Σε θεία λειτουργία στον παλαιό Ιερό Ναό του Αγίου Μωυσή του Αιθίοπα στην Νεάπολη της Σαμαρείας, κοντά στο Φρέαρ του Ιακώβ, προεξήρχε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. κ.κ. Θεόφιλος. Η θεία λειτουργία τελέσθη επ’ αφορμή της ανακαίνισης του ναού. Κατά την ομιλία του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων αναφέρθηκε στον θαυμαστό βίο του Αγίου Μωυσή και στην έννοια της μετάνοιας.
Ο Πατριάρχης τόνισε ότι Θεός δεν αποδέχεται απλώς την μετάνοια του αμαρτωλού, αλλά μέσα από την Χάρη Του δίνει τη δύναμη για την μετάνοια: « Αὐτός ὁ Θεός τάς λιθίνας καρδίας μεταβάλλει εἰς σαρκίνας. Αὐτός ἀφυπνίζει τάς κοιμωμένας συνειδήσεις» υπογράμμισε μεταξύ άλλων.
Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
ήν Κυριακήν, 7ην/20ήν Ὀκτωβρίου 2019, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε θείας Λειτουργίας εἰς τόν παλαιόν ναόν τοῦ Ἁγίου Μωυσέως τοῦ Αἰθίοπος τῆς Κοινότητος Ραφιδίων ἐν τῇ Νεαπόλει τῆς Σαμαρείας οὐχί μακράν τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ἐν ᾧ ὁ Κύριος ὡμίλησε μετά τῆς Σαμαρείτιδος.
Ὁ ἅγιος Μωυσῆς ὁ Αἰθίοψ μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ Συναξαρίου τῆς Ἐκκλησίας ὡς ζήσας εἰς Αἰθιοπίαν τόν 4ον μ.Χ. αἰῶνα, πρῴην ἀρχιλῃστής, κατανυγείς ἔκ τινος γεγονότος, μετανοήσας, βαπτισθείς, δεχθείς τό μοναχικόν σχῆμα, ἱδρύσας Μονήν καί καθοδηγήσας πολλούς, εἰσέτι καί ἐκ τῶν πρώῃν συλλῃστῶν αὐτοῦ εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωήν καί σωτηρίαν, τελευτήσας εἰς ἡλικίαν ἑβδομήκοντα ἐτῶν.
Ἡ θεία Λειτουργία ἐτελέσθη ἐπί τῇ ἀνακαινίσει τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ, τῇ ἐπιχορηγήσει τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ἐξ οὗ καί παρέστησαν ἐκπρόσωποι αὐτῆς, ὡς ὁ κ. Ράμζη Χούρη, Πρόεδρος τῆς Παλαιστινιακῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων, ἡ Γραμματεύς αὐτοῦ κ. Χανανίγιε Ἀμῆρε, ἐκπρόσωποι τοῦ Νομάρχου τῆς περιοχῆς, ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τό Βατικανόν κ. Ἤσσα Κασισίγιε καί ἄλλοι Δημαρχιακοί καί Κρατικοί παράγοντες.
Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ ἡγούμενος τῶν Ραφιδίων Ἀρχιμανδρίτης Λεόντιος, ἡ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Πορφύριος, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά Ἀραβικά Μ.Μ.Ε. π. Ἤσσα Μοῦσλεχ, ἄλλοι ἱερεῖς καί ὁ Ἀρχιδιάκονος Μᾶρκος καί ἔψαλε ὁ Λαμπαδάριος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Βασίλειος Γκοτσόπουλος ἑλληνιστί καί ἡ χορῳδία τῆς Κοινότητος Ραφιδίων ἀραβιστί καί μετέσχον ἐν προσευχῇ τά μέλη τῆς Κοινότητος Ραφιδίων. Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διά τήν Ἐκκλησίαν καί σταυρόν εἰς τόν Ἀρχιμανδρίτην Λεόντιον.
