Τη μνήμη του Αγίου Νικολάου τίμησαν στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τη Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου ( με το παλαιό ημερολόγιο 6 Δεκεμβρίου ).
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος παρέστη στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου στην Ελληνορθόδοξη Αραβόφωνη Κοινότητα της πόλης Μπετζάλλας, κοντά στην Βηθλεέμ.
“Την εντός ημών μόρφωσιν του Χριστού, δηλονότι την πνευματικήν αναγέννησιν, ετοιμάζεται να χορηγήσῃ εις ημάς η “μητρόπολις τῶν ἑορτῶν”, τουτέστιν η μεγάλη των Χριστουγέννων εορτή εν τη ομόρω υμών πόλη της Βηθλεέμ” τόνισε στο κήρυγμά του, που έγινε στην ελληνική γλώσσα, ο Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος.
Αναλυτικά το Δελτίο Τύπου της Αρχιγραμματείας:
Α. Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς Μπετζάλλαν.
Τήν Πέμπτην, 6ην /19ην Δεκεμβρίου 2019, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ εἰς τόν περικαλλῆ αὐτοῦ Ναόν τῆς Ἑλληνορθόδοξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος τῆς πόλεως τῆς Μπετζάλλας, πλησιoχώρου τῆς Βηθλεέμ.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος εἶναι ὁ Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ 4ου αἰῶνος, Ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας, προστάτης τῶν πτωχῶν, τῶν ἀδικουμένων, τῶν πεφυλακισμένων καί ἐνδεῶν, «κανών πίστεως καί εἰκών πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλος», προστάτης τῶν θαλασσοπόρων, δημοφιλέστατος εἰς τόν Ὀρθόδοξον λαόν, προστάτης καί τοῦ Ὀρθοδόξου δόγματος τοῦ Ὁμοουσίου τοῦ Υἱοῦ πρός τόν Πατέρα εἰς τήν Α΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον τῆς Νικαίας, τό ἔτος 325 μ.Χ.
Τόν μέγαν Ἀρχιερέα τοῦτον ἐτίμησεν ἡ Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης τῆς Μπετζάλλας καί ὅλη ἡ πόλις ὡς πολιοῦχον αὐτῆς διά θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἰγνατίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀλεξίου, τῶν ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ τούτου Οἰκονόμου π. Γεωργίου Σαχουάν, π. Παύλου, π. Ἰωσήφ καί π. Ἠλία, τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, ἐν ἀθρόᾳ συμμετοχῇ προσευχῆς τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς πόλεως, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου, ἐκπροσώπων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ὡς τοῦ Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων κ. Ράμζη Χούρη, τῆς τέως Δημάρχου Βηθλεέμ κας Βέρας Μπαμπούν καί τοῦ Δημάρχου Μπετζάλλας κ. Νικόλα Χαμής.
Πρός τό ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Ποίοις μελῳδικοῖς ᾄσμασι ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην; τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τόν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τόν μέγαν προασπιστήν τε καί διδάσκαλον· τόν πάντας τούς κακοδόξους καταισχύνοντα· τόν ὀλετῆρα Ἀρείου καί θερμόν ἀντίμαχον· τόν δι᾽ οὗ τήν τούτου ὀφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος”, ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ πανσθενουργός χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ φερωνύμῳ Ναῷ τούτῳ τοῦ Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας Νικολάου, τοῦ καί προσκυνητοῦ γενομένου τῶν ἁγίων Τόπων, ἵνα ἑορτίως τελέσωμεν τήν παναοίδιμον μνήμην αὐτοῦ.
Ὁ ἐν ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος ἤκμασεν ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ αὐτοκράτορος Κωνστανίνου τοῦ μεγάλου· ἐγεννήθη εἰς τά Πάταρα τῆς Λυκίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ὑπῆρξεν εἷς τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ συνελθούσης Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν ἔτει 325, κατά τήν ὁποίαν κατεδικάσθη ὁ αἱρεσιάρχης Ἄρειος καί ἡ διδασκαλία αὐτοῦ. Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὑπῆρξεν ἔνθερμος ὑποστηρικτής τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, τοῦ διατυπώσαντος μετά θαυμαστῆς ἀκριβείας τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐκοιμήθη δέ ὁ Ἅγιος Νικόλαος περί τό ἔτος 330.
