίαν καί παιδείαν, ἡ ὁποία ἐτέλει ὑπό τόν θεῖον φόβον, τοῦτέστιν τήν βαθεῖαν πίστιν εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν καί τήν τήρησιν τῶν ἐντολῶν Αὐτοῦ, ὡς λέγει ὁ ψαλμῳδός: «Τό δέ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπό τοῦ αἰῶνος καί ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπί τούς φοβουμένους αὐτόν. Καί ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπί υἱοῖς υἱῶν, τοῖς φυλάσσουσι τήν διαθήκην αὐτοῦ καί μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς». (Ψαλμ. 102, 17-18). «Ἡ μέν αἰσθητή ζωή οὐκ ἀΐδιος, τό δέ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἄΐδιον», λέγει ὁ Ὠριγένης. Σχολιάζων τούς λόγους «φόβος Θεοῦ παιδεία καί σοφία», (Παροιμ. 15,33), ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Ὁ τοῦ Θεοῦ φόβος κατορθοῖ τόν βίον τόν τε πρακτικόν καί τόν θεωρητικόν».
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ θεοσέβεια, δηλαδή ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τήν βάσιν τοῦ ὀρθοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί τῆς ἀνθρωπίνης σοφίας. Διό ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «Ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν, αὐτοῖς δέ κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καί Ἕλλησι Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν», (Α´ Κορ. 1, 23-24).
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πανοπλίαν τῆς θείας δυνάμεως καί σοφίας τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐνεδύσατο ἡ πανένδοξος Αἰκατερίνα, ἀκούουσα εἰς τό παράγγελμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος: «ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου», (Ἐφ. 6,11).
Ἰδού λοιπόν διά τί μαζί μέ τήν ἐκ Θεοῦ σοφίαν καί παιδείαν ἀκολουθεῖ καί ἡ δόξα Αὐτοῦ [τοῦ Θεοῦ], ὡς κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος: «καί φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον», (Α´ Πέτρ. 5,4). Τόν ἁμαράντινον τοῦτον στέφανον τῆς δόξης ἔλαβε καί ἡ Ἁγία ἡμῶν μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνα, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ ὑμνῳδός αὐτῆς λέγων: «Μάρτυς ἐθελούσιος, Αἰκατερίνα πανένδοξος, καθωράθης τόν τύραννον, εὐτόνως ἐλέγξασα καί δεινήν μανίαν τῆς πολυθεΐας, θεογνωσίας φωτισμῷ καταβαλοῦσα καί θείᾳ χάριτι· ἐντεῦθεν καί ὡς Μάρτυρα καί ὡς Παρθένον πανάμωμον, ὁ Χριστός ἐστεφάνωσεν ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Καί διερωτώμεθα, τί εἴδους καί ποίας μορφῆς εἶναι ὁ στέφανος τῆς δόξης, μέ τόν ὁποῖον ἐστεφανώθη ἡ Ἁγία Αἰκατερίνα; Ὁ στέφανος οὗτος τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν κοινωνίαν καί συμμετοχήν τῶν δικαίων εἰς τήν Μεταμόρφωσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τήν ὁποίαν «ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς», (Ματθ. 17,2).
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ πανεύφημος Αἰκατερίνα, ὡς ἄλλη μαθήτρια τοῦ Χριστοῦ, ἠξιώθη τῆς θεωρίας τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, διό καί «ταῖς ἀγγελικαῖς νῦν συναγάλλεται χορείαις, μεθ᾽ ὧν βοᾷ ἀπαύστως· ἱερεῖς εὐλογεῖτε, λαός ὑπερυψοῦτε Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός. Εἰς δέ τήν ἀρχιερατικήν προσευχήν Του, ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέεται τοῦ Θεοῦ Πατρός Αὐτοῦ ὑπέρ Ἑαυτοῦ διά τούς μαθητάς Του/ τούς Ἀποστόλους καί δι᾽ ὅσους θά πιστεύουν εἰς Αὐτόν λέγων: «Πάτερ, οὕς δέδωκάς μοι, θέλω, ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκείνοι ὦσι μετ᾽ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν, ἥν δέδωκας μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρό καταβολῆς κόσμου”, (Ἰωάν. 17,24).
Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς λόγους: «ἵνα θεωρῶσιν τήν δόξαν τήν ἐμήν», (Ἰωάν. 17, 24) ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει, «περίεσται [τοῦτο θά εἶναι δυνατόν] τοιγαροῦν οὐ βεβήλοις καί ἁμαρτωλοῖς, ἀλλ᾽ οὐδέ τοῖς τόν θεῖον ἀτιμάζουσι νόμον, τό ἐν ὁράσει γενέσθαι τῆς δόξης Χριστοῦ, μόνοις δέ μᾶλλον τοῖς ὁσίοις καί ἀγαθοῖς. Καί τοῦτο εἰσόμεθα [γνωρίσωμεν] προφήτου μέν λέγοντος: «Ἀρθήτω ὁ ἀσεβής, ἵνα μή ἴδῃ τήν δόξαν Κυρίου», (Ἡσαΐας 26,10)· ἐν δέ γε τοῖς εὐαγγελικοῖς κηρύγμασι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», (Ματθ. 5,8).
Αὐτή αὕτη ἡ καθαρότης τῆς καρδίας κατέστησε τήν ἀειπάρθενον Μαρίαν ἐκ Ναζαρέτ ὄργανον ἐκλογῆς καί δοχεῖον τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διά τοῦ ὁποίου ἀνεδείχθη Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ τεχθέντος ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων Αὐτῆς ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ.
Τό μέγα καί ὑπέρλογον τοῦτο γεγονός, δηλονότι τό Μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου προετοιμάζει ἡμᾶς ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἵνα ἑορτάσωμεν ἀκούοντες εἰς τό κήρυγμα τοῦ ἱερωτάτου Παύλου λέγοντος: «πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ὅσοι γάρ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε», (Γαλ. 3, 26-27).
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, διά τοῦτο καλούμεθα ἡμεῖς οἱ ἑπόμενοι τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἵνα ἐνδυθῶμεν τό ἱμάτιον τοῦ φωτός τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καί τό φῶς τό τῆς γνώσεως εἰσέλθῃ ἐντός τοῦ σπηλαίου τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Εἰς τοῦτο μᾶς καλεῖ ἡ σήμερον ἑορταζομένη ἁγία Μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνα μετά τοῦ συνεορταζομένου ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μερκουρίου, ἵνα γενώμεθα μιμηταί αὐτῆς καθαρῶς καί ὁλοτρόπως πολιτευσάμενοι τῷ Χριστῷ· καί ἵνα μετά τοῦ θείου Παύλου εἴπωμεν: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός», (Γαλ. 2,20). Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε ἁγιασμός τῶν νέων αἰθουσῶν τῆς ἐνορίας ὁ δέ ἡγούμενος καί τό Συμβούλιον παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον ὁ Ὁποῖος ἐπέδωσε σταυρόν εἰς τόν Ἀρχιμανδρίτην Γαλακτίωνα.
Β΄. Εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης Ἱεράν Μονήν εἰς τό κέντρον τῆς Παλαιᾶς Πόλεως εἰς ἀπόστασιν λίθου βολῆς βορείως τοῦ Πατριαρχείου, δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ΄ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, συλλειτουργοῦντος τοῦ Δραγουμανεύοντος Ἀρχιμανδρίτου Ματθαίου καί ἄλλων Ἱερέων, ψάλλοντος τοῦ μοναχοῦ Ραφαήλ καί μετέχοντος εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐξ ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Στέφανος παρέθεσε κέρασμα.
Γ΄. Εἰς τήν ἐν Σινᾷ Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, εἰς τήν ὁποίαν φυλάσσεται καί τό σεπτόν λείψανον αὐτῆς.