Πρός τόν λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
“Οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται, ἀλλά μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μή βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλά πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆναι”, (Β´ Πετρ. 3,9), κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Εὐλογητός Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ἀγαγών ἡμᾶς ἐν τῇ ὡραίᾳ ὑμῶν πόλει τῶν Ραφιδίων, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος, ἐν τῷ ἄρτι ἀνακαινισθέντι ἐπωνύμῳ αυτοῦ παλαιῷ ναῷ.
Οὗτος ὁ μακάριος Μωϋσῆς κατήγετο ἐξ Αἰθιοπίας, ζήσας κατά τόν 4ον αἰῶνα. Δοῦλος ὤν, ἐξεδιώχθη ὑπό τοῦ κυρίου του διά τήν κακοποιόν δρᾶσιν καί συμπεριφοράν αὐτοῦ. Ἔκτοτε ἐπεδόθη εἰς βίον ἀκόλαστον καί ἄνομον, τεθείς ἐπί κεφαλῆς συμμορίας λῃστῶν καί ἦτο γνωστός ὡς λῄσταρχος.
Ἡμέραν τινά, ἀπροόπτως μετενόησεν καί ἀπεσύρθη εἰς μοναστήριον εὑρισκόμενον εἰς ἐρημικόν τόπον τῆς Ἀραβίας, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἐπίσκοπος Ἑλενουπόλεως ἅγιος Παλλάδιος ἐν τῇ ἱστορίᾳ αὐτοῦ λέγων: “Ὁ τοιοῦτος λῄσταρχος, κατανυγείς ἔκ τινος περιστάσεως, ἐπέδωκεν ἑαυτόν μοναστηρίῳ καί οὕτω προσῆλθε τῷ πράγματι τῆς μετανοίας”. Ἐν τῷ μοναστηρίῳ ἐδοκιμάσθη ὑπό δεινῶν πειρασμῶν, τούς ὁποίους, διά νά πολεμήσῃ, ἐπολλαπλασίασε τάς νηστείας καί τάς προσευχάς, τάς ἀγρυπνίας καί τούς λοιπούς τρόπους μετανοίας. Πολλοί πνευματικοί του μαθηταί, ἄλλοτε σύντροφοί του εἰς τήν ἁμαρτίαν, τόν ἠκολούθησαν εἰς τόν ἀσκητικόν βίον τῆς ἐρήμου. Ὁ ὅσιος Μωϋσῆς ἐκοιμήθη εἰς ἡλικίαν 75 ἐτῶν πρός τά τέλη τοῦ Δ´ αἰῶνος, δηλαδή τῷ 400 μ.Χ., φονευθείς ὑπό τῶν βαρβάρων. Τοῦτο δέ ἐγένετο, ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, λέγοντος: “πάντες οἱ λαμβάνοντες μάχαιραν, ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται”, (Ματθ. 26,52).
Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τήν μνήμην αὐτοῦ, διότι οὗτος ἤκουσεν εἰς τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ λέγοντος· “τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω”, (Ἰωάν. 6,7). Καί: “οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ᾽ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν”, (Ματθ. 9,13). Οἱ Κυριακοί οὗτοι λόγοι τοῦ Εὐαγγελίου, ὑποδηλοῦν ὅτι ἡ δύναμις τῆς μετανοίας εἶναι τόσον μεγάλη, ὥστε νά ὁδηγῇ τόν μετανοοῦντα ἄνθρωπον εἰς τό φῶς καί τήν ἀλήθειαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ ψαλμῳδός: “ἐξαπόστειλον τό φῶς Σου καί τήν ἀλήθειάν Σου Κύριε· αὐτά με ὡδήγησαν καί ἤγαγόν με εἰς ὄρος ἅγιόν Σου καί εἰς τά σκηνώματά Σου. Καί εἰσελεύσομαι εἰς τό θυσιαστήριον τοῦ Θεοῦ”, (Ψαλμ. 42, 3-4). Ἑρμηνεύων τούς ψαλμικούς τούτους λόγους ὁ Θεοδώρητος Κύρου λέγει: “Σκηνώματα τοῦ Θεοῦ τόν ναόν προσηγόρευσεν, ὄρος δέ ἅγιον τήν Ἱερουσαλήμ, φῶς καί ἀλήθειαν τήν δικαίαν καί σωτήριον ἐπιφάνειαν [τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ]”.