Ὁ Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος, ἀκούων εἰς τούς Παυλείους λόγους: “ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ”, (Φιλιπ. 3,20-21), ἀνεδείχθη ἀληθής θεράπων τοῦ Χριστοῦ καί ἱεροκῆρυξ τοῦ Εὐαγγελίου Αὐτοῦ, διό καί διά τήν ὑπερβάλλουσαν αὐτοῦ ἀρετήν ἐδέξατο τό ἱερώτατον ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης καί κατέστη ποιμήν πνευματικός, δηλονότι Ἀρχιεπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας τῶν Μύρων τῆς Λυκίας.
Ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, περιγράφων τήν διακεκριμένην προσωπικότητα τοῦ ἁγίου Νικολάου λέγει: “Ἀνυμνήσωμεν νῦν τόν Ἱεράρχην ᾄσμασι, τόν ἐν Μύροις λαοί ποιμένα καί διδάσκαλον, ἵνα ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ ἐλλαμφθῶμεν· ἰδού γάρ ὤφθη ὅλος καθάρσιος, ἀκήρατος πνεύματι, Χριστῷ προσάγων θυσίαν ἄμωμον, τήν εἰλικρινῆ καί Θεῷ εὐπρόσδεκτον, ὡς ἱερεύς κεκαθαρμένος τῇ ψυχῇ καί τῇ σαρκί· ὅθεν ὑπάρχει ἀληθῶς τῆς Ἐκκλησίας προστάτης καί ὑπέρμαχος ταύτης, ὡς μέγας μύστης Θεοῦ τῆς Χάριτος”.
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ ἅγιος Νικόλαος ὑπάρχει προστάτης καί ὑπέρμαχος τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τῆς σωτηριώδους αὐτῆς διδασκαλίας, διό καί καλεῖται “κανών τῆς Ὀρθῆς πίστεως”, ὑπέρ τῆς ὁποίας ἠγωνίσθη μετά πάσης δυνάμεως λόγῳ τε καί ἔργῳ, ἀκούων πάντοτε εἰς τήν παράκλησιν τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰούδα λέγοντος: «Ἀγαπητοί, …, ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.» (Ἰούδα 1,3). Οἱ “ἅγιοι” ἐν προκειμένῳ εἶναι οἱ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι διά μίαν φοράν καί διά πάντα ἔλαβον διά τοῦ προφορικοῦ κηρύγματος τήν ὑγιαίνουσαν πίστιν.
Ἡ ὑγιαίνουσα αὕτη πίστις εἶναι αὐτή, ἡ ὁποία μᾶς καλεῖ νά ἀγωνισθῶμεν τόν καλόν ἀγῶνα διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς ἐπιστέλλει ὁ θεῖος Παῦλος τῷ μαθητῇ αὐτοῦ Τιμοθέῳ λέγων: «ἀγωνίζου τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καί ἐκλήθης καί ὡμολόγησας τήν καλήν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων» (Α´ Τιμ. 6,12). Τῆς “αἰωνίου ζωῆς”, δηλονότι τῆς ἐν Χριστῷ, ἐπελήφθη καί ὁ ἐν Ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος, τοῦ ὁποίου ἡ φήμη διεδόθη εἰς ὁλόκληρον τήν οἰκουμένην, παραμένουσα ζῶσα μέχρι καί σήμερον, συμφώνως τοῖς λόγοις τοῦ ψαλμῳδοῦ: “εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ρήματα αὐτοῦ”, (Ψαλμ. 18,5).
Ἡ σεπτή μνήμη τοῦ ἁγίου καί θαυματουργοῦ Νικολάου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ εὐχαριστιακῇ θείᾳ ταύτῃ συνάξει, ἵνα τιμήσωμεν αὐτόν ἀφ᾽ ἑνός καί εὐχαριστήσωμεν, ἀφ᾽ἑτέρου, “Ἅγιον Κύριον τόν Θεόν” ἡμῶν, τόν δωρήσαντα ἡμῖν τόν Ἅγιον ἐργάτην τοῦ ἀμπελῶνος Αὐτοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τόν ἀγαθόν καί πιστόν τοῦτον ἐργάτην τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Χριστοῦ ἐδόξασεν ὁ Θεός Πατήρ ἐν τῇ ἐπουρανίῳ καί ὄντως ζωῇ, ἔνθα παρρησίαν κεκτήμενος πρεσβεύει ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ὁ Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Νικόλαος, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καί σκεῦος ἐκλογῆς, μᾶς προτρέπει διά στόματος τοῦ κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου, πρός βίον ἀντάξιον τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ λέγων: “Ὡς τέκνα ὑπακοῆς μή συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις, ἀλλά κατά τόν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καί αὐτοί ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι», (Α´Πέτρου 1, 14-16).
