Ξεκίνησαν οι εργασίες ανέγερσης ναού στη κωμόπολη Σόλτσι στα περίχωρα του Νόβγκοροντ.
Ο συγκεκριμένος ναός θα είναι αφιερωμένος στην Παναγία Άξιον Εστί και σκοπός της ανοικοδόμησης του είναι να θυμίζει στους πολίτες τα μεγάλα κατορθώματα της σοβιετικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Ρωσία.
Τα χαράματα της 22ας Ιουνίου 1941, παραβιάζοντας το Σύμφωνο Μη Επίθεσης, ο Χίτλερ εκκινώντας τη Επιχείρηση Μπαραμπαρόσα διέταξε τις δυνάμεις του να εφορμήσουν αστραπιαία εναντίον της ΕΣΣΔ κινητοποιώντας την μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που είχε ως τότε γνωρίσει η ανθρωπότητα σε μία μόνη επιθετική επιχείρηση: 3.000.000 άνδρες (μεταξύ των οποίων, εκτός γερμανών περιλαμβάνονταν επίσης ρουμάνοι, φινλανδοί, ιταλοί, ούγγροι και σλοβάκοι), 3.580 άρματα μάχης, 7.184 πυροβόλα, 2.830 αεροπλάνα και 750.000 άλογα, κατανεμημένες σε τρεις ομάδες: Ομάδα Στρατιών Βορρά (Nord, επικεφαλής Βίλχελμ φον Λέεμπ), Ομάδα Στρατιών Κέντρου (Μitte, επικεφαλής Φέντορ φον Μποκ) και Ομάδα Στρατιών Νότου (Sud, επικεφαλής Γκερντ φον Ρούντστεντ). Το σχέδιο του Γερμανικού επιτελείου ήταν να παγιδευτεί ο κύριος όγκος των Ρωσικών δυνάμεων με έναν ευρύ κυκλωτικό ελιγμό στον οποίο το πεζικό θα σχημάτιζε ένα εσωτερικό κύκλο και τα τεθωρακισμένα έναν εξωτερικό. Οι Γερμανικές δυνάμεις προέλασαν σε βάθος άνω των 600 χιλιομέτρων μέσα σε 14 μέρες και έφθασαν να απέχουν από την Μόσχα 300 χιλιόμετρα. Παρόλο που το σχέδιο δεν πέτυχε επακριβώς οι Γερμανικές δυνάμεις κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν 480.000 Ρώσους. Επίσης λίγο αργότερα, στην μάχη για το Κίεβο, αιχμαλωτίστηκαν ακόμη 600.000 Ρώσοι. Το μέγεθος της λείας προκάλεσε ένα κύμα αισιοδοξίας στο Γερμανικό επιτελείο.
Κατά την προέλαση του Γερμανικού στρατού από τον Αύγουστο εώς τον Νοέμβριο του 1941 καταλήφθηκαν 3.030 στρατιωτικά εργοστάσια, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν αργότερα κατά του Κόκκινου Στρατού. Το 85% της συνολικής παραγωγής των στρατιωτικών εργοστασίων της Ρωσίας καταλήφθηκαν.
Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες, όλα τα σοβιετικά εδάφη δυτικά της γραμμής Αζόφ – Λάντογκα ήταν κατεχόμενα. Ελεύθερες έμεναν οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της ΕΣΣΔ, η Μόσχα και το Λένινγκραντ, που τελικά κρατήθηκαν με λυσσαλέα αντίσταση. Η αντίσταση των δύο πόλεων – συμβόλων αναπτέρωσε το ηθικό στις κατακτημένες περιοχές και σύντομα συγκροτήθηκαν αντάρτικες ομάδες που έδωσαν τρομερά χτυπήματα στη ναζιστική μηχανή. Υπήρξαν όμως και δωσιλογικά σώματα προς υποστήριξη των δυνάμεων κατοχής, αποτελούμενα κυρίως από αντικομμουνιστές ή από μέλη τουρανικών μειονοτήτων του Καυκάσου, που ήλπιζαν ότι ο Χίτλερ θα τους αντάμοιβε με ανεξαρτησία από τη Σοβιετική Ένωση μετά τη λήξη του πολέμου.
Φωτογραφία αρχείου