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Μωϋσῆς ὄχι μόνον μετενόησεν ὁδηγούμενος εἰς τό φῶς καί τήν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἐγένετο καί Πρεσβύτερος, τοὐτέστιν ἱερεύς, διακονῶν τό ἅγιον τοῦ Θεοῦ θυσιαστήριον. Τό γεγονός τοῦτο φανερώνει τό βάθος καί τό πλάτος τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία ἐκπηγάζει ἐκ τῆς ἄκρας φιλανθρωπίας του Θεοῦ, “Ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν”, (Α´ Τιμ. 2,4). Ἰδού λοιπόν διά τί ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: “Ὁ Θεός τήν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωήν”, (Πράξ, 11,18).
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Θεός δέν ἀποδέχεται μόνον ἐν τῇ ἀφάτῳ αὐτοῦ φιλανθρωπίᾳ, τήν μετάνοιαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἀλλά καί διά τῆς δυνάμεως τῆς χάριτός Του ἐργάζεται ταύτην ἐν αὐτῷ τῷ μετανοοῦντι. Αὐτός ὁ Θεός τάς λιθίνας καρδίας μεταβάλλει εἰς σαρκίνας. Αὐτός ἀφυπνίζει τάς κοιμωμένας συνειδήσεις, βοῶν καί λέγων: “ἔγειρε ὁ καθεύδων καί ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καί ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός”, (Ἐφ. 5,14). Καί Αὐτός, ὁ Θεός, διεγείρει τήν θέλησιν τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ἵνα ζητήσῃ τό ἔλεος Αὐτοῦ. Ἡ μετάνοια εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον δῶρον ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἀποδεχθῇ μέ τήν ἐλευθέραν αὐτοῦ βούλησιν καί θέλησιν, ὡς ἐπιγραμματικῶς διατυπώνει τοῦτο ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος λέγων: “Μετάνοιά ἐστι, συνθήκη πρός Θεόν δευτέρου βίου”, δηλαδή συμφωνία μέ τόν Θεόν διά νέαν ζωήν.
Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς ἔπραξε καί ὁ Ὅσιος Μωϋσῆς, ὡς ἀναφέρει ἐν τῷ συγγράμματι αὐτοῦ ὁ Ὅσιος Ζωσιμᾶς λέγων: “Μή γάρ οὐκ ἦν ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς τό πρῶτον ἀρχιλῃστής μή οὐκ ἐποίησε μυρία φαῦλα; ὥστε καί ἐκριφῆναι αὐτόν ὑπό τοῦ κυρίου αὐτοῦ διά τήν δυστροπίαν αὐτοῦ; ἀλλ᾽ ὅμως, ἐπειδή γενναίως προσῆλθε τῷ πράγματι, καί μετά τοσαύτης θερμῆς προαιρέσεως, οἴδαμεν πάντες εἰς ποῖα μέτρα ἔφθασεν, ὥστε συναριθμῆσαι αὐτόν τοῖς ἐκλεκτοῖς δούλοις τοῦ Θεοῦ”.
Ἀληθῶς εἰπεῖν, ἡ καρδία τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Μωϋσέως ἀνεδείχθη ἐνδιαίτημα καθαρόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: “Θεωρίαις καί πράξεσι ἐκλελαμπρυσμένη Πάτερ πανόλβιε, ἡ καρδία σου τοῦ Πνεύματος [τοῦ Ἁγίου] ἐδείχθη ἐνδιαίτημα”. Τοῦτον ὅλον ἐπέτυχε ὁ Πατήρ ἡμῶν Μωϋσῆς ἀφ᾽ ἑνός μέν διά τῆς θείας Χάριτος, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ διά τῆς ἀγαθῆς αὐτοῦ προαιρέσεως, δηλονότι τῆς ἐλευθέρας αὐτοῦ ἐπιλογῆς καί ἀποφάσεως.
