Χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη χώρα συμμετείχαν στον εορτασμό της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινησίμου, στον Ελληνικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στη Βράιλα της Ρουμανίας.
Πιστοί της Αρχιεπισκοπής Κάτω Δουνάβεως, τουΠατριαρχείου Ρουμανίας αλλά και από όλη τη χώρα προσήλθαν για να λάβουν αγιασμό από την πηγή που αναβλύζει Αγίασμα κάτω από την Αγία Τράπεζα. Η πηγή ανοίγει το οποίο ανοίγει μια φορά το χρόνο, ανήμερα της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής.
Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Κασσιανός τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον κεντρικό βωμό της εκκλησίας στον οποίο από τον Αύγουστο του 2018 γίνονται εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης και στερέωσης.
Μετά τη Θεία Λειτουργία βράβευσε 16 μαθητές που συμμετείχαν σε διάφορους επαρχιακούς και εθνικούς διαγωνισμούς και Ολυμπιάδες.
Για τους προσκυνητές, η ενορία ετοίμασε και πρόσφερε περισσότερα από 20.000 μπουκάλια με Αγιασμό, καθώς και πακέτα με παραδοσιακά φαγητά ειδικά για το Πάσχα.
Ο θεμέλιος λίθος της Εκκλησίας τέθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1863 από την Ελληνική Κοινότητα της Βραΐλας. Ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι σταυροειδής, με τρεις ιερούς βωμούς και δύο πύργους. Κυριαρχεί ο βυζαντινός ρυθμός, με ελληνικές, γοτθικές και αναγεννησιακές επιρροές. Οι εργασίες ανέγερσης έγιναν, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Αβραάμ Ιωαννίδη από την πόλη Μπρούσα της Μικράς Ασίας και ολοκληρώθηκαν το 1872.
Κατά το σκάψιμο των θεμελίων, ανακαλύφθηκε μια πηγή η οποία βρίσκεται κάτω από το Ιερό Βήμα, όπου τελείται κάθε χρόνο η Θεία Λειτουργία της Ζωοδόχου Πηγής.
Η ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας της Βράιλα
Η παλαιότερη αναφορά στους Έλληνες εμπόρους της πόλης της Βραΐλας χρονολογείται από το 14ο αιώνα. Γύρω στο 1453 το λιμάνι της Βραΐλας συγκέντρωνε πολυάριθμα πλοία από την Ελλάδα και την Κωνσταντινούπολη. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, κατατρεγμένοι από το Βυζάντιο πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν και στην πόλη της Βραΐλας. Η Ελληνική κοινότητα σχηματίστηκε κατά το β’ ήμισυ του 15ου αιώνα.
Παλαιότερες έρευνες σχετικά με την προέλευση των Ελλήνων που φτάνουν στην πόλη της Βραΐλας μετά το 1815 δείχνουν ότι αυτοί προέρχονταν από τα Νησιά του Ιονίου (Κέρκυρα, Παξούς, Λευκάδα, Ιθάκη, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθο και Κύθηρα) καθώς και από τις τουρκοκρατούμενες επαρχίες της Ανατολικής Ρωμυλίας, την Αγχίαλο και τη Μεσημβρία.
Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη Βραΐλα τον 19ο αιώνα ασκούσαν διάφορα επαγγέλματα, με πιο συνηθισμένο αυτό της ναυσιπλοΐας και του εμπορίου στο Δούναβη, πλοιοκτήτες / εφοπλιστές και έμποροι δημητριακών, εμπορικοί πράκτορες, υπάλληλοι στον εμπορικό τομέα και στη διοίκηση, μάστορες και βιοτέχνες, ναύτες, καθηγητές, γιατροί, δικηγόροι.
Από το 1846, μεγάλος αριθμός Ελλήνων με καταγωγή από τα Νησιά του Ιονίου έγιναν ιδιοκτήτες ακινήτων και εγκαταστάθηκαν στην πόλη… Μετά το 1856 κατορθώθηκε να διατηρηθεί η ελληνική υπεροχή στον Δούναβη και δημιουργήθηκαν νέες επιχειρήσεις και εμπορικοί κλάδοι, με συμμετοχή των Ελλήνων σε όλους τους σημαντικούς οργανισμούς εκτελεστικούς της διοίκησης της οικονομικής ζωής της πόλης. Οι πλούσιοι Έλληνες της πόλης κατοικούσαν τότε στην συνοικία Belvedere… Το 1845 ιδρύθηκε η Φιλεμπορική Τράπεζα, η πρώτη εμπορική τράπεζα της Βραΐλας, διοικούμενη από πέντε Έλληνες (Νικόλαος Αρμελίνος, Χριστόφορος Πεταλάς, Διονύσιος Καρούσσος, Ιωάννης Φαράγκας, Αναστάσιος Αρμελίνος).
Σύμφωνα με τις ιταλικές καταγραφές του 1852, από τους 48 κύριους εμπορικούς οίκους της Βραΐλας οι 32 ανήκαν σε μέλη της ελληνικής διασποράς, και από αυτούς οι 22 είχαν την ελληνική υπηκοότητα.
Καθιερώθηκαν οι πλοιοκτήτες της Βραΐλας αδελφοί Σταθάτου, Χρυσοβελώνης, Όθων Σταθάτος, Ιωάννης Θεοφιλάτος, Αδελφοί Θεοφιλάτου, Αδελφοί Καλλινίκου, κ.ά. Διαπιστώνουμε ότι τα πλοία με ελληνική σημαία στο λιμάνι της Βραΐλας το 1860 αποτελούσαν το 44,5% των συνολικών αφίξεων και το 41,8% των αναχωρούντων με φορτία αγροτικών προϊόντων που σημειώθηκαν παραπάνω. Το 1860 ο Ράλλης, μεγαλέμπορος της Βραΐλας, πραγματοποίησε εξαγωγές δημητριακών στη Μασσαλία σε συνεργασία με τους Βλαστός, Νεγρεπόντης, Σκυλίτζης και Αργέντης.
Έμποροι δημητριακών ήταν οι Σεκιάρης, Τσούχλος και Λεκός, Σταύρος Καββαδίας, Καλαντζής, Αδελφοί Γαλιατσάτου, Οδυσσέας Νεγρεπόντης, Λεωνίδας Χρυσοβελώνης, Α. Εμπειρίκος, Κων. Κώττης 1056, κ.ά, που διέθεταν δική τους αποβάθρα φορτοεκφόρτωσης.
Στην περίοδο αυτή τα οικονομικά ισχυρά μέλη της διασποράς επεχείρησαν να επεκταθούν στον ασφαλιστικό και χρηματοοικονομικό τομέα, με τη συμμετοχή τους σε ασφαλιστικές και τραπεζικές επιχειρήσεις. Πάνω από 150 μέλη της διασποράς ήταν μέτοχοι στις ασφαλιστικές εταιρίες Ομόνοια (συμμετοχή διασποράς 53,6%), Δούναβης (συμμετοχή 73%), Βραΐλα (συμμετοχή 82,5%), ενώ 27 μέλη της διασποράς συμμετείχαν το 1873 στην ίδρυση της Τράπεζας της Βραΐλας.
Πηγές: blogs.sch.gr/Ντίνας, Σούτσιου, Χατζηπαναγιωτίδη, Χρηστίδης/Φλώρος/Βasilica/