Ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ. Ιωαννίκιος ιερούργησε σήμερα στο μοναστήρι της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής στο Gostilje, στη δυτική Σερβία, με την ευκαιρία της επετείου καθαγιασμού της Ιεράς Μονής και της ονομαστικής εορτής της μοναχής Ναούμα.
Στο κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος μίλησε για τους πνευματικούς προκατόχους του Αγίου Σάββα, δηλαδή τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο και τους μαθητές τους Ναούμ και Κλήμεντο.
«Μπορούμε να πούμε ότι οι Σλάβοι έλαβαν τον Χριστιανισμό μόνο από τη στιγμή που, μαζί με το Άγιο Βάπτισμα, την Ορθόδοξη πίστη, και τον γραμματισμό τους, έλαβαν τις Ιερές Γραφές και τα Λειτουργικά βιβλία γραμμένα στη σλαβική γλώσσα. Εκτός από τους Αγίους Κύριλλο και Μεθόδιο, οι πιο άξιοι είναι οι μαθητές αυτών των Αγίων, ο Κλήμης και ο Ναούμ της Αχρίδος είναι πνευματικοί μας γονείς», είπε ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας ότι πρέπει να θυμόμαστε τους πνευματικούς προκατόχους του Αγίου Σάββα, που έκαναν τόσα για την ενίσχυση της πίστης, της πνευματικότητας, για τον γραμματισμό και τον πολιτισμό για τον σλαβικό λαό.
«Κάθε έθνος έχει τη δική του μοναδικότητα και τον δικό του πολιτισμό, πνευματικότητα και τους τοπικούς του αγίους του, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε ένα, ότι έχουμε κοινές ρίζες πάνω στις οποίες βασίζεται η Σλαβική Ορθόδοξη Κοινότητα», είπε ο Μητροπολίτης κ. Ιωαννίκιος.
«Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την κληρονομιά του Αγίου Σάββα, αν δεν συμπεριλάβουμε το έργο των πνευματικών προκατόχων του», επεσήμανε για άλλη μια φορά ο Σεβασμιώτατος κια πρόσθεσε ότι «ο Όσιος Ναού είναι πνευματικός προστάτης μας».
Ο βίος του Οσίου Ναούμ
Ο Όσιος Ναούμ υπήρξε συνεργάτης των Αγίων αυταδέλφων και φωτιστών των Σλάβων, Κυρίλλου και Μεθοδίου, τον 9ο αιώνα (842 μ.Χ.), στους αγώνες τους για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης στη Βουλγαρία. Και στο βαρύ αυτό έργο, όπου συνάντησαν μεγάλα εμπόδια και επικίνδυνες αντιστάσεις, η παρουσία του Ναούμ είχε μεγάλη επίδραση, διότι στη δύναμη της διδασκαλίας του προστίθετο και η εντύπωση, που προκαλούσαν τα θαύματα που ενεργούσε με τη χάρη του Θεού.
Ο Ναούμ, επιστρέφοντας από τη Ρώμη, όπου πήγε στον τότε Πάπα Αδριανό, πέρασε και από τη Γερμανία, όπου υπήρχαν πολλές και διάφορες αιρέσεις. Και αφού κήρυξε και εκεί αγωνιζόμενος για την Ορθοδοξία, επανήλθε και πάλι στη Βουλγαρία. Εκεί, οργάνωσε μαζί με άλλους συναγωνιστές του, σώμα εσωτερικής ιεραποστολής και εργάστηκε θερμότατα για τη διάδοση του χριστιανισμού με τα κηρύγματά του και τις συνεχείς διδακτικές περιοδείες του.
Ο θάνατος τον βρήκε όρθιο, να κοπιάζει μέχρι τελευταίας του πνοής για τον ευσεβή σκοπό του.
Πηγή: mitropolija (Τιάνα Λέκιτς – Φωτογραφίες: Željko Drašković), saint.gr