Ἄς ἀκούσωμεν ἐν προκειμένῳ τί λέγει ὁ μέγας τῆς Ἐκκλησίας Πατήρ Γρηγόριος Νύσσης περί τῆς σημασίας τῆς “προαιρέσεως”: “Τοῦτο δέ ἐστιν ἡ προαίρεσις, ἀδούλωτόν τι χρῆμα καί αὐτεξούσιον, ἐν τῇ ἐλευθερίᾳ τῆς διανοίας κείμενον”. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Θεός εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν δύναται νά θεωρηθῇ αἴτιος τοῦ κακοῦ καί συνεπῶς τῆς προσωπικῆς τοῦ ἀνθρώπου ἁμαρτίας. Δέν πειράζει ἡμᾶς ὁ Θεός, ἀλλά τοὐναντίον εἶναι ἡ πηγή παντός ἀγαθοῦ καί τελείου δωρήματος, ὡς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος λέγων: “Μηδείς πειραζόμενος λεγέτω ὅτι ἀπό Θεοῦ πειράζομαι· ὁ γάρ Θεός ἀπείραστός ἐστι κακῶν, πειράζει δέ αὐτός οὐδένα. Ἕκαστος δέ πειράζεται ὑπό τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καί δελεαζόμενος”, (Ἰακ. 1,13-14).
Ὁ ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Μωϋσῆς προβάλλεται ὑπό τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας οὐχί μόνον ὡς παράδειγμα μετανοίας, ἀλλά καί ὡς παράδειγμα τῆς δυνάμεως τῆς προαιρέσεως, δηλονότι τῆς θελήσεως πρός ὑπέρβασιν τῶν ἁμαρτιῶν καί ἐγκράτειαν τῶν παθῶν ἡμῶν, διά τῶν ὅπλων τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί διά τῆς μεταθέσεως τῆς διανοίας ἡμῶν πρός τά ὑπέρ νοῦν τε καί λόγον.
Τόν ἐν τοῖς χοροῖς τῶν ἁγίων ἠριθμημένον παρακαλέσωμεν, ἵνα μετά τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας πρεσβεύῃ Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος καί τόν ἀνακαινισμόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Ἀμήν.
Ἀπό δέ τοῦ ἱεροῦ τούτου βήματος θέλομεν νά ἐκφράσωμεν τάς θερμάς ἐκ καρδίας ἡμῶν εὐχαριστίας πρός πάντας τούς ἐργασθέντας διά τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἱστορικοῦ κοινοτικοῦ τούτου ναοῦ τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος, ἰδιαιτέρως πρός τόν Πρόεδρον τῆς Ἀνωτάτης Ἐπιτροπῆς Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων Dr. Ramzi Khouri, τόν ἐκπροσωποῦντα τόν σεβαστόν ἡμῖν Πρόεδρον τοῦ Παλαιστινιακοῦ Κράτους ἐξοχώτατον Κύριον Mahmoud Abbas, εὐχόμενοι αὐτῷ ὑγιείαν, μακροημέρευσιν καί πᾶσαν ἀπό Θεοῦ Κυβερνητικήν δύναμιν. Ἔτη πολλά”.
Εἰς τήν κατά τήν μεσημβρίαν παρατεθεῖσαν τράπεζαν ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί τοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινότητος ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ἐπίσης διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
“Ἀπαγγελῶ τό ὄνόμά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ Ἐκκλησίας ὑμνήσω σε”, (Ἑβρ. 2,12/ Ψαλμ. 21,23).
Ἀξιότιμε Dr. Ramzi Khouri, ἐκπρόσωπε τοῦ ἐξοχωτάτου Προέδρου τοῦ Παλαιστινιακοῦ Κράτους κ. Mahmoud Abbas.