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀποτελεῖ ὁρατόν καί ζωντανόν παράδειγμα τοῦ γνησίου Χριστιανοῦ, ἐντός τοῦ ὁποίου ἐμορφώθη ὁ χαρακτήρ τοῦ Χριστοῦ. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐντός ἡμῶν μόρφωσιν τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλει καί ὁ θεῖος Παῦλος ἀγωνιῶν καί λέγων: “Τεκνία μου, οὕς πάλιν ὠδίνω, ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν”, (Γαλ. 4, 19).
Τήν ἐντός ἡμῶν μόρφωσιν τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τήν πνευματικήν ἀναγέννησιν, ἑτοιμάζεται νά χορηγήσῃ εἰς ἡμᾶς ἡ “μητρόπολις τῶν ἑορτῶν”, τοὐτέστιν ἡ μεγάλη τῶν Χριστουγέννων ἑορτή ἐν τῇ ὁμόρῳ ὑμῶν πόλει τῆς Βηθλεέμ, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: “Βηθλεέμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τό Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιά παρέδραμε· καί Θεός ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τό καθ’ ἡμᾶς, καί θεώσας τό πρόσλημμα. Διό Ἀδάμ ἀνανεοῦται σύν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπί γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τό γένος ἡμῶν”.
Τήν ἐκ Παρθένου Μαρίας τῆς Θεοτόκου φανέρωσιν τοῦ Θεοῦ τοῖς ἀνθρώποις, τοῦ μορφωθέντος τό καθ᾽ ἡμᾶς καί τοῦ θεώσαντος τό πρόσλημμα τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, κηρύττει καί εὐαγγελίζεται ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διά τοῦ τιμωμένου ἁγίου Ἐπισκόπου αὐτῆς Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ. Τό μέγα τοῦτο μυστήριον τοῦ Εὐαγγελίου (Ἐφ. 6,19) καλούμεθα νά ἑορτάσωμεν οὐχί κοσμικῶς, κοινωνικῶς καί ὑλικῶς, ἀλλά πνευματικῶς καί λατρευτικῶς “διά πάσης προσευχῆς καί δεήσεως προσευχόμενοι ἐν παντί καιρῷ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί εἰς αὐτό τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καί δεήσει περί πάντων τῶν ἁγίων [τῶν Χριστιανῶν], (Ἐφ. 6,18), ὡς κηρύττει ὁ Ἱερώτατος Παῦλος.
Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: “Θρόνῳ παριστάμενος Θεοῦ, πρεσβεύειν ἐκτενῶς σοφέ, μή διαλίπῃς ὑπέρ πάντων ἡμῶν, τῶν σῶν πιστῶν οἰκετῶν, θαυμαστέ Νικόλαε· ἵνα ρυσθῶμεν ἐκ πάσης δεινῆς περιστάσεως καί κακώσεως”. Ἀμήν. Εὐλογημένα Χριστούγεννα».
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε μεσημβρινή τράπεζα παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἰγνατίου καί τοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινότητος εἰς τό ξενοδοχεῖον Orient Palace Hotel.
Β. Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς Ἅγιον Σάββαν.
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐτιμήθη καί εἰς τόν ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Ἁγίου Σάββα Ναόν αὐτοῦ, τόν πρῶτον τῆς Λαύρας, διά θείας Λειτουργίας ἐν ἀγρυπνίᾳ τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Ἀρχιερεύς τῆς σειρᾶς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πέλλης κ. Φιλούμενος τῇ συμμετοχῇ Ἁγιοσαββιτῶν καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί προσκυνητῶν.
Γ. Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς Ἱεροσόλυμα.
Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν, τήν εὑρισκομένην ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων, εἰς τήν ὁποίαν προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, συλλειτουργούντων αὐτῷ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Ματθαίου καί π. Δημητρίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ διακόνου Σωφρονίου καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐξ Ἱεροσολυμιτῶν καί ἐκ μοναχῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μοναζουσῶν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Ἐπιστάτης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης Ἀρχιδιάκονος π. Μᾶρκος παρέθεσεν εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί πάντας τούς ἑορταστάς πλούσιον κέρασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τό προαύλιον.