Ἀξιότιμα μέλη τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινότητος τῶν Ραφιδίων,
Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.
Αἰνέσωμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, Ὅστις ἠξίωσεν ἡμᾶς, ἵνα ἐν θείᾳ εὐχαριστιακῇ συνάξει εὐλογήσωμεν τόν πρότριτα ἀνακαινισθέντα μικρόν μέν, πλήν ἱστορικόν δέ Ναόν τοῦτον τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος.
Ἡ ἀνακαίνισις τοῦ ταπεινοῦ τούτου ναοῦ δέν ἀφορᾷ τόσον εἰς τήν ἀρχιτεκτονικήν αὐτοῦ ἀξίαν, ὅσον εἰς τήν ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς ἀπ᾽ αἰώνων Χριστιανικῆς καί Ἀποστολικῆς κληρονομίας καί δή τῆς Ab– Antiquo παρουσίας τῆς πρωτογενοῦς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τοῦ Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Ἡ ὡραιοτάτη καί ἀναπτυσσομένη πόλις ὑμῶν τῶν Ραφιδίων ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, καί τοῦτο διότι ἐντάσσεται ἐν τῷ ἱστορικῷ καί πολιτιστικῷ πλαισίῳ τῆς εὑρυτέρας περιχώρου τῆς Ἁγιογραφικῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως, μέ σημεῖον ἀναφορᾶς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ καί τόν τόπον καταγωγῆς τῆς ἁγίας Φωτεινῆς, δηλονότι τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός.
Τό ὑπό τῆς Παλαιστινιακῆς Κυβερνήσεως ἐπιδεικνύμενον ἐνδιαφέρον ὑπέρ ἀνακαινίσεως καί συντηρήσεως μνημείων καί δή οἴκων λατρείας ἄνευ τινός διακρίσεως μεταξύ τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων καί Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ἀποτελεῖ τρανήν ἀπόδειξιν τῆς ἀγαστῆς συνυπάρξειως καί συμβιώσεως τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων ἀφ᾽ ἑνός, ἀλλά καί ἰσοτίμου αὐτῶν μεταχειρίσεως ἀφ᾽ ἑτέρου.
Τό Ρωμαιο- Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων παραμένον σταθερόν καί πιστόν εἰς τήν θεόσδοτον αὐτοῦ ἀποστολήν συνεχίζει τήν διακονίαν αὐτοῦ, τοὐτέστιν τήν διακονίαν τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῆς μερίμνης τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ καί ἰδιαιτέρως τῆς προστασίας τοῦ θρησκευτικοῦ καί πολιτισμικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ.
Ἐπιλαμβανόμεθα τῆς ἀγαθῆς ταύτης εὐκαιρίας, ἵνα καί πάλιν ἐκφράσωμεν τάς ἐκ βάθους καρδίας θερμάς ἡμῶν εὐχαριστίας εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς καί τά σεβαστά μέλη αὐτῆς, εἰς τόν Ἡγούμενον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Ἰουστῖνον καί τόν Προϊστάμενον τοῦ Ναοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ραφιδίων Ἀρχιμανδρίτην π. Λεόντιον καί ἰδιαιτέρως εἰς τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Προέδρου Mahmoud–Abbas Dr. Ramzi Khouri, τοῦ ὁποίου ἡ συμβολή ἀναμφιβόλως ἀναγωρίζεται ὑπό πάντων.
Εὐχόμεθα ὑγιείαν καί τήν κατά Θεόν ἐπιτυχίαν εἰς τό ἐπιτελούμενον θεάρεστον ἔργον ἐν τῇ κοινότητι ἡμῶν. Ἔτη πολλά”.
Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν κ. Ράμζη Χούρη εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί πίνακα τῆς Ἱερουσαλήμ εἰς τούς ἄλλους Παλαιστινίους ἐκπροσώπους. Τέλος, εὐχαριστῶν, προσεφώνησεν ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Ψιάρα Χούρη.